Άνθρωπο γυρεύω.

Συνέχισε να είσαι Άνθρωπος..... Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.......

 

οι πορτοκαλοκόκκινες αντάυγιες τάχα να προϋπαντούν …
ή κάτι να προλάβουν;… στην απροσδόκητη ανάγκη να σφίξουν το χέρι ,
που κάποτε κρατούσα…..
λυγίζοντας από το βάρος νοημάτων…. σκορπίζοντας σκέψεις Καλημέρας κάπου εκεί στον τόπο Μου viajero

το βουβό καρτέρεμα πρωινού κάποιας παράμονής του ….
πήρα απ’ τη σιωπή…της εικόνας την αφροντισιά κ’ έντυσα την σκέψη
σε κρυψώνες των αφίλιωτων ανέμων του τότε…και σε μια,
Κ α λ η μ έ ρ α