Έχω γνωρίσει τον ανθρωπάκο της βροχής .Είναι ένας αδυνατούλης ανθρωπάκος που κατοικεί στα σύννεφα και πηδάει από το ένα συννεφάκι στο άλλοχωρίς να τους χαλάει το αφράτο πάτωμα από υδρατμούς.
Τα σύννεφα έχουν πολλές βρύσες. Όταν ο ανθρωπάκος τις ανοίγει, τα σύννεφα αφήνουν το νερό τους να πέσει στη γη. Όταν ο ανθρωπάκος κλείνει τις βρύσες η βροχή σταματά. Είναι πολύ απασχολήμένος ο ανθρωπάκος της βροχής , αφού πρέπει πάντα να ανοιγοκλείνει τις βρύσες στα σύννεφα και καμιά φορά κουράζεται. Τότε, ξαπλώνει πάνω σ' ένα συννεφάκι και αποκοιμιέται. Κοιμάται, κοιμάται κοιμάται, ενώ έχει ξεχάσει ανοιχτές τις βρύσες και βρέχει ασταμάτητα. Ευτυχώς ένα μπουμπουνιτό λίγο πιο δυνατό από τα υπόλοιπα τον ξυπνά. Ο ανθρωπάκος αναπηδά και βάζει τις φωνές:
- Συμφορά μου, ποιός ξέρει πόση ώρα κοιμάμαι!
Ρίχνει μια ματιά κάτω και βλέπει τις χώρες, τα βουνά και τους κάμπους γκρίζους και λυπημένους κάτω από τη βροχή που συνεχίζει να πέφτει. Αρχίζει λοιπόν να σαλτάρει από το ένα σύννεφο στο άλλο κλείνοντας βιαστικά όλες τις βρύσες. Έτσι η βροχή σταματά, τα σύννεφα αφήνονται να παρασυρθούν από τον άνεμο μακριά και, καθώς ταξιδεύουν, νανουρίζουν γλυκά τον ανθρωπάκο της βροχής κι έτσι αποκοιμιέται και πάλι.
όταν ξυπνάει, βάζει πάλι τις φωνές:
- Συμφορά μου, ποιός ξέρει πόση ώρα κοιμάμαι!
Κοιτάζει κάτω και βλέπει τη γη ξερή, να καπνίζει, χωρίς σάλα νερό. Αρχίζει λοιπόν να τρέχει γύρω- γύρω στον ουρανό για ν' ανοίξει όλες τις βρύσες. Κι αυτό γίνεται κάθε φορά.
Gianni Rodari ~ O ανθρωπάκος της βροχής
foto de tejiendoelmundo.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου