Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

2 σχόλια:

Γιάννης Ζαζάνης είπε...

…είναι στιγμές που νοιώθω την ψυχή μου χαμένη σ' όνειρα πρωινού χρωμάτων στροβιλιζόμενη μέσα στη δίνη απόνερων ρότας ταξιδιού..
ζωγραφίζουν ουρανό θάλασσα ορίζοντες..π’ αφήνουν πίσω..να δραπετεύσουν μαζί Της
με νότες….σε λέξεις ποιητή!

Θαλασσινή είπε...

Τα ταξίδια, αχ πόσες φορές δεν τα ποθήσαμε και άπιαστα όνειρα μείνανε, ίσως γι αυτό υπάρχουν οι ποιητές, να ταξιδεύουν τις ψυχές με φθόγγους και συλλαβές μελωδικές για εκεί που το κορμί δεν φτάνει.