Περιμένοντας το βράδυ - Τάσος Λειβαδίτης
Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια (...)
και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα ή περνούν μες στον καθρέπτη
πρόσωπα
που τα είδαμε κάποτε σ' ένα δρόμο ή ένα παράθυρο και ξανάρχονται
επίμονα
σαν ένα άρωμα απ' τη νιότη μας - το μέλλον είναι άγνωστο,
το παρελθόν ένα αίνιγμα,
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη. Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος,
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ' ένα λυγμό, οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
κι η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε, όταν δεν θα χρειάζεται πια καμιά εξήγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου