φωτο απο explorers.gr

Σαν το Διογένη με το λυχνάρι, στα απόνερα των πλοίων , στους ήχους , στις γεύσεις, στο δάκρυ, στα περάσματα ,  στο Καβο Ντόρο , στα σκισμένα δύχτια, στις επιγραφές , στα ονόματα των δρόμων , στα κάτασπρα ξωκκλήσια , σ’ ανηφοριές , στους στίχους ,στα παραδοσιακά καφενεδάκια ,στα αγέννητα όνειρά μας  όπου έσφιζε η ζωή τώρα ......μας αφήσαν μόνο στάχτες...και ενοχές....