Αχ και να 'μουν  Θάλασσα, που ονειροπολούν οι   ποιητές και οι  ζωγράφοι,  θυμωμένα να φιλάω τα βράχια ,  στη διάφανη , αρυτίδωτη ηρεμία μου να φαίνονται τα βοτσαλάκια μου 

Να καλοδέχομαι τα πλοία, με καπετάνιο τον καπταν –Οδυσσέα , το βασιλιά , τον ποιητή, να τα ταξιδεύω σε  μακρινά λιμάνια φορτωμένα  φρέσκο, καθαρό αέρα και  παραμύθια της γιαγιάς χαρούμενα,  αισιόδοξα.
Παραμύθια που  θα λένε για φουρτούνες και γαλήνες, πειρατές και μαχητές γενναίους.  

Κι όταν θα  φεύγουνε οι άνθρωποι μακριά μας , μια βάρκα να  τους παίρνει να τους ταξιδεύει σ' έναν μακρύ θαλασσινό Κεραμεικό , ν’ αρμενίζουν οι ψυχούλες μέχρι το μακρινό ορίζοντα.
Σαν πέφτει η νύχτα  να γίνονται αστέρακια που αναβοσβήνουν  στον ουρανό,  σαν φωτάκια αστρόπλοιων.
Εκεί μέσα θα μπαρκάρω κι εγώ  μια μέρα,  σ΄ένα  ταξίδι απ΄τη γή στη θάλασσα κι από κεί στα ουράνια να βλέπω από ψηλά το γαλανό που αγάπησα .