Δεμένα πλοία

Δεμένα τα καράβια της φυγής μας, για όσο χρειαστεί.... για το δίκαιο αγώνα των ναυτικών μας..
Που τη ζωή των στεριανών  , στερήθηκαν  με μια καρδιά μικρού παιδιού γεμάτη ανάσες θαλασσινές , όνειρα στου πόντου τη γραμμή  μυρωμένα με  θυμάρι και αρισμαρί.
Ζωές , ψυχές , συντροφιά με τα θαλασσοπούλια που ακούν τους καημούς τους.

Οι ναυτικοί μας που σαν γυρνούν πίσω μετά τα μπάρκα τους , μοιάζουν  με μετανάστες , που δεν αντιλαμβάνονται τη στεριανή σκέψη μα ούτε και οι στεριανοί νιώθουν την θαλασσινή ψυχή.

Τα έυκολα θύματα σε κάθε αντιπαράθεση , τα αντικείμενα φθόνου , λόγω των εισοδημάτων τους που παρεπιπτόντως είναι πλασματικά
Που βρίσκουν μια γωνιά να ακουμπήσουν τα όνειρά τους δίπλα σε κάποιο φιλιστρίνι θωρρώντας,  αναπολώντας , τα λιμάνια ,τις ψυχές και τα κορμιά που άγγιξαν ,τα αμαρτήματα και τις αγαθοεργίες τους , τις αποτυχίες  και τα επιτευγματά τους, με σπινθιροβόλα βλέμματα ποτισμένα μ΄αλμυρό νερό. Την ανθρωπιά τους .

Τα καράβια της φυγής μας έχουν ένα όνομα που λέγεται Ελπίδα.