Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011



Ντύθηκα τον αφρό σου και αφέθηκα στον άνεμο να με ταξιδέψει πέταξα πάνω απ΄τον άφρό των κυμάτων σου, άγγιξα κείνα τα ίχνη, τα  καμωμένα με δύο δάχτυλα στην άμμο κείνα  τα δάχτυλα που άγγιξαν μιά καρδιά αιώνες τώρα.


2 σχόλια:

Γιάννης Ζαζάνης είπε...

Είναι στιγμές που νοιώθουμε την ψυχή μας χαμένη σ' όνειρα κοιτόντας την..κι άγριοι πόθοι λειώνουν σκέψεις και κορμί..ποσο δικιο εχεις..στροβιλίζομαι μέσα στη δίνη Της.

Θαλασσινή είπε...

αγναντεύω την θάλασσα και ονειρεύομαι