De un viajerobloguero

 

 

De un viajerobloguero

 

22 Οκτωβρίου 2011

τα βαλς του ουρανού αρραβώνιασαν
Βραδυνιά Θάλασσα με Τόπο...
πιθανότητα αλλαγής δεν υπάρχει
γιατί τα αληθινά κομμάτια είναι εδώ…

 

….μενεξεδένιες σου στιγμές
γλυκές αναμνήσεις χαρωπές ζουν στο μυαλό μου ζωντανές
καθώς η μέρα οδεύει αργά, αδιάφορα προς το τέλος της….

ότι δεν έχουμε διασώζεται μέσα μας,
τα χρώματα χρυσανθέμου πρωινού
δεν είναι χρυσάνθεμα, που στα χέρια κρατώ….

Είναι μνήμη.. λέξεις που προσπαθούν να ερμηνεύσουν
το νόημα αυτής της προσχεδιασμένης παρουσίασης εικόνας….
στην άβυσσο του νου.

 

Πέρασαν χρόνια...κι ακολουθούσα βουβός...λιγοστά χνάρια...
κεντούσα μέσα μου στιγμές...δεν ξεχνούσα... και έντυσα τα κύτταρα
στο γαλάζιο...πορτοκαλοκόκκινου πρωινού μασώντας κομμάτια
απ' τον ουρανό...του τόπου μου

 

 

 

21 Οκτωβρίου 2011

ντύνω τα κύτταρα του λιμανιού με κάβους στο γαλάζιο...
μασώντας κομμάτια απ' τον μόχθο κοντά του...
μην νιώθοντας ούτε το κλάμα των παιδιών μας,
και με πινελιές αφρών κυμάτων...πλάθω στη σκέψη…
...το πρέπει…
αφήνοντας υγρές ανάσες..στα σκόρπια είδωλα των ματιών μου
που μέσα τους αποκαθηλώνεται ολόγυμνη η ψυχή μου..

σταγόνες ενός ουράνιου βουτιές χωρίς ανάσα ,βραδιά βυθισμένη σε αρώματα από πανσέδες λιμανιού του τόπου μου με τις Ανεμότρατες να πλέκουν έναν ιστό σαγηνευτικό ετοιμες να σαλπάρουν…δελεάζουν μυαλό με αύρα που φυσά νοτισμένη απ’ τη μέρα…. και με όνειρα που ντύνω εσαεί…

21 Οκτωβρίου 2011

…προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μία λογική σειρά, εκείνες, ανυπάκουες και άτακτες.. εκεί, μέσα στη μοναξιά εμφανίζουν μια ελπίδα..
Ένα όνειρο..εικόνα πρωινού στο τόπο Μου