Μάτια παράξενα θλιμμένα κοιτούν τ΄απέρανο το μακρινό ,

ρωτούν και περιμένουν ένα αστέρι να  αντικρύσουν

Κι εκείνο κατρακύλησε  για χάρη τους  τρεμοσβήνοντας  

στην κόχη τους , σ’ενα ταξίδι στης συλλογής τους  βράχους

κεντώντας στη θάλασσα κλωστούλες ασημένιες  κάθε βράδυ