pensamientos de un vieajero de la mente

Πάνε μέρες ....... Τώρα απόμαχος στα αθέατα απόμεινα... να κεντώ τα υφάδια της σκέψης .....μιας θαλασσινής ζωής και στον απόηχο της
...εκείνων των χαμένων ρόλων......η νύχτα κεντά τις αισθήσεις
πέρα από την έκλειψη...............
κι εγώ μιλάω… μιλάω… μιλάω…
όπως τα κοχύλια στην υδάτινη νάρκης τους...
χωνεύουν τα ρίγη των βυθών....
η ανερμήνευτη χαρά της προσδοκίας, αρθρώνω μοναχικός ταξιδευτής υποταγμένος στην λύπη μου....με κραυγή ...μακραίνοντας την εισπνοή των σκέψεων μου...................
.............................
Εκείνων που αναζητούν το κέλυφος....
απ το «Θαλασσινό Κοχύλι...»