Ντύθηκα τον αφρό σου και αφέθηκα στον άνεμο να με ταξιδέψει
πέταξα πάνω απ΄τον άφρό των κυμάτων σου, άγγιξα κείνα τα ίχνη, τα καμωμένα με δύο δάχτυλα στην άμμο κείνατα δάχτυλα που άγγιξαν μιά καρδιά αιώνες
τώρα.
Είναι στιγμές που νοιώθουμε την ψυχή μας χαμένη σ' όνειρα κοιτόντας την..κι άγριοι πόθοι λειώνουν σκέψεις και κορμί..ποσο δικιο εχεις..στροβιλίζομαι μέσα στη δίνη Της.
2 σχόλια:
Είναι στιγμές που νοιώθουμε την ψυχή μας χαμένη σ' όνειρα κοιτόντας την..κι άγριοι πόθοι λειώνουν σκέψεις και κορμί..ποσο δικιο εχεις..στροβιλίζομαι μέσα στη δίνη Της.
αγναντεύω την θάλασσα και ονειρεύομαι
Δημοσίευση σχολίου