Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα•
αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει,
δίχως να νιώσεις από που,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα θε να σου κλείσει απαλά,
με τ' άσπρα χέρια της τα δυο,
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε,
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει:
«ποιά είμ' εγώ;»
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποιά 'ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς...
Αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει.
Κλειστά όλα να 'ναι,
θα τη δεις άξαφνα μπρος σου
να βρεθεί κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.
Ειδέ, κι αν έχεις φωτεινό,
το σπίτι για να την δεχτείς,
και σαν φανεί τρέξεις σ' αυτήν,
κι εμπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει - αλλιώς θα προσπεράσει.
2 σχόλια:
Σας ευχαριστώ..
..γιατί για όλα όσα γράφεται
σημασία έχει ο χρόνος που σπαταλάτε…για ότι αγαπάτε ..
ο χρόνος που σας δένει..
ποτέ ο χρόνος που αφιερώνουμε σε ότι αγαπάμε δεν είναι σπατάλη, αντίθετα είναι η προσπάθεια της ψυχής να ζήσει όσα ονειρεύτηκε.
Δημοσίευση σχολίου