navegante de mis sueños

-πιστεύω στα θαύματα, μου λέει,εσύ;

-Δεν ξέρω, αλήθεια, δεν ξέρω.

-Αν κατέχεις αυτά που θες, τα θαυματα γίνονται.

Κίνησε για ταξίδι μακρινό , ήχος αινιγματικός ,

 φούσκωσαν τα πανιά με ευχές και όνειρα πολλά.

Αγέρηδες , κύματα, δελφίνια,θαλασσοπούλια, για πού κινήσαμε;

Μήπως για αλλού;

Μα είμαστε θαλασσινοί, πλασμένοι από το χέρι κείνου που μας όρισε.

Σαν είμαστε πλεούμενα τούτη θα είναι η μοίρα μας, το διαρκές ταξίδεμα σε φουρτουνιασμένες θάλασσες , στα όνειρα και στις θαλασσοσπηλιές.

Έχει για μας απάγγιο;

Αρμενίζουμε εθισμένοι από την μυρωδιά του ιωδίου και της αλμύρας.

Το χνώτο μας μυρίζει θάλασσα και τα φιλιά μας είναι αλμυρά.

Οι νύχτες μας είναι αντίθετες, η σελήνη, μας καθορίζει, σαν θα κοιμηθούμε ή θα ξαγρυπνήσουμε τάζοντας στον Άγιο.

Όταν ονειρευόμαστε ζούμε ,
τα όνειρά μας είναι πλεγμένα με αστροκλωστή και θαλασσοβελόνες.

Μαντίλια, γλάροι , ραδιόφωνο
 κι όσο το καϊκι μας καταπίνει μίλια
αλλάζει η συντροφιά μας δελφίνια ,φάλαινες, άλμπαντρος.

Τα χρώματα της αυγής και του δειλινού, ο ήλιος του μεσημεριού ήχος από ματσακόνι μυρωδιά μπογιάς Coffee time και μακαρονάδα Πέμπτη –Κυριακή.

Η γοργόνα δεν ρωτάει πιά...ξέρει κι εκείνη πως ο Αλέξανδρος κίνησε για αλλού.