Κι αν τύχει και Κι αν τύχει (Zωντανά)... όχι δεν έτυχε .... Κι αν τύχει ---------ν`αλλάξει θα φύγω για τα μυστικά και τα ωραία και θα χαθώ. .δεν ξέρω αν έτυχε .... Κανείς δε θα με δει ξανά θα φύγω για τα μυστικά και τα ωραία και θα χαθώ αν τύχει =======ν`αλλάξει.

αν πάιρνω αποφαση και μετανιώνω..... Προτού η μέρα να χαράξει δε θα πνιγώ ξανά στα βυσσινιά σου χείλια και θα χαθώ. θα φύγω για τα μυστικά κανείς δε θα με δει ξανά μεσ`απ`του φόβου μου την ξεχασμένη γρίλια και θα χαθώ αν τύχει η αγάπη σου ν`αλλάξει. τί νόημα έχει πια... δεν είμαι πια.... Και στης καρδιάς σου το μετάξι θα μπω να υφάνω όση λησμονιά σου αξίζει και θα χαθώ γιατί το αίμα δεν ξεχνά ούτε τα μάτια τα υγρά το βήμα σου .... η σκέψη σου... ξεχνάν αυτά τα μυστικά και τα ωραία και θα χαθώ αν τύχει η αγάπη σου ν`αλλάξει κι εχω γίνει ο φόβος σου και δεν το θέλω......ονειράκι μου!!!!!!

..έλουσα και έντυσα τα κύτταρα της νυχτιάς...
σε γαλήνη στις άκρες των σκέψεων...
που τ' άστρο του βορά με οδηγούσε ...
σ’ άνεμο που φυσούσε νοτισμένος απ τη θάλασσα
στο άηχο ...μιας Καληνύχτας..14 Οκτωβρίου 2011

Σαββατιάτικο πρωινό ακούραστα με κοιτά μελαγχολικά
στη θύμηση του καιρού τη σιωπή τη μορφή που ο ίσκιος του,
γέρνει και σκυφτά ακουμπά την καρδιά τα όνειρα…
είναι τα σύννεφα που βαραίνουν τον ουρανό
θωρώντας την μοναξιά της θάλασσας ,...
ή..η ζεστασιά της στέγης του κόσμου..
τα λόγια μου θαρρώ ξεστράτισαν σε τούτη
την Κ α λ η μ έ ρ α

 

16 Οκτωβρίου 2011

..όποιος φέρνει τὴ θάλασσα στὴν ἀγκαλιά της σκέψης του και στην ματιά του …ειναι σὰ νὰ κρατάει ὁλάκερες γραμμές οριζόντων μέσα στὸ βλέμμα…
κι αφήνομαι να κοιταζω
σ’ένα μισανοιχτο παραθυρο άσπρα πανιά μικρών παιδιών
άφθαστη αθωότητα στον άνεμο που ταξιδεύουν