Λουλούδια τραγούδια,
δεν έχουν θέση πια εδώ.
Διαφημίσεις,
και αλλαγή στο σκηνικό (Magic de spell)

Λαθρεπιβάτισσα στο  βραδυνό καράβι  ,

ρωγμή είχε το όνειρο και εισχώρησες ενδόμυχα

σε άγονης  γραμμής πορεία

 με  ουράνιες κορδέλες  τυλιγμένη

ράντισες τα μυστικά σου  στα σημάδια των καιρών

και μέρωσες τους ανέμους

με νανούρησες στο σκοπό των κυμάτων ,

πιάσαμε  λιμάνι στην ψίχα της ζωής   με το πρώτο φως

Μυρτιά

Προσκυνητής στο ρυάκι της  ψυχής έσκυψα να πιω

Στη φούχτα όνειρο  Παραδείσου εξόριστο

Ζητά άσυλο στα φαράγγια  καθημερινότητας
 Σε διαδρομές ύπαρξης αγιασμένης μελωδίας  (@2)

Ερμούπολη'60

λαμπυρίζει η θάλασσα στο φιλί του ήλιου

στο χάδι άνέμου ξαναζεί ...όσα δεν έζησε

με τις σταγόνες της βροχής.... ονειρεύεται

ότι μέσα απ' τα χέρια σαν άμμος κύλησε

το ζωγραφίζει

όσα δεν έδωσε, σε χρόνο - άχρονο δίνει (@2)

Σε αχτίνα  βροχής    εκεί η ψυχή κατοικεί,  ο σπόρος   ελπίδας ξεπηδάει  , βαθιά στα μάτια σε κοιτά  , αργά πινέλα  μπογιές και μια σταγόνα φώς απ΄το σκοτάδι παίρνεις και  ουράνιο τόξο σκάρωσες  στα όνειρα κορδέλα  έβαλες και χάρησες τις λέξεις σου, το γέλιο  και την ψυχή σου στη  νύχτα που φωτίστηκε .(@2)

Almendros de Mallorca

Almendros de Mallorca -Claribel Alegría

Άνθισαν οι αμυγλαλιές στη Μαγιόρκα

Κι εσύ δεν είσαι εδώ  να τις δείς

όλη νύχτα   απ΄το μπαλκόνι μου

 να ανθίζουν τις παρατηρούσα

σε φώναξα, το πνεύμα  σου ικέτευσα

έφτιαξα  το περίγραμμά σου  με πέταλα πεσμένα

μα μια ριπή ανέμου  σε  πήρε στο διάβα της

casienjapon.blogspot.com

Ερασιτεχνική μετάφραση by Αλισάχνη

Χίλια   σκόρπια     κομμάτια    του παζλ,      σμιλεμένες πέτρες   ακολουθώ     και  περιπλνανιέμαι με του     Σεβάχ      τις     ιστορίες,     ψηλαφώ    τα     χνάρια   του    στα    όνειρά    μου .

 Άνεμος     χαϊδεύει  τις     φυλλωσιές  των   δένδρων,    ήχος   βροχής  ψιθυρίζει  μυστικά   

Ξορκίζω  το κακό με   χρώμα ήλιου  απογευματινού,  χωρίς  αυτό  δεν   αναπνεώ   δίχως θάλασσα δεν     υπάρχω.   Βουτώ  προς  αναζήτηση   μαργαριτάτιών. .(@2)

http://www.travelstories.gr/

Περιπλάνηση σε καλντερίμι ανηφορικό λαχανιασμα ιδρωτας φουρτουνιασμένο τ’  αρχιπέλαγος  μα  το όνειρο είναι εκεί  και η θύμηση σαν ιστορία  ζυγίζω τα φτερά μου  τα από καιρό σπασμένα έχω όμως ακόμα πόδια θα φτάσω στην κορφή κι αν τα χάσω θα έχω φωνή θα φτάσειστον ορίζοντα κι αν μου κόψουνε τη γλώσσα  έχω μάτια να θωρρώ κι αν τυφλωθώ  θα έχω το νου  κι αν μου κόψουν το κεφάλι θα μου χει μείνει η καρδιά κι αν κι αυτή μου την καρφώσουν το κόκκινο θα κυλήσει  στο χώμα θα χυθεί στη θάλασσα δεν θα πάψω να ταξιδεύω να ονειρεύομαι να πολεμώ με λένε  Οδυσσέα ταξιδευτή περιπλανώμενο καραβοτσακισμένο από τον Ποσειδώνα    από την Αθηνά προστατευμένο τότε΄ την Παναγιά των Βράχων  σήμερα ' μοναχό ερωτευμένο με το πέλαγος και τ’ όνειρο .(@2)

έρωτας ζωή θάλασσα

φως στα μάτια η

επέκταση θάλασσας

ποτάμι γλυστρά

Αγκαλιασμένοι

κοιτούν προς τη θάλασσα

έρωτας βαθύς.(@2)

"Στου Νίκου Γκάτσου την αυλή η αθανασία, νάτη:

σαν γλείφεις απ’ τα χείλη σου της Αμοργού τ’ αλάτι."

1000 δίστιχα-Χ(ε)ίλια δίστιχα

 του Δημήτρη Ε. Σολδάτου

Η αγκαλιά σου

 απάντηση στο

 πέρασμα ζωής

---------

.(@2)

όνειρο παράξενο απόψε είχα

χορεύαμε όλοι μαζί σε σχήμα αστερία

παράξενος σχηματισμός,  μα την αλήθεια

με μέτωπο στο κέντρο, κι εσύ, κι εσύ ,

κι εγώ, κι άλλοι πολλοί

τα χέρια να συνδέονται   στης  Τράτας   τη λαβή

νέοι και νεώτεροι , μικροί και γερασμένοι

όλοι με μαύρα ρούχα και μαντιλάκια κόκκινα

 να στήνουμε χορό και να χαμογελάμε

 φίλοι κι οχτροί κι   άγνωστοι μεταξύ μας

διασταυρωνόμαστε κι αλλάζαμε τα χέρια

και ύστερα όλοι μαζί γινίκαμε ένα μεγάλο αστέρι

το καλντερίμι φώτησε κι αρχίνησε  το γλέντι.



http://rednights.blogspot.com/2007/06/blog-post_3134.html

Ψάχνωντας στο google να βρω μια εικόνα να συνοδέψω το όνειρο
 βρήκα τούτες εδώ «Ιρλανδικός χορός λέει που φτιάχνουνε Αστέρια»...
(να έχει σχέση  με τα P.I.G.S άραγε;)

(Μόνο που στο δικό μου το χορό τ΄αστέρια φτιάχαν χέρια)
fotos from http://rednights.blogspot.com/2007/06/blog-post_3134.html

Ήλιε μου στρατολάτη ταξιδευτή

που μού 'δωσες τη χάρη του γητευτή

ο άνθρωπος γυρεύει γιά να γευτεί

απ' το ζεστό μου αίμα να γιατρευτεί.

Τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης

ελπίδας όνειρο σε υπόγειο σκοτεινό ήταν ο θεομάχος Ίδας

σε άρμα φτερωτό

στα χέρια πήρε την salleH απ΄τις ορέξεις των Θεών

έσωσε το κορίτσι αυτό.

Ο Ίδας αρνείται να παραδώσει την εκλεκτή της καρδιάς του Μάρπισσα

στον Απόλλωνα βάζοντας τέλος στην ακατασχετη εκμετάλλευση

των αδύναμων από τους ισχυρούς.

.(@2)

Τη δημιουργία δημοτικού Λαχανόκηπου, όπου οι δημότες θα μπορούν να καλλιεργούν λαχανικά με βιολογικό τρόπο, εξετάζει ο δήμος Αγρινίου
Δωρεάν φροντιστήρια στους μαθητές αποφάσισαν να κάνουν καθηγητές στο Βόλο και το Αγρίνιο.
http://tvxs.gr/news/topika-nea/dorean-frontistiria-apo-kathigites-se-bolo-kai-agrinio
http://tvxs.gr/news/topika-nea/dimotikos-laxanokipos-kai-sto-agrinio

"Μυθιστόρημα" του Γιώργου Σεφέρη

H'
Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
πάνω σε καταστρώματα κατελυμένων καραβιών
στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε
χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν ούτε με τα χελιδονόψαρα
ούτε με τ' άστρα που δηλώνουν στην άκρη τα κατάρτια.

Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων
δεμένες άθελα μ' ανύπαρχτα προσκυνήματα
μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες.
 
Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια ξύλα
από λιμάνι σε λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας
τη δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα κάθε μέρα,
κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας
κι εκείνης της θάλασσας,
χωρίς αφή
χωρίς ανθρώπους
μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας
ούτε δική σας.
 
Το ξέραμε πως ήταν ωραία τα νησιά
κάπου εδώ τριγύρω που ψηλαφούμε
λίγο πιο χαμηλά ή λίγο πιο ψηλά
ένα ελάχιστο διάστημα.

"Μυθιστόρημα" Γιώργου Σεφέρη

τα ίχνη είναι Εκείνου που θα σε οδηγήσει στην Ελπίδα

Εν αναμονή ....

talking hands

Κοίταξα στο χέρι σου

Τα μονοπάτια της ζωής

Χαράχτηκαν αιώνες τώρα

Απάντηση του χθες

Στην προσμονή του σήμερα
Στα γεγονότα του αύριο

Μια σταγόνα βροχής
μετακόμοισε  στου νου
τις διαδρομές

Πότισε διψασμένη γη ,
ξέπλυνε το γκρίζο

Σε οργωμένα από καιρό ονειροδρόμια,
μούσκεψε την ψυχή ελπίδα,

δειλά ξεκλείδωσε τα σφιγμένα χείλια ,

φύτρωσαν νότες,
χρωματιστά  χαμόγελα,



 μυροβόλησαν  οι πλαγιές
μελωδικά  ανθάκια κυανά,

του ορίζοντα τα ακροδάχτυλα
χάιδεψαν   στον άνεμο
τον ήχο της αλήθειας

Λευκό Xνάρι του ορίζοντα

περιηγητής στο βορρά

Ήπιε θάλασσα και μέθυσε.

Ρόδο διψασμένο,

Μια ψιχάλα δροσιάς

στα πέταλα να ανθίσει

ο χείμαρρος χρωμάτων

στης άνοιξης το πανηγύρι .(@2)

Κυριακή πρωί, οδός του ήρωα και λίκνου  της Δημοκρατίας

σύννεφα γεμάτα, απειλητικά  πάνω απ΄την πόλη

κει που κάποτε τα αδέπτοτα σκυλιά έβρισκαν στέγη

 ξαπλωμένος, κοιμάται , στο κονάκι του

χαρτόκουτα , κουβέρτες , εικόνισμα, ντρέπομαι να τον κοιτάξω

θα ήθελα να του πώ μια καλημέρα, μα να έχει νόημα για κέινον ;

κι αν τον τρομάξω;

Να του προσφέρω ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί ήθελα , είναι Μακριά

Ίσως η αξιοπρέπειά του τον κάνει να μην αποδεχθεί την κίνηση

....αναρωτιέμαι ....

sanjuandediosvalencia.org



s.o.s

ή αλλιώς πως
 ένας ήχος σε ταξιδεύει
με και δίχως
πλεούμενο

Ωρίωνας Σείριος Προκύωνας Αλτάιρ Κανόπους και Κένταυρος ,Βέγκα ,Ζάνια , Πλειάδες... τα Χρόνια και οι  αιώνες σε μια μεταφυσική «μάζωξη» των άστρων.

Κύλησε το χρώμα τους σαν σύντομος χείμαρος  αστρόσκονης. Ίσα που ανοιγόκλεισες τα μάτια μα  γλύκανε την ψυχή, κι έσβησε στον ορίζοντα πρίν προλάβει να δει το δάκρυ. Πρόλαβες να κάνεις μια ευχή; πριν ξημερώσει ;

navegante de mis sueños

-πιστεύω στα θαύματα, μου λέει,εσύ;

-Δεν ξέρω, αλήθεια, δεν ξέρω.

-Αν κατέχεις αυτά που θες, τα θαυματα γίνονται.

Κίνησε για ταξίδι μακρινό , ήχος αινιγματικός ,

 φούσκωσαν τα πανιά με ευχές και όνειρα πολλά.

Αγέρηδες , κύματα, δελφίνια,θαλασσοπούλια, για πού κινήσαμε;

Μήπως για αλλού;

Μα είμαστε θαλασσινοί, πλασμένοι από το χέρι κείνου που μας όρισε.

Σαν είμαστε πλεούμενα τούτη θα είναι η μοίρα μας, το διαρκές ταξίδεμα σε φουρτουνιασμένες θάλασσες , στα όνειρα και στις θαλασσοσπηλιές.

Έχει για μας απάγγιο;

Αρμενίζουμε εθισμένοι από την μυρωδιά του ιωδίου και της αλμύρας.

Το χνώτο μας μυρίζει θάλασσα και τα φιλιά μας είναι αλμυρά.

Οι νύχτες μας είναι αντίθετες, η σελήνη, μας καθορίζει, σαν θα κοιμηθούμε ή θα ξαγρυπνήσουμε τάζοντας στον Άγιο.

Όταν ονειρευόμαστε ζούμε ,
τα όνειρά μας είναι πλεγμένα με αστροκλωστή και θαλασσοβελόνες.

Μαντίλια, γλάροι , ραδιόφωνο
 κι όσο το καϊκι μας καταπίνει μίλια
αλλάζει η συντροφιά μας δελφίνια ,φάλαινες, άλμπαντρος.

Τα χρώματα της αυγής και του δειλινού, ο ήλιος του μεσημεριού ήχος από ματσακόνι μυρωδιά μπογιάς Coffee time και μακαρονάδα Πέμπτη –Κυριακή.

Η γοργόνα δεν ρωτάει πιά...ξέρει κι εκείνη πως ο Αλέξανδρος κίνησε για αλλού.

ποιός μου 'μαθε να ταξιδεύω ο άνεμος ή τα πουλιά;

Άρωμα μνήμης , ήχος θαλασσινός, λόγια βουρκωμένα, 

ποιός μου 'μαθε να ταξιδεύω

ο άνεμος ή τα πουλιά;

σε τόπο  μυστικό σωπαίνω, βότσαλα ρίχνω , μη χαθώ,

κοχύλι παίρνω,ν' αφουγκραστώ τον άνεμο,

παραμένω εδώ πιστός , στου αιγαίου τα κύματα,  εκεί θέλω να "χαθώ"

στο λίκνισμα της θάλασσας, στα μοναχικά , του μυαλού ταξίδια

εξατμίζομαι στο αιώνιο φιλί της θάλασσας στο βράχο,

φως  ήλιος νύχτα φωτισμένη

Το ξύλινο παλτό

Την είδε τη μικρή Μαρία
να λούγει τα μακριά μαλλιά
κι ύστερα πάνω στο γιοφύρι
να στέκει να χαμογελά

Λένε πως ό,τι αγαπούσε
ήταν το γέλιο της μικρής
που έσβησε μαζί με κείνη
ένα πρωί μιας Κυριακής

Φορούσε ξύλινα σαντάλια
φορούσε ξύλινο παλτό
ήθελε να 'ναι κυπαρίσσι
σ' ένα ξωκκλήσι ερημικό

Βήματα αργά και λασπωμένα
αστράφτει βρέχει και φυσά
κι ο Χρίστος με μισή ομπρέλα
περνά και σιγοτραγουδά

Τον βρήκαν στον Προφήτη Ηλία
το εξήντα πέντε δυο παιδιά
μ' ένα χαμόγελο στα χείλη
και με το χέρι στην καρδιά