Pan y Rosas 8 Mαρτίου

http://www.aimdigital.com.ar/aim/2012/03/05/pan-y-rosas-dia-de-la-mujer-2/

Στις  8 Μαρτίου το  1857, οι εργαζόμενες στην   κλωστουφαντουργίας στη Νέα Υόρκη οργάνωσαν διαδήλωση ενάντια στους χαμηλούς μισθούς και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.
Αν και η διαδήλωση διαλύθηκε από την αστυνομία εκείνες κατάφεραν  μετά από δυο χρόνια να δημιουργήσουν το πρώτο συνδικάτο. Από τότε η 8^η Μάρτίου είναι σύμβολο για τον αγώνα των γυναικών για αναγνώριση σε ένα κόσμο ανδροκρατούμενο

Την ίδια μέρα το 1909  150.000 γυναίκες στην Νέα Υόρκη και πάλι βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας τον αγώνα τους για οικονομική ασφάλεια και ποιότητα ζωής,  με  το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», ζητώντας δικαίωμα στην ψήφο και κατάργηση της παιδικής εργασίας.
Τον Μάρτη του 1911 πάνω 140 εργαζόμενες μετανάστριες βρίσκουν φρικτό θάνατο σε μια πυρκαγιά που προκλήθηκε από  βόμβες λάμψης που έριχναν για να τις αναγκάσουν να βγούν έξω από το κτήριο του εργοστασίου ,που ήταν σε κατάληψη, στην Βοστώνη. υ
Υπό την πίεση του τραγικού γεγονότος οι  γυναικες κατάφερναν   σημαντικές αλλαγές στους κανονισμούς εργασίας.

Το 1977 τα Ηνωμένα έθνη υοθέτησαν την απόφαση να κυρηχθεί η 8^η Μαρτίου σαν η Διεθνής μέρα της γυναίκας ως ανάμνηση των ιστορικών γεγονότων και των αγώνων των γυναικών για μια καλύτερη ζωή

Από τότε η μέρα αυτή εορτάζεται όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει για τον αγώνα  αντίθετα σήμερα πισωγυρίζουμε, ίσως πολύ πριν την πρώτη εκείνη διαδήλωση των εργατριών στην Νέα Υόρκη.
Οι γυναίκες πλητονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες από την ανεργία,
το εμπόριο γυναικών ανθίζει και τα νέα κορίτσια κινδυνεύουν με τις μεθοδευμένες ενέργειες των αρχόντων να μείνουν στο μέλλον αναλφάβητες ή να πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης.

Πέρασαν 155 χρόνια και σήμερα ένα ένα τα εργασιακά δικαιώματα που όλοι οι εργαζόμενοι αλλά πολύ περισσότερο οι γυναίκες απόκτησαν, χάνονται με μια υπογραφή –αρσενική και θηλυκή-, πολλές γυναίκες υποαπασχολούνται δίχως κοινωνική ασφάλιση ,με άνιση μεταχείρηση κυνδινεύουν να τεθούν πάλι υπό το καθεστώς πατριαρχίας  δίχως δικαίωμα στην μητρότητα , την εργασία, την εκπαίδευση , τη ζωή .
Επιπλέον  σε πάρα πολλές χώρες οι αδικίες ,οι διακρίσεις η κακομεταχείρηση συνεχίζουν να υπάρχουν σε όλους τους τομείς της ζωής ,οικογένειας , εργασίας θρησκείας, κοινωνίας .
Χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός ότι πολλές φορές η αδικίες η βία η κακομεταχείρηση είναι υπαρκτές ακόμα και κοινωνίες που θεωρούνται αναπτυγμένες και πολλές φορές υπάρχει σε έντονο βαθμό ακόμα και στα λέγόμενα  «υψηλού» -και πέρα  από κάθε υποψία- κοινωνικού, βιωτικού και μορφωτικού επιπέδου περιβάλλοντα.
Αποσιοπώμενα λόγω της κοινωνικής κατακραυγής και ίσως του φόβου για τό άγνωστο. Δυστυχώς οι μέρες τις οποίες διανύουμε ευνοούν τέτοιες καταστάσεις.

Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε να παλέψουμε για  μια μέρα πραγματικά καλύτερη  

Ας ξανοιχτούμε στο πέλαγος , είναι δύσκολα μα αυτή είναι η ζωη. foto fromPANORAMIO

Tα στοιχεία τα έχω πάρει από το bbc