Αίνιγμα άλυτο
ζητώ τη λύση
άμμος τα μάτια
ζητάει θάλασσα…..
νόμιζα πως
ήχος άηχος ήταν
σαν μια σταγόνα
γεμίζε το λαγίνι
ίχνη αφήσε
αφρό φόρεσε
ημέρα δίχως όνομα
νύχτες δίχως όνειρα
ντύθηκανε το
σύννεφο από χιόνι
1 σχόλιο:
....η βία των απρόσκλητων ανέμων
ατέλειωτη λιτανεία των χρόνων της καθημερινότητας κι εμείς οι στοχαστές απομόναχοι απ’ όλα
νοσταλγοί αντίκρυ στο χρόνο πλάι στο κύμα...
Δημοσίευση σχολίου