Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Εκ του πλησίον Οδυσέας Ελύτης


 Οδυσσέας Ελύτης  Εκ του πλήσιον
Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, εκτός...

Εκτός κι αν αποφασίσεις να την πεθάνεις εσύ.

Σπύρος Δόικας

 

Το νερό της ομοιότητας δεν άλλαξε,

Ούτε το δέρμα της ηλικίας..

Ο Ξενοφών τυγχάνει εξάδελφός μου

Και η μικρή Ασία ομοεθνής.

Κατά τ'άλλα, πραγματικά τρώω περγαμόντο

Για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα

Ώστε να ερωτεύομαι σωστά .

 
 

Α !να 'χα ένα δικό μου αμπέλι πάνω σε ακρωτήριο,Που η κάθε του

ρώγα να τρίζει στο κύμαΚαι ο οίνος  του να 'ναι Μυρτώος ή και Καρ-

πάθιος .



Κάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ο άνεμος.

Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά, που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια.
 

 

Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο σου ποίημα. κι είναι οι δυο αυτές

αγριμάδες που, αν συμπέσουν και κάνουν καινούριο φεγγάρι, μπορεί να ξαναγρα-

φτεί απαρχής η ιστορία του κόσμου.

 

Στις κυκλάδες οι  μικρές εκκλησίες αφθονούν και λάμπουν όπως τα βότσαλα. Αλλού

πουθενά χριστιανοί δεν εφάνηκαν ποτέ  τόσο ειδωλολάτρες. Kαι είναι με το μέρος

τους ο Θεός.

 

Από τ’ αποτυπώματα του ανέμου πάνω σου καταλαβαίνεις αν πέρασε κόρη με δυ-

νατούς γλουτούς και συνείδηση διάφανη.


 

Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: