Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus) (7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και λογοτέχνης. Ίδρυσε το Theatre du Travail στο Αλγέρι που αργότερα (1937), που αργότερα το μετονόμασε «Θέατρο της Ομάδας». Δούλεψε γι’ αυτό ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Παράλληλα, ήταν μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο αργότερα εγκατέλειψε για να στραφεί προς τον Τροτσκισμό και αργότερα (1948) προς τον αναρχισμό, δημοσιεύοντας ταυτόχρονα συγγράμματά στις ακόλουθες αναρχικές οργανώσεις: Le Libertaire, La révolution Proletarienne και Solidaridad Obrera και κατά τη διάρκεια της καταστολής της εξέγερσης στην Ανατολική Γερμανία από τον Σοβιετικό στρατό που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 53 διαδηλωτών υποστήριξε αναρχικές θέσεις οι οποίοι ανοιχτά δήλωναν την υποστήριξή τους στους εξεγερμένους. Παρομοίως κατά την Ουγγρική Επανάσταση.
Το 1952 έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Sartre) με την δημοσίευση στο περιοδικό Μοντέρνοι καιροί (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956, στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την Πτώση (La Chute), ένα απαισιόδοξο βιβλίο. Σκοτώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν (το διαμέρισμα της Γαλλίας Yonne).
http://wp.me/pyR3u-9FF
«Οι σελίδες που ακολουθούν ασχολούνται με μια διάχυτη στον αιώνα μας
παράλογη ευαισθησία – όχι με μια παράλογη φιλοσοφία που, για να μιλήσουμε
ειλικρινά, στην εποχή μας είναι άγνωστη. Στοιχειώδης τιμιότητα, λοιπόν,
επιβάλει ν’ αναφέρουμε, αρχίζοντας, πως οι σελίδες αυτές χρωστάνε πάρα πολλά σε
μερικά σύγχρονα πνεύματα. Δεν προτίθεμαι να το κρύψω. Άλλωστε, θα τα δούμε ν’
αναφέρονται και να σχολιάζονται σ’ όλο το έργο.
Παράλληλα, πρέπει να πούμε πως το παράλογο που
μέχρι τώρα το δεχόμαστε σα συμπέρασμα, σ’ αυτό το δοκίμιο θεωρείται σαν
αφετηρία. Μ’ αυτή την άποψη, μπορεί να πούμε πως στη μελέτη μου υπάρχει κάτι
που προτρέπει: δε θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε έκ των προτέρων τη θέση που
παίρνει. Εδώ, θα βρούμε τη γνήσια μονάχα περιγραφή ενός πνευματικού κακού.
Καμιά μεταφυσική, καμιά πίστη δεν αναμίχθηκαν ως την ώρα. Σ’ αυτά τα πλαίσια
κινείται κι αυτή μόνο τη στάση πήρε ετούτο το βιβλίο.» (Αλμπέρ Καμύ)
"Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.
Στη μέση του χειμώνα, ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου υπάρχει ένα αόρατο καλοκαίρι.Δεν μου αρέσουν τα μυστικά των άλλων. Με ενδιαφέρουν όμως οι εξομολογήσεις τους.
Μπορείς να κρίνεις το χαρακτήρα ενός άντρα παρατηρώντας την όψη της γυναίκας του.
Σε συγχωρούν για την ευτυχία σου και τα πλούτη σου μόνο αν τα μοιράζεσαι γενναιόδωρα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου