Κυριακή πρωί, οδός του ήρωα και λίκνου  της Δημοκρατίας

σύννεφα γεμάτα, απειλητικά  πάνω απ΄την πόλη

κει που κάποτε τα αδέπτοτα σκυλιά έβρισκαν στέγη

 ξαπλωμένος, κοιμάται , στο κονάκι του

χαρτόκουτα , κουβέρτες , εικόνισμα, ντρέπομαι να τον κοιτάξω

θα ήθελα να του πώ μια καλημέρα, μα να έχει νόημα για κέινον ;

κι αν τον τρομάξω;

Να του προσφέρω ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί ήθελα , είναι Μακριά

Ίσως η αξιοπρέπειά του τον κάνει να μην αποδεχθεί την κίνηση

....αναρωτιέμαι ....

sanjuandediosvalencia.org

Μέσα στο νου μου ακούω την φωνή του, που ποτέ δεν βγήκε από τα χείλη του

-Δεν γυρεύω την ελεημοσύνη σας , ούτε την φιλανθρωπία σας

Οι επιλογές σας με φτάσανε εδώ και τα δικά μου λάθη

Λέτε πως όλου του κόσμου τα παιδιά είναι παιδιά δικά σας

μα στο νήμα σπρώχνεις το σπέρμα σου

Αλαζόνες, πετάτε ξεροκόμματα , ανάβετε κεριά, με βλέμματα άδεια.

Για σας τα πρωτοσέλιδα και τίτλοι τιμής «καλής θελήσεως»

Για μας βρέχει , ατυχία

Δεν θέλω τα ψίχουλά σας , τη ζωή μου γυρεύω

 Αναλάμβανω την ευθύνη, εσύ;.