Θυμάσαι μια φορά που με περίμενες μέσα ση βροχή και ήταν εκείνη η χρονιά που έβρεχε συχνά

Θυμάσαι που όταν μπήκε η άνοιξη  μάζευες ανεμώνες και τις πετούσες στη θάλασσα;

Τότε που μου είπες ότι σου αρέσουν οι μαργαρίτες οι λευκές και η ζάχαρη στο ψωμί;

και σου είπα "οι μαργαρίτες πάντα λένε σ' αγαπώ αρκεί να κάνεις τη σωστή ερώτηση"

Εκείνη τη μέρα που πετούσαμε τόξα στον ήλιο για να δούμε το πορτοκαλί της Δύσης;

και τότε που σου έλεγα "μην τρώς το φρούτο της λησμονιάς" και με ξεχάσεις

και το ασημί του φεγγαριού μου έβαζες στην πλεξούδα

Εκείνη τη μέρα που ιχνογραφήσαμε το Αιγαίο σε ένα μπλοκάκι παιδικό

και δίναμε ονόματα στα νησιά σα να 'ταν χρώμματα

 η Μενεξεδιά, η Ρόζα, το θαλασσάκι,η άλικη η σμαραγδιά .....και  άλλα χρωματιστά ονόματα αέρινα σαν να ήταν κάθε νησί ένα  πνεύμα πάνω στα αφρισμένα   κύματα της θάλασσας.

το πιο μεγάλο το έβγαλες πορτοκαλένια...που'χε ένα και μοναδικό αστέρι του ουρανού.....