Πώς να υπερασπιστώ την αδύναμία μου;
κάθομαι ακίνητη και ρουφώ σταγόνες αλμύρας
και παριστάνω το θαλασσοπούλι

Πώς να ερμηνεύσω τις πράξεις μου;

Θαυμάζω τους περιηγητές

Κλέβω σκόνη από τα χνάρια τους

Την κρυβω σε ένα πουγκάκι

Και ονειρεύομαι πως είμαι κι

Εγώ ένας από αυτούς.

Κάποτε στην Ανατολή ήμουνα έμπορας

αποτυχημένος

Πούλησα τα όνειρά μου για ένα κοχύλι

Σε μια άλλη ζωή ήμουνα μάνα πέντε παιδιών που σκότωσα

Για να μην ακούσουν άσχημα νέα

Έχω πεθάνει και έχω αναστηθεί έξι φορές

Δεν είμαι γάτα , κάποτε αγάπησα δυνατά

Και έκοψα τον ομφάλιο λώρο με πριόνι

Κι ύστερα έκλαψα πάνω από μια μικροσκοπική εικόνα

Σε ένα ηλιοβασίλεμα

με τη διαίσθησή μου

Στο Νότο ήταν που σε είδα να λες «θα σε περιμένω»

Και πηγαινοέρχομαι σε τούτες τις ζωές πότε σαν πουλί πότε σαν ψάρι