στην αδιατάρακτη ηρεμία της νύχτας   ατενίζω
σμάρια διαβατάρικων άστρων
μετανάστες στις άκρες του  χαμογέλιου σου
καθώς προβάλλει μέσα από την επίπεδη οθόνη

Απρόσιτη εικόνα  η ύπαρξή σου ,
χάνεται με το πάτημα ενός πλήκτρου,

κρατώντας  την  απόχη  των λέξεων που επινόησες
κυνηγάω την ουτοπία στα ταξίδια του Σεβάχ