Ο μαγικός ρεαλισμός
«Εγώ ήρθα στην Κομάλα επειδή μου είχαν πει ότι ο πατέρας μου, κάποιος που τον έλεγαν Πέδρο Πάραμο, ζούσε εδώ. Αυτό μου το είχε πει η μητέρα μου. Και της είχα υποσχεθεί πως θα πήγαινα να τον δω μετά το θάνατό της. Της έσφιξα τα χέρια ως σημάδι ότι θα το έκανα. Εκείνη αργοπέθαινε, κι εγώ θα της υποσχόμουν οτιδήποτε...»
Ο νεαρός , Χουάν Πρεσιάδο, αναζητά τον πατέρα του, Πέδρο Πάραμο για να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στην ετοιμοθάνατη μητέρα του. Πηγαίνει προς την Κομάλα μια πόλη φάντασμα , ερημωμένη και σκονισμένη , εκεί ο νεαρός Χουάν έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος, που αυτή την φορά έχουν την δύναμη να μιλούν και να περιφέρονται μέσα στην σκονισμένη Κομάλα.
Μέσω της συνομιλίας του με τους νεκρούς , ο Χουάν μαθαίνει το τρομερό μυστικό της Κομάλα -όλοι οι κάτοικοι είναι νεκροί. Από την σοφία των νεκρών μαθαίνειπολλά πράγματα για τη ιστορία του πατέρα του, την κληρονομιά που άφη.
Juan does not discount the wisdom of the dead, and soon learns many things about the history of his father, the legacy he left behind, and frightening specifics about the state of death. Juan δεν εκπτωση η σοφια των νεκρων, και συντομα μαθαινει πολλα πραγματα για την ιστορια του πατερα του, η κληρονομια που αφησε πισω, και τρομακτικη ιδιαιτεροτητες σχετικα με την κατασταση του θανατου. Horrifyingly, many lessons Juan learns about death come from his own termination of life - something that results in his sharing of burial space and the utterances of the dead from underground. Horrifyingly, πολλα διδαγματα Juan μαθαινει για το θανατο προερχονται απο την δικη του τερματισμου της ζωης - κατι που εχει ως αποτελεσμα τον επιμερισμο του χωρου ταφης και τις εμφανισεις των νεκρων απο υπογεια.
Το βιβλιο αυτο χρησιμευει ως συνδεση μεταξυ του παρελθοντος και του παροντος, απαραμιλλη αξια απο το σοκ ακομη Fuentes' Artemio Cruz. After reading this book for two hours straight, the reader starts to wonder whether all that seems to live around him might actually be death in disguise. Μετα την αναγνωση αυτου του βιβλιου για δυο ωρες ευθεια, ο αναγνωστης αρχιζει να αναρωτιεται αν ολα αυτα φαινεται να ζουν γυρω του θα μπορουσε πραγματι να ειναι καλυμμενη θανατο. "Nothing can last forever. There isn't any memory, no matter how intense, that doesn't fade out at last" (Pedro Paramo 93). "Τιποτα δεν μπορει να διαρκεσει για παντα. Δεν υπαρχει μνημη, δεν ανεξαρτητα απο το ποσο εντονος, που δεν σβηστουν επιτελους" (Pedro Paramo 93).
. …καὶ τὰ μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικὰ ἀπὸ τοὺς παλιοὺς λησμονημένους θεοὺς καὶ τὶς παντοδύναμες παιδικὲς εὐπιστίες…
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
Πέδρο Πάραμο Pedro Paramo
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου