στη ακτή που σε πρωτόδα τη μοναχική
ένα ποτάμι που σε σένα οδηγούσε
με ανησυχία νεανική καθοριστική
στα όνειρα το πεπρωμένο ισορροπούσε
λογαριασμό μου ζήτησε
χρόνια μετά
καθώς τρεμόσβηνε σ’ εκείνο τ’ ακρογιάλι
απ΄άσπρα κοχυλάκια και βότσαλα μικρά
" όνειρα θαλασσινά και πληγωμένα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου