δεν πρόλαβε να πετάξει

Όσα παίρνει η φωτιά....

Ängsälvor, ξωτικά που χορεύουν στα λιβάδια, (Nils Blommér - 1850)

Μιά φωτιά, κατρακυλάει στο λόφο , παίρνει...παίρνει ....καθώς περνάει, χόρτα ξερά, χλωρά ,που καίγονται μαζί...
Θάμνους με φωλίτσες εντόμων και πεταλουδίτσες,
δέντρα αιωνόβια που ...είχαν δεί... αυτά κι αν είχαν δεί....
δέντρα χαραγμένα με αρχικά μέσα σε καρδιές τρυπημένες με τα βέλη του έρωτα.... δέντρα που μαρτυρούσαν όρκους αιώνιας πίστης...
δέντρα ταχείας και βραδείας καύσεως,έλατα και πεύκα, ελιές κι αμπέλια ,λάδι και κρασί, αγιασμένα,
Νύμφες και ξωτικά , νεράιδες και φυλλώματα, πουλιά , μεγάλα και μικρά νεοσούς και αυγά τις φωλίες τους,
παίρνει νυφίτσες και αλεπουδίτσες πονηρές , λύκους και πρόβατα ,τι μοίρα κι αυτή,
ήχους και τιτιβίσματα, βελάσματα και μουγκανίσματα, ουρλιαχτά ανθρώπων και σκούξιμο ζώων,

Παίρνει την ομορφιά από τα μάτια μας , το θρόισμα από τα αυτιά μας , το κελάηδημα από το ξημέρωμά μας , το ρόδινο της αυγούλας , το τραγούδι των γρύλλων και των τζιτζικιών , το ξύπνημα από τον κόκορα, το πρωινό με γάλα πρόβειο και δυό μάτια αυγά .
Παίρνει το λόγο που΄χε η γριά να ζει. Παίρνει τις διακοπές στο χωριό , την επαφή των παιδιών με την φύση.
Παίρνει το όνειρο, την ελπίδα ότι του χρόνου θα τα ξαναπούμε ,
το μέλλον, ότι το Πάσχα θα ξανάρθουμε να ψήσουμε , την ανάσα " εδώ έχουμε οξυγόνο" ,

Μας παίρνει τις αναμνήσεις μας , τα παιδικά μας χρόνια , τα παιγνίδια μας και τις φωνές τις μάνας " Κατέβα παιδάκιμ' απ΄το δέντρο"
Μας παίρνει το κρυφτό , μας παίρνει τον καφενέ και την κολτσίνα, την γιαγιά που πλέκει στην αυλόπορτα και παρατηρεί ποιός παιρνάει και ποιός διαβαίνει

Αυτή η πορτοκαλιά θυμωμένη θεά του δάσους μας παίρνειότι μέχρι τώρα απλώχερα μας είχε χαρίσει η φύση.

Μας παίρνει τα δάκρυα από τα μάτια , σαν βλέπαμε τον άνθρωπο να λέει -μόνο μην με ρωτήσετε για τους νεκρούς μου, θα μας ξεχάσουν οι γραβατομένοι-, αυτόν που είχε τόσα να πεί, μα δεν ήθελε να τα πει δημόσια.
Αυτόν που ήθελε να ανοίξει την καρδιά του, μα η σπαραχτική σιωπή του ήταν αντιτηλεοπτική και τέλειωσε ο χρόνος του.



Θεοί του δάσους, Δρυίδες ,ξωτικά, νάνοι και αερικά νεράιδες και καλικάτζαροι και πως άφησατε να γίνουν όλα αυτά;

Πως αφήσατε να γίνει στάχτη η αξιοπρέπειά μας;

Thanos Mikroutsikos - Oi Efta Nanoi Sto S/s Cyrenia Live

Pavlos Sidiropoulos - Na m'agapas

Στο Θέατρο Βράχων.

θέατρο Βράχων , Τετάρτη 22/08/07 μια πολύ όμορφη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου.
Υπέροχα μονάχοι με το Σταυρό του Νότου.
Eκεί δίπλα στους βράχους δεν είμαστε μονάχοι, ένα θέατρο φίσκα να τραγουδά παρέα με τον Γιάννη Κούτρα Πρώτο ταξίδι έτυχε Ναύλος για το Νότο ή μαζί με το Θάνο να αναρωτώμαστε όλοι Γιέ μου πού πάς; και να δίνουμε την απάντηση που ταιριάζει σε έναν αληθινά ταξιδιάρικο λαό Μάνα θα πάω στα Καράβια.
Υπέροχη η στιγμή που ο Θάνος έπαιξε
Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά δίδυμα πάνε φορτηγά κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη απόψε πρέπει να προφτάσω γιατί αύριο θε να σε χάσω. Είχα καιρό να το ακούσω αυτό .
Ο Κούτρας μια φωνή ώριμη μας είπε τους υπέροχους στίχους του Καββαδία.
Μας ταξείδεψε μακρία πάνω σε αφρισμένα κύματα και σε γέφυρες πλοίων σε λιμάνια βρώμικα σε ιστορίες αλλόκοτες.

Μα, μια υπέροχη στιγμή το δίχως άλλο ήταν όταν είπε Να μ'αγαπάς όσο μπορείς να μ΄άγαπάς του Παυλάρα και το δάχτυλό του έδιχνε τ΄αστέρια εκεί που είναι τώρα ο Παύλος και που σίγουρα μας κοιτούσε και μας άκουγε να του το τραγουδάμε. Ο Γιάννης Κούτρας μας έλεγε ότι μας αγαπά εμάς το κοινό του που βρεθήκαμε εκεί και τον απολαμβάναμε κι ο κόσμος φώναξε κι εμείς σ' αγαπάμε Γιάννη. Κι εμείς σ' αγαπάμε Παύλο εκεί πάνω που είσαι και χαμογελάς. Πρέπει να ήμουν 13 ετών όταν πρωτοάκουσα Σιδηρόπουλο και μαζί με τον Μόρισον ήταν και είναι από τους αγαπημένους μου.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου τραγούδησε με μια φωνή δυνατή σαν καμπάνα, είπε κι αυτή, και τί δεν είπε κι ο κόσμος την συνόδευε.

Ο δε Μητσιάς τι να πώ ,από τα καινούρια του, μέχρι τα κακοτράχαλα τα βουνά, και μέχρι την Πιρόγα ο κόσμος δεν σταματούσε να τον συνοδεύει. Μπράβο.

Μπράβο και στους δήμους που διοργανώνουν τέτοια φεστιβάλ που τα αξίζουμε.

Se eu nao te amasse tanto assim

Meu coração Sem direção
Voando só por voar
Sem saber onde chegar
Sonhando em te encontrar
E as estrelasQue hoje eu descobr
iNo seu olhar
As estrelas vão me guiar
Se eu não te amasse tanto assim
Talvez perdesse os sonhos
Dentro de mimE vivesse na escuridão
Se eu não te amasse tanto assim
Talvez não visse flores
Por onde eu vim
Dentro do meu coração

Hoje eu sei
Eu te amei
No vento de um temporal
Mas fui mais
Muito além
Do tempo do vendaval
Nos desejos
Num beijo
Que eu jamais provei igual
E as estrelas dão um sinal
Se eu não te amasse tanto assim
Talvez perdesse os sonhos
Dentro de mim
E vivesse na escuridão
Se eu não te amasse tanto assim
Talvez não visse flores
Por onde eu vim
Dentro do meu coração...

Ivete Sangalo (Se eu não te amasse tanto assim)

Sa Marina señora Marina

Sá Marina(Lyric by A. Adolfo / T. Gaspar)
Descendo a rua da ladeiraSó quem viu que pode contar
Cheirando a flor de laranjeiraSá Marina vem pra cantar
De saia branca costumeiraGira o sol
que parou pra olhar
Com seu jeitinho tão faceira Fez o povo inteiro cantar
Roda pela vida afora
E põe pra fora, essa alegria
Dança que amanhece o dia pra se cantar
Dança que essa gente aflita
Se agita e segue, no seu passo
Mostra toda essa poesia no olhar
Descendo a rua da ladeira
Só quem viu que pode contar
Cheirando a flor de laranjeira Sá Marina vem pra cantar
De saia branca costumeira
Gira o sol que parou pra olhar
Com seu jeitinho tão faceira
Fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar
Roda pela vida afora
E põe pra fora, essa alegria
Dança que amanhece o dia pra se cantar
Dança que essa gente aflita
Se agita e segue, no seu passo
Mostra toda essa poesia no olhar
Deixando os versos na partida
E só cantigas pra se cantar
Naquela tarde de domingo
Fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar
E fez o povo inteiro cantar

Ivete Sangalo || Corazon Partio (DVD Maracanã)

Corazón partío

Corazón partio

Artista: Alejandro Sanz
Album: Más
Canción: Corazón partío

Tiritas pa este corazón partío.

Tiri-ti-tando de frío.

Tiritas pa este corazón partío,pa este corazón partío.

Ya lo ves, que no hay dos sin tres,que la vida va y viene y que no se detiene...

Y, qué sé yo,pero miénteme aunque sea,

dime que algo quedaentre nosotros dos,

que en tu habitaciónnunca sale el sol,

ni existe el tiempo,ni el dolor.

Llévame si quieres a perder,

a ningún destino, sin ningún por qué.

Ya lo sé,

que corazón que no vees corazón que no siente,

o corazón que te miente amor.

Pero, sabes que en lo más profundo de mi alma sigue aquel dolor por creer en ti

¿qué fue de la ilusión y de lo bello que es vivir?

Para qué me curaste cuando estaba herío si hoy me dejas de nuevo con el corazón partío.

¿Quién me va a entregar sus emociones?

¿Quién me va a pedir que nunca le abandone?

¿Quién me tapará esta noche si hace frío?

¿Quién me va a curar el corazón partío?

¿Quién llenará de primaveras este enero,y bajará la luna para que juguemos?

Dime, si tú te vas, dime cariño mío,

¿quién me va a curar el corazón partío?

Tiritas pa este corazón partío.

Tiritas pa este corazón partío.

Dar solamente aquello que te sobranunca fue compartir,

sino dar limosna, amor.Si no lo sabes tú, te lo digo yo.

Después de la tormenta siempre llega la calma.

pero, sé que después de ti,después de ti no hay nada.

Para qué me curaste cuando estaba heríosi hoy me dejas de nuevo con el corazón partío.

¿Quién me va a entregar sus emociones?

¿Quién me va a pedir que nunca le abandone?

¿Quién me tapará esta noche si hace frío?

¿Quién me va a curar el corazón partío?

¿Quién llenará de primaveras este enero,y bajará la luna para que juguemos?

Dime, si tú te vas, dime cariño mío

,¿quién me va a curar el corazón partío?

¿Quién me va a entregar ...

Σύρα Αρχόντισσα

Τα όμορφα
Πριν 18 χρόνια πήγα για πρώτη φορά στην Φραγκοσυριανή. Τότε μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση. Η Σύρα αντιπροσώπευε την μουσική για μένα , μιας και στο σπίτι τα τραγούδια του Βαμβακάρη ήταν σε καθημερινή βάση τα ακούσματά μας . Σε καθημερινές και γιορτές έπαιζαν τα ¨καραβοτσακίσματα¨ "τα μαύρα μάτια , μαύρα φρύδια ,μαύρα κατσαρά μαλλιά¨και η "Φραγκοσυριανή γλυκειά" .
Γι αυτό η χαρά μου ήταν μεγάλη μιας και βρισκόμουνα στα μέρη εκείνα που ο Μάρκος περιέγραφε και υμνούσε.
Ήτανε χειμώνας και η Σύρα ηταν σαν μια αρχόντισσα μεγάλης ηλικίας αλλά καλοστεκούμενη, περιποιημένη και ανοιχτόκαρδη. Καθαρή και ήρεμη, γλυκιά και μυρωδάτη σαν φρέσκοφτιαγμένο λουκουμάκι .
Από τότε ξαναβρέθηκα στην Ερμούπολη κάποια χειμωνιάτικα βράδια με απαγορευτικό απόπλου.
-Τι ομορφιά , τι γλέντια , τι περπάτημα μέχρι την εκκλησιά της Ανάστασης, από όπου η θέα είναι μαγευτική. Τι να πρωτοθυμηθώ.

