Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011



 
foto y pensamiento de marinero dela mente
Ανήμερα  το τσιγάρο καθόταν αναμμένο στο τασάκι, περιμένοντας μια τελευταία ρουφηξιά να το στείλει στην αιωνιότητα της στάχτης μέχρι να τελειώσω το γραφτό..... Το αεράκι έπνεε, γεμάτο από μια γλυκιά γεύση, επιστροφής.. θύμησης προσμονής, αφορίζοντας έτσι κάθε σκέψη των παρελθόντων ημερών.... Η αντίστροφη μέτρηση της νυχτιάς απλώνει τα χρυσοκέντητα νύχια της προσπαθώντας να γαντζωθεί από κύμ...ατα της κυρά θαλασσινής, που ζει μέσα μου και αναζητά την αλυκή της καρδιάς για να εναποθέσει την άλμη της.... Λόγια από ευχές αναπλάθουν την ώρα με ώρα.. την μέρα..7 Γενάρη θαρρώ.. πάνω σε θαλασσινή ρότα,, γι’ άλλους ορατή γι’ άλλους αόρατη...Το τσιγάρο καθόταν αναμμένο στο τασάκι κι’ εγώ...; μοναχικός ταξιδευτής ανασκαλεύω μνήμες, απουσία, έλλειψη ..Ζωή , διατηρώντας τα συναισθήματά μου μ’ ένα ευχαριστώ....

 

...μάτια μου στέκουν εκεί ερωτευμένα να κοιτάνε... η αλήθεια είναι ότι ομόρφυνες πολύ από την τελευταία φορά που σε είδα...! Παίρνοντας στις χούφτες σταγόνες της άλμη σου σε αφήνω λίγο να γευτείς το μικρό κομματάκι λύπης που έχω στο στόμα....που μεγαλώνει και προστίθεται μαζί μου...στο πιο ακριβό δώρο που μου δίδεται μέρα γιορτής η κυρά θαλασσινή μια προέκταση δική μου, από πάντα και για πάντα εκεί.....
 
Νους ακολουθεί τις δικές του διαδρομές σε αποχρώσεις θαλασσινές, γυρεύοντας ν’ αποκαλύψει την δική του αλήθεια, μέσα από την αλήθεια όπου πρωταγωνιστούν φωτοσκιάσεις σε μια άλλη διάσταση στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο ...στις ανάσες των ματιών αποτυπωμένες για πάντα στο φωτογραφικό χαρτί. Το αόρατο μελάνι της ψυχής γράφει λέξη τη λέξη, για να μεταδώσει την δική του συγκίνηση του για αγγίγματα θαλασσινού νερού που χαϊδεύουν αισθήσεις μου.....όπου πρωταγωνιστούν φωτοσκιάσεις σε μια άλλη διάσταση το χθες, το σήμερα, το αύριο ...στις ανάσες των ματιών.....μου
9 Ιανουαρίου 2011

Σε Ήχους Κοχυλιών αναπολώ καλοκαίρια με θάλασσα, ήλιο κι ουρανό για να γράψουν μέσα από αναμνήσεις, που περνούν απαλά και γαλήνια στη σφαίρα της νοσταλγίας με τ' "αγαπώ" να περιπολούν πάνω από ξάρτια π’ ακούμπησαν τα συναισθήματα ,δίπλα στην θάλασσα που συντροφεύει τις σκέψεις σε άνεμο λιμανίσιο.......Είναι η συντροφιά σε ώρες μοναξιάς, σε μοναχικές διαδρομές είναι ο έρωτας η αγάπη αγέρα της Ζωής που θαρρώ κάπου τον ξέχασα εκεί μέσα στο Νάξος ταξιδεύοντας Τρυφεράδα και νοσταλγία πολιορκούν τα δάχτυλα και τον νου για να καταγραφούν όλα, μη τύχει και ξεχαστούν και πεθάνουν στις ριπές του χρόνου

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011



pensamientos y foto del marinero de la mente
Στον αέρα πετάει το κύμα της και παίρνει πνοή από την αόρατη πνοή ενός έρωτα που όμως δεν ορίζεται με συγκεκριμένο σχήμα και μορφή. Τούτος ο απρόσωπος έρωτας αγγίζει με το συναίσθημα κι αφήνει την αγριάδα με όμορφα σημάδια της....σε σχήμα οξύμορο...!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011




pensamientos de un vieajero de la mente
Πάνε μέρες ....... Τώρα απόμαχος στα αθέατα απόμεινα... να κεντώ τα υφάδια της σκέψης .....μιας θαλασσινής ζωής και στον απόηχο της
...εκείνων των χαμένων ρόλων......η νύχτα κεντά τις αισθήσεις
πέρα από την έκλειψη...............
κι εγώ μιλάω… μιλάω… μιλάω…
όπως τα κοχύλια στην υδάτινη νάρκης τους...
χωνεύουν τα ρίγη των βυθών....
η ανερμήνευτη χαρά της προσδοκίας, αρθρώνω μοναχικός ταξιδευτής υποταγμένος στην λύπη μου....με κραυγή ...μακραίνοντας την εισπνοή των σκέψεων μου...................
.............................
Εκείνων που αναζητούν το κέλυφος....
απ το «Θαλασσινό Κοχύλι...»