Αρκο Ιρις-Παράταση ζωής

Nάξερα ποιός το διάλεξε;

συννεφιασμένη μέρα, ήτανε που βγήκε ο   ήλιος  σεργιάνι κι  έφτιαξε ένα  στεφάνι, μια χούφτα αγριολούλουδα,και πήγε και τ΄απόθεσε σε ένα συννεφάκι  που σαν τον είδε σάστισε ....

ήλιε μου του είπε,  τί ζητάς;

μη με πολυζυγώνεις , εγώ είμαι ένα σύννεφο και σύντομα θα σβήσω,

 τα λουλουδάκια σου εκτιμώ και θέλω να φορέσω ετούτο το αγριολούλουδο, μα θα βαρύνει η καρδιά και θα πνιγώ στο δάκρυ του γαλανού σου ουρανού.

Ο ήλιος το αγάπησε τούτο το συννεφάκι , κι εκείνο γέλαγε ευτυχισμένο  με την καρδιά και την ψυχή και χόρευε κοντά του, δίχως να νοιάζεται,

 κι ενώθηκαν τα δυο μαζί και κάναν ένα δρόμο, βουτήξανε στη θάλασσα και χάθηκαν δεμένοι,  φέρνοντας  φως , χαρά και κάτι από ελπίδα,

γι αυτό και κάθε που θα δεις τα δάκρυα του ήλιου μη κλάψεις, μόνο να χαρείς,

 γιατί  το συννεφάκι μας δεν το νοιαζε , πόσο αλλόκοτο ήταν να βγαίνει ο ήλιος με βροχή μέσα στην ίδια ώρα,

γιατί γνωρίζουν και οι δυο πως στον γαλαζιο ουρανό,

 το πιο όμορφο στολίδι είναι το τόξο που όποιος το δει γνωρίζει πως όλα τα αληθινά και άπιαστα είναι εκεί αρκεί να τα γυρέψεις.

Αν τη γαλήνη σου τάραξα χωρίς αυτό να θέλω, το μονοπάτι της χαράς  γεννιέται μες τη θάλασσα και  εκεί πάλι πεθαίνει.