Δίχως μιλιά δίχως ανάσα,

αγναντεύοντας  το απέραντο

πίνοντας μυρωδάτο

Ολόκληρη ζωή

Κι όμως μοιάζει σαν στιγμή

---------------------------------------------------------------

Τοκ – Τοκ μικρά χτυπηματάκια, Ξανά, δυό  και τρείς φορές, ήχος έντονος διαπέρασε το τζάμι και εισήλθε στο δωμάτιο και χώθηκε στο αυτί μου.

Δροσερός κελαρύστος σαν γάργαρο νεράκι, Μελωδικός διάλογος σε πλήρη αρμονία με το ξημέρωμα

Σαν μελτεμάκι  φούσκωσε την κουρτίνα , το μπλε  της νυχτιάς αχνόσβησε  θροΐζοντας στα φύλλα , λιβάδια ανθοστόλιστα ,  τραγούδια ξωτικών, βουητά από θαλασσινές σπηλιές και φτερουγίσματα αγγέλων στην σκάλα τ΄ουρανού' 

 είναι η ώρα που πιστεύω εγώ στα θαύματα που το μυθικό γίνεται ανθρώπινο που δραπετεύω στις μνήμες του  εαυτού  που δεν μεγάλωσε  παρέα με τιτιβίσματα πουλιών κα όνειρα κρυμμένα σε κοχύλια