Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

νιτσεράδα


Σ’ένα απομακρυσμένο νησάκι , από αυτά που τα λέν βραχονησίδες και ζούνε πάνω δυο κατσίκες και πέντε-έξι ψαράδες , αποφάσισαν να ζήσουν ένας νέος και μια νέα.

Όμορφα παιδιά και οι δύο και πολύ αγαπημένα. Σπιτάκι  είχανε μικρό και ασπρισμένο που τίποτα δεν του λειπε.

Έτσι ζούσαν αυτά τα δυό μα και όλο το χωριό , άνθρωποι ήτανε απλοί,  σπουδαίοι όμως μέσα απ΄την ζωή.

θάλασσα στα όνειρά μας

θάλασσα στα όνειρά μας

ήτανε  κάποτε ένας στεριανός που όμως αγαπούσε πολύ τη θάλασσα, το όνειρό του ήταν να ζήσει για πάντοτε  κοντά της,  για δαύτο  καθημερινά στ' ακρογιάλι πήγαινε  και σαν δυο καλοί φίλοι  τα λέγανε.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012


Προσευχή για σένα αγναντευεις λέξεις αλμύρες ,


που μονορούφι ρούφηξες τη ζωή


έγειρες κάτω απ΄τον ήλιο του μεσημεριού


σκαρφάλωσες σε πελάγη  απροσπέλαστα


την τέχνη του δαμάζειν κύματα και ψυχές  κατέχεις


του ανέμου τις βουές της θάλασσας ψιθύρους


δίχως  ρωγμές  , δίχως πληγές


να σβήνουν οι καημοί σου ωσάν το κύμα τ΄αλμυρό


στης θάλασσας την άκρη

Ο θρύλος του σκιάχτρου του Μάρκο Μπέσας

espantapajaros

Ένα πολύ τρυφερό και διαφορετικό παραμύθι. Η ιστορία ενός σκιάχτρου που όλοι φοβόντουσαν μα αυτό το μόνο που ήθελε ήταν να έχει φίλους.

Κι αν είμαι ένα σκιάχτρο άσχημο και αχυρένιο θα σ΄αγαπώ θα σε φροντίζω μέχρι να γίνω στάχτη.
Ο υποτιτλισμός στα ελληνικά του πολυβραβευμένου animation από την Ισπανία «Ο θρύλος του σκιάχτρου» (La leyenda del Espantapajaros) έγινε από το blog The Land of Utopia




Ο Πύρρος

O Πύρρος Πτυχιούχος Δάσκαλος
Ήσουνα  όλων των Ελλήνων που μας έκανες να κλάψουμε από περηφάνεια , αποφάσισες να αλλάξεις ρότα. Γιατί;
Αναρωτιέμαι αν το ζητούμενο είναι να μείνει κάποιος στην αιωνιότητα ,με κάθε κόστος.
Ήσουνα ο άνθρωπος που ακόμη και τα μικρά παιδιά σε αποκαλούσαν με το μικρό σου όνομα

Γιατί το κάνεις αυτό στον κόσμο  που γκρέμισε τα τείχη του για σένα;

Και από τα γκρεμισμένα τείχη (και ούτε καν  από την Κερκόπορτα) έρχεσαι επικεφαλής της άλωσης των Ονείρων μας, της Περηφάνειας μας ,των Στόχων μας.
Σε κείνους που σε ντύσανε με την γαλανόλευκη και έδωσες ελπίδες,  τί θα αντιπαραθέσεις;
Τί θα διδάξεις στα μαθητούδια σου αν ποτέ διορισθείς δάσκαλος , τί θα πεις στους συναδέλφους σου εκπαιδευτικούς; για τα κλειστά σχολειά στον Αη Στράτη;
Κόψιμο μισθών, συντάξεων απωλύσεις, υπανάπτυξη , κλειστά σχολειά , φτωχά νοσοκομεία;

Αποφάσισες από την κορυφή του Ολύμπου, κάτσεις κάτω από την μπάρα της ντροπής , γιατί;




Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Guernica




Guernica: Στις 26 Απριλίου 1937 Γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την πόλη Γκερνίκα στην Χώρα των Βάσκων . Η Γκερνίκα ήταν μια μικρή  πόλη  δίχως στρατιωτική και στρατηγική σημασία γεγονός που έκανε τον βομβαρδισμό της ανεξήγητο. Μιας και τότε οι κάτοικοι της ήταν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι , οι άνδρες  βρίσκονταν στο μέτωπο.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Δίχως μιλιά δίχως ανάσα,
αγναντεύοντας  το απέραντο

πίνοντας μυρωδάτο

Ολόκληρη ζωή

Κι όμως μοιάζει σαν στιγμή

---------------------------------------------------------------

Τοκ – Τοκ μικρά χτυπηματάκια, Ξανά, δυό  και τρείς φορές, ήχος έντονος διαπέρασε το τζάμι και εισήλθε στο δωμάτιο και χώθηκε στο αυτί μου.
Δροσερός κελαρύστος σαν γάργαρο νεράκι, Μελωδικός διάλογος σε πλήρη αρμονία με το ξημέρωμα

Σαν μελτεμάκι  φούσκωσε την κουρτίνα , το μπλε  της νυχτιάς αχνόσβησε  θροΐζοντας στα φύλλα , λιβάδια ανθοστόλιστα ,  τραγούδια ξωτικών, βουητά από θαλασσινές σπηλιές και φτερουγίσματα αγγέλων στην σκάλα τ΄ουρανού' 
 είναι η ώρα που πιστεύω εγώ στα θαύματα που το μυθικό γίνεται ανθρώπινο που δραπετεύω στις μνήμες του  εαυτού  που δεν μεγάλωσε  παρέα με τιτιβίσματα πουλιών κα όνειρα κρυμμένα σε κοχύλια

Τρίτη 24 Απριλίου 2012


Κι άνοιξε το παράθυρο και γέμισαν τα δώματα ,Ιώδιο, αλμύρα κι αγριολούλουδα  τα μάτια απ΄τα θαλασσοχρώματα υγράθηκαν , ο νους απογειώθηκε, σαλπάρανε τα όνειρα για το  κρυφό το ακρογιάλι


 

foto:DecoradecorA

Τ' ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ   (1878)  Κωστής Παλαμάς

Νάμουν τ' αγιόκλημα που απ' την αυλή σου
ψηλά 'ς τον τοίχο σου σκαλώνει, ανθεί,
που με τη δρόσο σου, με την πνοή σου
πάντα δροσίζεται και πάντα ζη.

'Σ το παραθύρι σου να 'ρθω να στήσω
κλωνάρια πράσινα για ν' ακουμπάς,
στρώμα, προσκέφαλο να σου χαρίσω,
να γέρνης ήσυχα, να μ' αγαπάς.

Ν' ανακατώνουνται, να γίνουντ' ένα,
να κουβεντιάζουνε αδελφικά
τα λουλουδάκια μου τα μυρωμένα
με τα μαλλάκια σου τα καστανά.

Να λούζω αδιάκοπα τα όνειρά σου
με των ανθών μου τη μυρουδιά,
κι εσύ τους κλώνους μου με τη δροσιά σου.
Εγώ δουλεύτρα σου κι εσύ κυρά.

Και 'ς το καλότυχο παράθυρό σου
όποιος το ταίρι μας τύχη να ιδή
να λέγη εμένανε δεντρί 'δικό σου
'δικό μου λούλουδο εσέ να ειπή.

Χωρίς εσένανε να μην ανθίζω,
χωρίς εμένανε να μη γελάς,
την ευτυχία μου να σου χαρίζω ,
την εμμορφάδα σου να μου σκορπάς.

Για σένα που αγαπάς τ' αγιόκλημα




" στη γιαγιά τη μάνα και στο παληκαράκι που σαν σήμερα ήρθανε στον κόσμο αυτό ...."

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Μια βόλτα στην Θάλασσα

ονειροσταγόνες, στο γαλανό καμβά σου, σκαλί σκαλί τον ήλιο ακούμπησα

ατμός στα σύννεφα, οι  σιωπηλές στιγμές ,λευκή πνοή αυτά που κράτησα

σταλαγματιές γλυκιές όσα αφήσαμε, στο φυλαχτό μιας  Καλημέρας

alfavita

H τάξη σώπασε

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Του Θωμά



το

έθιμο...

Οι Πόντιοι της περιοχής των Σουρμένων Αττικής,

οι συγγενείς και οι φίλοι τους, την Κυριακή του Θωμά,διατηρούν και αναβιώνουν, εδώ και 90 ΧΡΟΝΙΑ,το ΤΑΦΙΚΟ ΕΘΙΜΟ που έφεραν μαζί τους από τον Ιστορικό Πόντο.

Εκεί το έθιμο γιορταζόταν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, γεγονός που φανερώνει την πίστη του ποντιακού λαού στην Χριστιανική αντίληψη για την ανάσταση των νεκρών και το σεβασμό και την τιμή προς εκείνους, αφού τους αφιέρωναν τη δεύτερη μέρα της μεγάλης αυτής γιορτής της Χριστιανοσύνης.

Πλήθος Ποντίων απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, συγκεντρώνεται

στα Σούρμενα για να τιμήσει και να βιώσει από κοντά το Ποντιακό αυτό έθιμο.

Αφού παρακολουθήσουν το πρωί της Κυριακής του Θωμά

την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Σουρμένων, ιερείς και ποίμνιο κατευθύνονται στο Κοιμητήριο της

περιοχής.

Εκεί ο καθένας πηγαίνει στον οικογενειακό τάφο. Οι νοικοκυρές στρώνουν τραπεζομάντηλα στα οποία ακουμπούν τσουρέκια, κόκκινα αυγά, μεζέδες, ούζο και όλοι μαζί περιμένουν τον ιερέα να τελέσει τρισάγιο.

Αρχικά οι ιερείς τελούν τρισάγιο στη εκκλησία του Κοιμητηρίου των Σουρμένων υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απανταχού κεκοιμημένων Ποντίων.

Στην συνέχεια τελείται τρισάγιο σε κάθε τάφο.

Οι συγγενείς συζητούν για τα κεκοιμημένα προσφιλή πρόσωπα, θυμούνται τα προτερήματά τους, τις καλοσύνες τους και ό,τι προκαλεί την αίσθηση της ζωντανής παρουσίας των νεκρών ανάμεσά τους. Γιατί η μέρα αυτή αφιερώνεται στην ανάσταση των νεκρών. Είναι μέρα χαράς και όχι πονεμένης ανάμνησης.

Στο τέλος προσφέρουν στον ιερέα και τους παρευρισκόμενους κόκκινα

αυγά και τσουρέκια. Και όλοι μαζί ψάλλουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ένωση Ποντίων Σουρμένων

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Τάσος Λειβαδίτης


Ήταν 20 του Απρίλη και ήταν νύχτα της Ανάστασης του 1922 που ήρθε στον κόσμο ο Τασος Λειβαδίτης.Με σπουδές στη Νομική και έντονη πολιτική δραστηριότητα , αριστερός , εξόριστος σε όλα τα «κέντραφιλοξενίας»των απανταχού διαφορετικών ανθρώπων. Σαν και αυτά που ετοιμαζουν για τους μετανάστες και ίσως αργότερα για τους γηγενείς αντιφρωνούντες.

Η πρώτη μου επαφή με την ποίση του Τάσου Λειβαδίτη, έγινε, σίγουρα μέσα από τους στίχους της «Δραπετσώνας» όταν «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»κάθε «Σαββατόβραδο» που μελωποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης

Ύστερα ήρθε ο Μέγας έρωτας η αγάπη που με παρακίνησε κι άρχισα να διαβάζω ποίηση για να αποδώσω ότι ένιωθα    και με εξέφραζαν οι στίχοι του απόλυτα. Εκείνος διαβαζε Ρίτσο και Ελύτη .Εγώ Λειβαδίτη και Ψυχολογία να λύσω τα «αχραντα» μυστήρια του ανθρώπου.
 Νοσηλευόταν τότε στο Νοσοκομείο και κάποιος δικός μου που εργαζόταν εκεί είχε πει ότι «νοσιλεύεται ο ποιητής Λειβαδίτης και άρχισα το ψάξιμο . Μου ταίριαζε η ποίησή του και συνεχίζει να μου ταιριάζει.  Ποίηση του  επαναστάτη μεν ποιήση γήινή δε, εξυμνεί τον έρωτα τη γυναίκα . Ποιήση «επουράνια» , αναζήτησης του ανθρώπου ,της ψυχής .

Κανεὶς δὲν εἶναι μόνος

«Ήρθα», έλεγες πάντα μπαίνοντας στο δωμάτιο, παρ᾿ όλο που δεν
……σε περίμενε κανείς.
όμως ακριβώς αυτό σου έδινε μιὰ βαθύτερη απάντηση.



Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

Ο θάνατος περιοδεύει τον κόσμο με τη μάσκα ενός στρατηγού.
Τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας
για να κλαίνε.
Φυσάει.
Τα μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ που σπάει τη ραχοκοκαλιά μας
Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι
Τα παραμύθια είναι τυφλά
Φυσάει
Φυσάει μέσα από τα τρύπια βρακιά των ανέργων
Φυσάει
Φυσάει μέσα στην οργισμένη καρδιά του λαού
Ο άνεμος μπερδεύει τους δρόμους τις χρονολογίες τα πρόσωπα
Παρασέρνει τη σκόνη απ’ τα πεδία των μαχών
Αυτή η σκόνη θάβει σιγά σιγά την Ευρώπη
Τα χέρια τους είναι έτοιμα να σώσουνε τον κόσμο
Εις τους αιώνας των αιώνων
Ερχόμαστε
Παραμερίστε
Κατεβαίνουμε σαν μια χιονοστιβάδα που όσο κατηφορίζει μεγαλώνει.

12
Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. Κι όλα σε σένα θα
ʽρθουν να τελειώσουν.
Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου για κει-
νες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη.
απλά.

Απάντηση
«Μα πως περπατάς επί των κυμάτων;» ρώτησα.

«Έχασα το δρόμο» μου λέει.

Για να σε συναντήσω

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω

Δεν έχει αρχή και τέλος

a La Deriva




Horacio Quiroga  a La Deriva



El hombre pisó algo blanduzco, y en seguida sintió la mordedura en el pie. Saltó adelante, y al volverse con un juramento vio una yararacusú que, arrollada sobre sí misma, esperaba otro ataque.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

σΙωΠη

Σιωπή.
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική:
Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση:
Ξύλινα Σπαθιά


Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή.

Κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.

Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.

Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά
.







Τα χρήσιμα ζιζάνια

Εκείνο που μαθαίναμε πάντα εμείς οι αδαείς της καλλιέργειας ήταν να «ξεριζώνουμε τα ζιζάνια» ως ανεπιθύμητα. Μόνο που δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα οι «άνθρωποι της γης» πολύ καλά γνωρίζουν πως σε τούτο δω τον κόσμο τίποτα δεν είναι τυχαίο και τα «χρησιμοποιούν» με τέτοιο τρόπο ώστε να επωφελούνται.

Υπάρχουν ζιζάνια για παράδειγμα  που ελέγχουν τα φυτοφάγα ακάρεα, άλλα που συμβάλλουν στο να καταπολέμιθεί η μελίγκρα που απομυζά τους χυμούς πάνω από τα στελέχη των φυτών.

Είναι φορές που αυτά τα ζιζάνια αποτελούν ένδειξη έλλειψης κάποιου συστατικού στο έδαφος.

Ακριβώς όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο για παράδειγμα ο πυρετός, ο πόνος,  είναι ενδείξεις ότι κάτι συμβαίνει και θα πρέπει να το ελέγχουμε.

Από τον τρόπο που αντιστέκονται στις διάφορες συνθήκες αντλούν πληροφορίες. Άλλες φορές πάλι γίνονται αιτία συγκέντρωσης ωφέλιμων για τα φυτά εντόμων ή εμποδίζουν την διάβρωση του εδάφους.

Τα εκχυλίσματά τους χρησιμοποιούνται ως  λίπασμα ή ως φυτοπροστασία το ίδιο συμβαίνει και με τα  «σκουπίδια» φυτικής προελέυσεως που παράγουμε όταν μαγειρεύουμε (π.χ. φλούδες λαχανικών ή φρούτων) αν τα θάψουμε στον κήπο μας, αποτελλούν εξαιρετικό λίπασμα στα λουλούδια, τα φυτά ή τα δέντρα μας.



Αλήθεια τί θα ήταν το δάσος της βροχής μόνο με τα ψηλά δέντρα; Η φυλλωσιά τους  κάνει το  έδαφος σκοτεινό και υγρό, όμως αυτός ακριβώς ο δασικός τάπιτας αποτελεί μέρος του οικοσυστήματος που εκεί γίνεται η αποσύνθεση,  η ανακύκλωση δηλαδή ουσιών και θρεπτικών συστατικών . Αποτελεί σπίτι για τα μεγάλα ζωα του δάσους που δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν στα δέντρα!

Συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας του δασικού τόπου, αυξάνουν τη συγκράτηση του νερού χωρίς να επιτρέπουν την διάβρωσή του ,  και πολλά πολλά άλλα που βιολόγος ή γεωπόνος δεν είμαι  για να το αναπτύξω .

Η ορθή  χρήση της γης  το «tumba y quema» των Μάγιας που έκαιγαν ένα τμήμα της ζούγκλας, το  καλλιεργούσαν για λίγο και το επαναχρησιμοποιούσαν  πολύ αργότερα, όταν θα είχε ανακτίσει τα θρεπτικά της συστατικά χωρίς να επιβαρύνουν το έδαφος και να έχουν διαρκώς διαθέσιμο νέο γόνιμο για καλλιέργεια.

Οι συνδιασμένες καλλιέργειες  στην ίδια χρονιά ,στο ίδιο χωράφι ώστε το δεύτερο φυτό  να χρησιμοποιεί τα εναπομείναντα υλικά του πρώτου και να αφήνει το έδαφος ευνοϊκά προετοιμασμένο για επόμενες καλλιέργειες.



Όλα αυτά τα χρήσιμα τα διάβασα σε μια μελέτη του ΤΕΙ Κρήτης-Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Διαβάζοντας όλα αυτά  έκανα μια «αναγωγή» , σε τούτη δώ τη γη υπάρχουν άνθρωποι καλοί «καλλιεργητές» -που γνώριζουν τα προαιώνια μυστικά της Μαμάς φύσης,  το «tumba y quema» των Μάγιας , τις συνδιασμένες καλλιέργειες  και οποιονδήποτε άλλο τρόπο χρήσης της γης που εγώ δεν είμαι περιβολάρης για να ξέρω , λοιπόν με τον ίδιο τρόπο που φέρονται στη γη φέρονται και στους ανθρώπους γύρω τους και η συνταγή πάντα τους βγαίνει.

Χρησιμοποιούν τα ανεπιθύμητα «παράσιτα» και τις χρήσιμες ιδιότητές τους, την άριστη προσαρμοστικότητά τους, καίνε και επαναχρησιμοποιούν  κάτω από συνεχή έλεγχο ώστε μόνο χρήσιμα να κερδίζουν χωρίς να βλάπτονται ή να έχουν όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες  σε σχέση με το ώφελος.




Τρίτη 17 Απριλίου 2012


πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε μια στάλα γαλάζιο;                                                          λευκός αφρός. στην αγάπη της ,στον έρωτα της

Όνειρα ταξιδιευτών στο φως, μ’ αλμύρα κ’ ιδρώτα ,

στη σκιά μιας ζωής
Πόση δροσιά σε μια  μόνο σταγόνα  χαράς ;

Πόση ευθύνη χωράει η μοναδική αναμονή;

Πόση ψυχή χωράει η απεραντοσύνη της;

Πόσο δειλινό χωράσει σε μια ευχή
Πόση ζωή σε μια και μόνη θύμηση

Ανακοίνωση αναβολής των Εξετάσεων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, περιόδου Μαΐου 2012.

Ανακοίνωση αναβολής των Εξετάσεων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, περιόδου Μαΐου 2012.


Δελτίο Τύπου 17/04/2012

Ανακοίνωση αναβολής των Εξετάσεων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, περιόδου Μαΐου 2012.

Από το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ανακοινώνεται η αναβολή διεξαγωγής των εξετάσεων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, εξεταστικής περιόδου Μαΐου 2012 για την πιστοποίηση της γνώσης των γλωσσών Αγγλικής, Γαλλικής, Γερμανικής, Ιταλικής, Ισπανικής και Τουρκικής, οι οποίες είχαν ορισθεί για τις 5 και 6 Μαΐου 2012. Οι ημερομηνίες διεξαγωγής των εξετάσεων θα γνωστοποιηθούν με νέα ανακοίνωση.

θα σ'αγαπώ μη μου συννεφιάζεις

.....μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις όσα με λόγια δε σου’χω πεί»


Πριν ένα χρόνο μας άφησε ο Νίκος Παπάζογλου


Σήμερα ένα χρόνο ακριβώς μετά μας έφυγε ο Δημήτρης Μητροπάνος


«...σαν το καράβι κ έλεγες...»


τις Θ ά λ α σ σ ε ς τραγούδησες





......παρέα με ένα Χ ι ο ν ά θ ρ ω π ο της βάρδιας που λίγο λίγο έλυωνε ......




.......περιμένοντας ένα νεύμα σου που θα έκανε το τρένο να φύγει





.... θα μάθεις στο χάροντα πώς αγαπούν και πως χορεύουν οι Αρχάγγελοι







Τέσσερα χρόνια πριν ,τέτοιες μέρες ήτανε ..Αναστάσιμες που χάσαμε το Μάριο τον Τόκα το  μουσικό  στις Θάλασσες μας


-------



Με"σταυρωθήτω" κι "ωσαννά"
ο κόσμος προχωράει
μπαίνω στο γαλαξία σου
κι η γη δε με χωράει

Κάτι τραγούδια δίκοπα
μας γίνανε φορτία
σα νούμερα γερμανικά
σ' ατέλειωτη θητεία



 


Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό,τι κι αν είχα σου 'δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου 'παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.


.....ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει._
την Θάλασσα αγαπούσε ο Παπάζογλου
Μιχάλη, την ψυχούλα σου
βαλ' τη στη μανέλλα,
τον έχουμε, στο χρόνο,
βγαίνουμε καρφί.

Η μέρα είναι Κυριακή η μέρα είναι Λαμπρή. Η φύση χαμογέλασε μετά από μια θλιμένη βροχερή εβδομάδα , Μεγάλη εβδομάδα, έτσι ήταν πάντοτε πλην ελαχίστων φορών.
Όλο το Μεγαλοβδόμαδο και ιδιαίτερα η Μ.Πέμπτη και Μ.Παρασκευή περνούνε μέσα στην μελαγχολία και την θλίψη της ασταμάτητης βροχής.

Η φετινή χρονιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μολυβένιος ουρανός , ψιλόβροχο συνεχές , κάπου κάπου μπόρες κεραυνοί και αστραπές.
Κάποια ελάχιστα διαστήματα ήλιου θύμιζαν άνοιξη, μαζί με τα τρομαγμένα χελιδόνια και τις κατακόκκινες παπαρούνες.
Κατακόκκινες σαν τα αυγουλάκια που κατά παράδοση, γιαγιά και εγγόνια έβαψαν συμβολίζοντας την ζωή,την Ανάσταση.

http://www.epoxi.gr/memories3.htm

Μεγάλη Παρασκευή και η Ζωή εν τάφω, στην πλατεία Δημοκρατίας, όπου μια άλλη Μεγάλη Παρασκευή 14 Απρίλη ήταν και πάλι, 68χρόνια πριν, όταν οι Γερμανοί κρέμμασαν τρεις νέους στις γωνιές της , και στην Αγία Τριάδα όπου κατά την ίδια μέρα 117Αγρινιώτες εκτελέστηκαν και αυτοί από τους Γερμανούς Ναζί, καθώς επίσης άλλοι 60 Καλυβιώτες ,ως αντίποινα για την ανατίναξη αμαξοστοιχίας μεταφοράς πολεμοφοδίων του Γερμανικού Στρατού κοντά στο Αγγελόκαστρο."Τόπος ιερός, εδώ που οι αντίχριστοι ξανασταύρωσαν το Χριστό και την Ελλάδα,κ' είταν Παρασκευή Μεγάλη,14 του Απρίλη,και κει που η γης ανάβρυζε κρινάκια, παπαρούνες χαμομήλια για το Πάσχα σκάφτηκαν τάφοι και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες,και μες στα σπλάχνα δε χωρούσε τόσος πόνος." «Αναστάσιμο Μνημόσυνο»Του Γιάννη Ρίτσου

http://agrnet.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

Βράδυ Μεγάλης Παρασκευής περιφορά συνάντηση των Επιταφίων απο τις ενορίες του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Χριστοφόρου-της ενορίας μου, του Αγίου Γεωργίου που κατα την ταπεινή άποψη μου ήταν ο πιό όμορφος, της Αγίας Τριάδας και της Μητρόπολης. στην Κέντρική πλατεία- Δημοκρατίας- υπό τους ήχους της φιλαρμονικής.
πλατεία Δημάδη Χαλκουνοπόλεμος 14/04/12





Ύστερα χαλκουνοπόλεμος στην πλατεία Μαρίας Δημάδη με αυτοσχέδιες κατασκευές απώθησης των «εχθρών».Εξαιρετική παρουσίαση και ιδιαίτερη η συμετοχή νέων χαλκουνάδων. Παρά την υγρασία το θέαμα δεν άφησε χώρο για παράπονα . Εθιμο που όπως λέγεται κρατάει από την εποχή της Τουρκοκρατίας , όταν οι χαλκουνάδες προσπαθούσαν με αυτό τον τρόπο να κρατούν μαριά από τους επιταφίους τους «άπιστους»
Τη χαρμολύπη της Μ. Παρασκευής διαδέχθηκε η ελπίδα και το φως του Μ.Σαββάτου. Οι εκκλησιές μας έβγαλαν τις μωβ πένθημες φορεσιές τους και ντύθηκαν στα λευκά και τα κόκκινα αναστάσιμα.Υμνωδίες αγγέλων, Αναστάσιμοι παιάνες πλάι στην φύση. Η νύχτα φωτίστηκε με το Άγιο Φως και με βεγγαλικά ,για να γίνει η ψυχή μας ουρανός.
Η επόμενη Ανατολή ήταν γεμάτη φως αν και όχι για πολύ, κατά γειτονιές έριχνε από καιρού εις καιρόν καρεκλοπόδαρα, κι έτσι το κατσικάκι βρήκε θέση στην ζεστή αγκαλιά της ηλεκτρικής κουζίνας ,το φούρνο.
Λαμπριάτικο Γεύμα και κατόπιν περίπατος στην εξοχή

Αgrinio


Συναντήσεις με «ωραίες ψυχές» ανθρώπων που βοηθούν και την δικιά μιας ψυχή να γίνει «ωραία» και παρότι σύντομα ξέσπασε η ανοιξιάτικη μπόρα η ψυχή αγαλλιάσθηκε ακούοντας το κελάρυσμα των νερών στο βράχο, θορρώντας το πράσινο του λόφου, τα μωβ, τα κίτρινα λουλούδια, τα κρινάκια και τα σαμιαμίδια και το κελάηδισμα των πουλιών στη ρεματιά. Χίλιες δυο ευχές από μια γιαγιούλα , οδοιπόρο του βροχερού σούρουπου. Είναι Λαμπρή. « Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανὸς τὲ καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια, ἐορταζέτω γοῦν πάσα κτίσις τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾑ ἐστερέωται» γ΄ Ωδή Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνὸς