Ηρθε πάλι η Παρασκευή  και είναι προπαραμονή της Εθνικής μας Εορτής.

Κι όμως τίποτα δεν αλλάζει  τελευταία  όλα τα χρώματα που απ΄ τα όνειρα γλιστρούν είναι ίδια οι «στιγμές» έχουν γίνει αιώνας

Οι κόκκοι άμμου αμετακίνητα βράχια

Οι κουκίδες στο χάρτη ολόκληρες ήπειροι 

Κάπου εκεί κι εγώ ψάχνω το γρά μμα που θα αλλάξει την λέξη , που την σιωπή θα την κάνει ήχο τριζονιού.

..... έγραφα και ένας ήχος ήρθε σαν από λήθαργο , σαν ξυπνητήρι , τραντάχτηκαν τα κύτταρα για το μεταφυσικό της στιγμής ....μια λέξη .... μα ....

Ήταν η σκέψη μου η τρελλή....ανασα ωκεανού ,ανάσα ωκεανού , ανάσα ωκεανού....