Την όμορφη πλατεία Μιαούλη, το Δημαρχείο της που θεμελιώθηκε το 1876 και ολοκληρώθηκε το 1898 από τον Ερνέστο Τσίλερ και χτίστηκε πάνω στα Ομηρικά ανακτορικά πρότυπα. Αντιγράφο των ανακτόρων του βασιλιά Πριάμου της Τροίας. Tο θέατρο Απόλλων έγινε το 1864 με σχέδια του P.Sampo το οποίο είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου..τις νεοκλασσικές προσόψεις των δημοσίων κτιρίων και των σπιτιών της .

Η προετοιμασία

Έτσι φέτος αποφασίσαμε να επισκευτούμε την αρχόντισσα οικογενειακώς. Μόνο που πήγαμε καλοκαίρι και δυστυχώς η μαγεία του χειμωνα χανόταν μέσα στην οχλοβοή και το κυκλοφοριακό του καλοκαιριού, έχασα την ομορφιά και την γλύκα της χαλβαδόπιττας μέσα στον αρπακωλισμό της τουριστικής σεζόν.

Είχα κλείσει ένα ξενοδοχείο στην όμορφη Αζόλιμνο. Στο ιντερνετ παρουσιαζόταν ως 4αστέρων. με δωμάτια άνετα με ότι μπορει ένα κατάλλυμα 4 αστέρων να προσφέρει .
Επικοινώνησα και το έκλεισα για 165 ευρω την βραδιά, ήταν διαμέρισμα .Στην τηλεφωνική επικοινωνία με τον ξενοδόχο με ενημέρωσε ότι το ένα εκ των δύο δωματιων του διαμερίσματος δεν έχει παράθυρο γι αυτοό και η ¨χαμηλή τιμή¨.

Το ταξείδι
Και πάμε στην αρχόντισσα μετά από ένα παραδοσιακό ταξείδι με το πλοίο "Παναγία Χοζοβιώτισσα ". Ταξείδι που μου θύμησε τις παλίες εποχές , απόλαυσα την θάλασσα , τα πλοία που περνούσαν το θαλασσινό αγέρι.
Τώρα με τα Χάι σπιντ είναι σαν να μπαίνεις σε αεροπλάνο.
Πάει το ταξείδι , μας έμεινε μόνο ο στόχος.

Η δυσαρέσκεια
Τακτοποιούμαστε στο διαμέρισμα και ανακαλύπτουμε ότι στο εν λόγω δωμάτιο όχι μόνο παράθυρο δεν είχε αλλά ούτε αιρ κοντισιον, ούτε ένα ανεμιστήρα.
Η νύχτα ήταν δύσκολή.Από την μια η ζέστη από την άλλη ο θόρυβος από το εξαεριστικό της τουαλέτας που κι αυτη δεν είχε παράθυρο. Ευτυχώς το δωμάτιο των παιδιών ήταν ανθρώπινο.
Το πρωί με το κεφάλι σαν κουδούνι πήγαμε στο πρωινό. Ε' 4 αστερων ξενοδοχείο κάτι καλό θα έχει.Τι να πρωτοδιαλέξεις,!!!! προχθεσινές τηγανίτες, μαρμελάδες ατομικές σαν αυτές που έχουν στο στρατό ,καφές ξαναζεσταμμένος , εντάξει είχε γιαουρτι με κονσερβοφρούτα.
Μάλιστα ο εν λόγω καφές ήταν και ο μόνος που σέρβιρε το μαγαζί οτιδήποτε άλλο χρεωνόταν έξτρα.
Ούτε λόγος βέβαια για γκαρσόνια στο πρωινό. Μια κοπελίτσα είχε που έβαζε στις κανάτες επιδεικτικά εμφιαλωμένο νερό, αλλά τις κανάτες με το χυμό τις έπαιρνε στην κουζίνα και τις ξαναγέμιζε.
Αποφασίζουμε να διαμαρτυριθούμε και να φύγουμε αν και είχαμε δώσει μια καλή προκαταβολή. Ούτε λόγος για την ιδιώτική πάραλία που διαφημίζουν,μέσα στο μπάζο και στο σκουπίδι .
Άσε η παιδική του χαρά, εκεί άμα παίξουν τα παιδιά μετά πάνε κατευθείαν για αντιτετανικό, μέσα στην βρώμα το αγκάθι και τη σκουριά.
Στην ρεσεψιόν ο ξενοδόχος μας πέτάει στα μούτρα έναν κανονισμό λέγοντας ότι του χρωστάμε κι όλας τις υπόλοιπες μέρες που είχαμε κλεισει κι ότι η τιμή του δωματίου δεν είναι 165 αλλά 195 ευρω!!!
Τελικά φύγαμε χωρις να πληρώσουμε πρόστιμο και χωρις να καλέσουμε την Τουριστική αστυνομία , αλλά απορώ πως δίνονται άδειες σε χώρους χωρίς να πληρούν τις προυποθέσεις.Από την παρουσίαση του ξενοδοχείου στο ιντερνετ τίποτα δεν ίσχυε σε σχέση με την διασκέδαση και τις ευκολίες . Ούτε τα εστιατόρια λειτουργούσαν ούτε η απασχόληση παιδιών , ούτε το χαρτάκι πίσω από την πόρτα υπήρχε. Αυτή είναι η τουριστική ανάπτυξη που διατυμπανίζουν;Και από την άλλη τους φταίνε οι άνθρωποι που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ!!!!και τους κυνηγούν. Μην τυχών και μείνει καμιά καλή παραλία ανεκμετάλλευτη. Κρίμα γιατί η τοποθεσία είναι εξαιρετική , πολύ κοντά στην Ερμούπολη και το αεροδρόμιο, αλλά ο ιδιοκτήτης φαίνεται ότι δεν έχει διάθεση να περιποιηθεί τους πελάτες του.

Αλλαγή πλεύσης

Ευτυχώς μετά έψαξα και βρήκα κάποια διαμερίσματα τα Aegean στην Αζόλιμνο με τά μισά λεφτά με ανέσεις και εξαερισμό και έτσι δεν έφυγα από το νησί. Δυστυχώς μόνο που κάτι τύποι σαν αυτούς στο Faros village hotel κάνουν την λουκουμόσκονη της Σύρας μαρμαρόσκονη.

Σύρος Όμορφη

Κάνουν την αρχόντισσα να μοιάζει ξεπεσμένη και δεν του πάει του νησιού. Γιατί και φαγητό ευχαριστιθήκαμε στου Μήτσου στην Αληθινή και στην παραλία στο ουζερί ευχαριστηθήκαμε και στην Αζόλιμνο στο σνακ μπαρ .
Και φυσικά στην Άνω Σύρο ευχαριστηθήκαμε θέα και ευγένεια .
Η Σύρος έχει όμορφα μέρη να θαυμάσει κανείς, διαφέρει από τα άλλα κυκλαδονήσια. Τα σπίτια τους έχουν το χρώμα της Ώχρας και είναι στολισμένα με πέτρα .Υπάρχουν σημεία με πεύκα και πράσινο , όχι πολύ βέβαια μιας και το νερό δεν φτάνει, δεν πειράζει.
Θα ήταν παράδοξο να βέπουμε στις Κυκλάδες που από νερό πάσχουν να γεμίζουν τις αυλές με γκαζόν. Σύρο αξέχαστη , άντε και του χρόνου.

Γεμαγιά

Η Γεμαγιά είναι η θεά της θάλασσας σύμφωνα με την Αφρικανικής προέλευσης θρησκεία των Γιορουμπά.

Tα πάντα στη θρησκεία των Γιορουμπά προσεγγίζουν τόσο τον Άνθρωπο, και μετουσιώνονται σε ανθρώπινες μορφές, εκφράζοντας τα πάθη, τη μιζέρια, αλλά και τη μεγαλοπρέπεια του Ανθρώπινου Γένους.
Η Γεμαγιά είναι η θεά της θάλασσας σύμφωνα με την Αφρικανικής προέλευσης θρησκεία των Γιορουμπά, η οποία βασίζεται σε μία πολυθεϊστική κοσμογονία, που έχει ριζώσει πια σε ορισμένες περιοχές της Βραζιλίας, της Κεντρικής Αμερικής, και πάνω απ΄όλα, σε ολόκληρη την Κούβα.
Η λαϊκή φαντασία συσχετίζει τη Γεμαγιά με τα επίγεια συμβάντα, όπου η θάλασσα πρωταγωνιστεί στον αγώνα και στ΄όνειρο της ανθρώπινης καθημερινότητας. Η Γεμαγιά προστατεύει και στέλνει τύχη στους ναυτικούς, και εκείνους που ξεπερνούν σύνορα και ψάχνουν γαίες πρωτόγνωρες.
Ήταν η πρώτη θεά που εμφανίστηκε στην Αφρο-καραϊβική κοσμογονία, και έφερε μαζί της στο φως τη θάλασσα, από την οποία γεννιούνται τα πάντα. Γι ' αυτό, λατρεύεται ως γονιμοποιήτρια.
Oι γιοί της Γεμαγιά, όπως ονομάζονται όλοι όσοι έχουν μυηθεί στο τελετουργικό αυτής της Θεάς, απολαμβάνουν του ζωοποιού της βλέμματος, ενώ είναι οι ίδιοι ψυχές άκρατες, των οποίων πατρίδα είναι κάθε τόπος αυτού του πλανήτη. Ανάμεσα στο Πάνθεον, είναι η Γεμαγιά Κυρά Αμέτρητου Πλούτου, κι έχει ύφος περήφανο, κι έναν αέρα μεγαλοπρέπειας.

Aναπαριστάται από τους νέγρους που την έφεραν στην Αμερική, ως μία στρογγυλοπρόσωπη γυναικεία μορφή, με ρίγες "λουκουμί-γέσα". Στη διαδικασία αφομοίωσής της στο θρησκευτικό συγκριτισμό, μετουσιώθηκε στην Παναγία της Ρέγλα, που λατρεύεται ένθερμα στο ομώνυμο λιμανάκι της περιφέρειας της Αβάνας.
Η Παρθένος της Ρέγλα έχει ενσωματωθεί στην Καθολική Εκκλησία, και συμβολίζεται ως μία μαύρη γυναίκα, ντυμένη στο χρώμα της θάλασσας με διακοσμητικά στοιχεία κοχύλια, αχιβάδες και ασήμι, για να εκφράσει κατ΄αυτόν τον τρόπο τη θρησκευτική της κυριαρχία, παρ΄ όλους τους αιώνες απόκρυψης ή και υποταγής στον λευκό κατακτητή, που έχει ως τώρα ανθεκτικά υποστεί. Είναι ίδιον του Κουβάνικου λαού να πιστεύει ελεύθερα σε ότι θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της ουσίας του.
Πηγή:http://www.solatino.gr

Καλοκαιράκι και όλοι σαλπάρουμε γεμάτοι όρεξη για το όνειρο. Να ζήσουμε όσα δεν προλάβαμε το προηγούμενο διάστημα στην πόλη,να ανοιξουμε τις ψυχές μας στο άπειρο. Να βαδίσουμε σε μέρη ήσυχα , να απολαύσουμε τον καλοκαιρινό ουρανό. Να ακούσουμε ήχους που στερούμαστε, να μυρίζουμε ευωδίες λουλουδίων, να αγγίξουμε την καυτή άμμο, να γευτούμε νέες λιχουδιές.Να γνωρίσουμε καινούριους ανθρώπους να ξαναγνωριστούμε με τους δικούς μας και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.

Άντε καλό μας ταξίδι και όρτσα τα πανία.

Αγαπημένο

Στην Κ.
Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί
Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής
Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.
Παύλος Σιδηρόπουλος