Σκιές ονείρου

  ο ήλιος πια   έχει μεταναστεύσει,
 κι  απλώθηκε  το μαυροσέντονο,

μέσα του καθρεφτίζεσαι ,
 σκιές αορίστου σκεπάζουν τον ενεστώτα
μα πού να πήγε ο ήλιος μου;

Μα πού να πήγε η ζωή μου;
σε τυλίγει μικρέ μου πρίγκιπα....
σε χωροχρονικό ταξίδι.
Θα ξημερώσει;

Φεύγει ο ήλιος για να ξανάρθει;ρωτάνε τα  μικρά παιδιά

-Στιγμιαίες ελπίδες,
απραγματοποίητες υποσχέσεις, 

στο σημείο εξάτμισης-

-Να προσέχεις.

-μη!
-Να ντύνεσαι καλά
-μη !
-να κοιμάσαι οχτώ ώρες
μη !
-Θα σ'άγαπώ  για ....
μη πεις τη λέξη!
-...πάντα....

με τη μνήμη οδηγό , έρχεται,
σε τούτη την πλευρά του φεγγαριού
-μια αμίλητη συνομιλία-
μα γιατί λιώνει;
μήπως για να μείνει
το σκοτάδι; εδώ;