Ξετύλιξα το δώρο του ανέμου,  αφρός κυμάτων στο καλοξυσμένο μολύβι  που αναζητά το χαρτί  και δίχως έλεος καρφώνεται μελωδικά στο μέσον του στήθους κι ο  αδιάκοπος πόνος χαράζει πορεία Σε κείνο το απέραντο σκοτεινό της ψυχής σου που τόλμησα να αγγίξω