η γοητευτική ιστορία των λέξεων

Αυτή η νέα ενότητα θα αφορά σε λέξεις και την ιστορία τους , δεν πρόκειται για δικιά μου εργασία αλλά προέρχεται από την ιστιοσελίδα http://www.elcastellano.org/ για τίς ισπανικές και από http://www.asprilexi.com/ για τις ελληνικές .

Μια συναρπαστική περιπέτεια στα μυστικά των λέξεων

Μοναχός Επίθετο της αρχαίας ελληνικής (μοναχός, -ή, -όν): αυτός που δε βρίσκεται μαζί με άλλους. Ετυμολογείται από το επίθετο μόνος, -η, -ον. Η σημασία καλόγηρος μαρτυρείται από τον 6ο αι. μ.Χ. Από αυτήν και οι λέξεις της αγγλικής monk (= μοναχός, καλόγερος), monkish (=μοναστικός), monkishness (= μοναχικότητα), αλλά και τα monastery (= μοναστήρι) και monasterial-monastic (= μοναστικός) από το μεταγενέστερο μοναστήριον (= μονήρης κατοικία) - ουσιαστικοποιημένος τύπος του επιθέτου μοναστήριος - που ετυμολογείται από το ρ. μονάζω (< μόνος).

LA PALABRA DEL DÍA
náusea
Cuando una mujer joven padece 'náuseas' o 'mareos', inmediatamente se suele pensar en embarazo como posible causa de la molestia.
Sin embargo, la etimología de ambos vocablos se vincula más bien a los padecimientos de los navegantes, causados por el movimiento de sus embarcaciones.
En efecto, mareo proviene de la palabra latina mare (mar), mientras que náusea llegó a nuestra lengua procedente del latín nausea y ésta, del griego nausía, derivada de nautés (navegante, como en astronauta, cosmonauta, argonauta), de donde devino también la palabra griega naos (nave).
Por extensión, náusea designa hoy no sólo el mareo provocado por las naves, sino también las ganas de vomitar y, en otra acepción, la ‘repugnancia o aversión que causa algo’. La Academia ha castellanizado e incluido en el Diccionario la expresión latina ‘ad náuseam’ (hasta la náusea).