θάλασσα στα όνειρά μας

θάλασσα στα όνειρά μας

ήτανε  κάποτε ένας στεριανός που όμως αγαπούσε πολύ τη θάλασσα, το όνειρό του ήταν να ζήσει για πάντοτε  κοντά της,  για δαύτο  καθημερινά στ' ακρογιάλι πήγαινε  και σαν δυο καλοί φίλοι  τα λέγανε.

Περπατούσε  πλάι της  δίχως να νιώθει μοναχός ,΄'ετσι είναι η Φύση!   Όμορφες στιγμές με μυρωδιές της  μνήμης, σαν τότε που  ήτανε μωρό  κι η μάνα του τον πήγαινε στην όχθη.

Τα βαφτιστικά του από σαράντα κύμματα τα πέρασε, τίποτα μην τον πιάνει, κακό μάτι μην τον δει και της τον εματιάσει,
κι εκείνη πάντα ήτανε  εκεί σαν φίλη δυνατή, πιστή,  τον άκουγε κι εκείνος  αφουγκράζονταν κι ήτανε μάλιστα στιγμές που την συμβουλευόταν

Στα δύσκολα και τα σημαντικά πρόστρεχε κοντά της  και λύση πάντα του δινε , δίχως άλλος κανείς , ν’ακούει τη λαλιά της  

Κατάφερνε  στο  ρόχθο των κυμάτων της απάντηση να βρίσκει ,  ώρες ατέλειωτες εκεί  ρουφούσε τη σοφία της, κι εκείνη τα όνειρά του, 
καθημερνά της έλεγε όλα τα μυστικά του , άκουγε τρυφερά και  του ανταπαντούσε .
Κι αν κάποτε του θύμωνε , ήτανε που τονε κράταγε μακριά  Ο μανιασμένος ο Βοριάς , όταν λυσσομανούσε.