Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

παγωνιά

ουρλιάζει o αέρας, ένα κορμί κοκκαλομένο πάνω στο κύμα, το άλλο πάνω σε παγκάκι, έχει δυο μάτια στο χρώμα του μελιού, ενώνονται σε αναζήτηση ελπίδας, σ' ένα ορίζοντα μακρινό άπιαστο. Αργεί η άνοιξη αιώνες.

1 σχόλιο:

Γιάννης Ζαζάνης είπε...

Στου ωκεανού την σκληρή
ψυχοφάγα φουρτούνα
εκεί που δεν βρίσκεται
να σωθώ ένα νησί
κι εκεί που των πόθων μου,
λέω: «Χάνεται η σκούνα»
ψυχοσώστης λιμάνι,
ξεπροβάλεις... εσύ!
(ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΝΤΕΣΑΝΤΟΣ)