foto y pensamiento de marinero dela mente
Ανήμερα το τσιγάρο καθόταν αναμμένο στο τασάκι, περιμένοντας μια τελευταία ρουφηξιά να το στείλει στην αιωνιότητα της στάχτης μέχρι να τελειώσω το γραφτό..... Το αεράκι έπνεε, γεμάτο από μια γλυκιά γεύση, επιστροφής.. θύμησης προσμονής, αφορίζοντας έτσι κάθε σκέψη των παρελθόντων ημερών.... Η αντίστροφη μέτρηση της νυχτιάς απλώνει τα χρυσοκέντητα νύχια της προσπαθώντας να γαντζωθεί από κύμ...ατα της κυρά θαλασσινής, που ζει μέσα μου και αναζητά την αλυκή της καρδιάς για να εναποθέσει την άλμη της.... Λόγια από ευχές αναπλάθουν την ώρα με ώρα.. την μέρα..7 Γενάρη θαρρώ.. πάνω σε θαλασσινή ρότα,, γι’ άλλους ορατή γι’ άλλους αόρατη...Το τσιγάρο καθόταν αναμμένο στο τασάκι κι’ εγώ...; μοναχικός ταξιδευτής ανασκαλεύω μνήμες, απουσία, έλλειψη ..Ζωή , διατηρώντας τα συναισθήματά μου μ’ ένα ευχαριστώ....
...μάτια μου στέκουν εκεί ερωτευμένα να κοιτάνε... η αλήθεια είναι ότι ομόρφυνες πολύ από την τελευταία φορά που σε είδα...! Παίρνοντας στις χούφτες σταγόνες της άλμη σου σε αφήνω λίγο να γευτείς το μικρό κομματάκι λύπης που έχω στο στόμα....που μεγαλώνει και προστίθεται μαζί μου...στο πιο ακριβό δώρο που μου δίδεται μέρα γιορτής η κυρά θαλασσινή μια προέκταση δική μου, από πάντα και για πάντα εκεί.....
Σε Ήχους Κοχυλιών αναπολώ καλοκαίρια με θάλασσα, ήλιο κι ουρανό για να γράψουν μέσα από αναμνήσεις, που περνούν απαλά και γαλήνια στη σφαίρα της νοσταλγίας με τ' "αγαπώ" να περιπολούν πάνω από ξάρτια π’ ακούμπησαν τα συναισθήματα ,δίπλα στην θάλασσα που συντροφεύει τις σκέψεις σε άνεμο λιμανίσιο.......Είναι η συντροφιά σε ώρες μοναξιάς, σε μοναχικές διαδρομές είναι ο έρωτας η αγάπη αγέρα της Ζωής που θαρρώ κάπου τον ξέχασα εκεί μέσα στο Νάξος ταξιδεύοντας Τρυφεράδα και νοσταλγία πολιορκούν τα δάχτυλα και τον νου για να καταγραφούν όλα, μη τύχει και ξεχαστούν και πεθάνουν στις ριπές του χρόνου
...μάτια μου στέκουν εκεί ερωτευμένα να κοιτάνε... η αλήθεια είναι ότι ομόρφυνες πολύ από την τελευταία φορά που σε είδα...! Παίρνοντας στις χούφτες σταγόνες της άλμη σου σε αφήνω λίγο να γευτείς το μικρό κομματάκι λύπης που έχω στο στόμα....που μεγαλώνει και προστίθεται μαζί μου...στο πιο ακριβό δώρο που μου δίδεται μέρα γιορτής η κυρά θαλασσινή μια προέκταση δική μου, από πάντα και για πάντα εκεί.....
Νους ακολουθεί τις δικές του διαδρομές σε αποχρώσεις θαλασσινές, γυρεύοντας ν’ αποκαλύψει την δική του αλήθεια, μέσα από την αλήθεια όπου πρωταγωνιστούν φωτοσκιάσεις σε μια άλλη διάσταση στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο ...στις ανάσες των ματιών αποτυπωμένες για πάντα στο φωτογραφικό χαρτί. Το αόρατο μελάνι της ψυχής γράφει λέξη τη λέξη, για να μεταδώσει την δική του συγκίνηση του για αγγίγματα θαλασσινού νερού που χαϊδεύουν αισθήσεις μου.....όπου πρωταγωνιστούν φωτοσκιάσεις σε μια άλλη διάσταση το χθες, το σήμερα, το αύριο ...στις ανάσες των ματιών.....μου
Σε Ήχους Κοχυλιών αναπολώ καλοκαίρια με θάλασσα, ήλιο κι ουρανό για να γράψουν μέσα από αναμνήσεις, που περνούν απαλά και γαλήνια στη σφαίρα της νοσταλγίας με τ' "αγαπώ" να περιπολούν πάνω από ξάρτια π’ ακούμπησαν τα συναισθήματα ,δίπλα στην θάλασσα που συντροφεύει τις σκέψεις σε άνεμο λιμανίσιο.......Είναι η συντροφιά σε ώρες μοναξιάς, σε μοναχικές διαδρομές είναι ο έρωτας η αγάπη αγέρα της Ζωής που θαρρώ κάπου τον ξέχασα εκεί μέσα στο Νάξος ταξιδεύοντας Τρυφεράδα και νοσταλγία πολιορκούν τα δάχτυλα και τον νου για να καταγραφούν όλα, μη τύχει και ξεχαστούν και πεθάνουν στις ριπές του χρόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου