ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ (31 Μαρτίου 1914 - 19 Απριλίου 1998)
«Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ...»
Η θάλασσα κι εσύ μαζί πληθυντικός καθρέφτης,
κορμός αργός, νωθρότατος η θάλασσά τους, όντας
... στη θάλασσα, και κολυμπά για ’κείνη διψασμένος:
γεννιέται και πεθαίνει, σαν θα ρθεί μια σκέψη-κλέφτης.
Η θάλασσα κι εσύ μαζί, μιά θάλασσα-καθρέφτης:
σα βράχος σκαρφαλώνει αργά στη θάλασσα και όντας
πυλώνας άλατος, που κατεβαίνει διψασμένος,
στη δίψα και στο πηγαινέλα εγίνη σκέψη-κλέφτης.
Απ’ το άθροισμα στιγμών που σου εγγυώνται την ευμάρεια
κι από τους κύκλους των εικόνων ολοκλήρου του έτους
εγώ έκοψα ένα μήνα ολόγιομο με αφρούς και ψάρια
από ουρανούς αργούς κασσίτερου, άγριους και καθέτους:
το σώμα σου που μες στο φως γιαλούς καλούς ανοίγει
με μαύρα κύματα της μέρας, και ολονέν με πνίγει.
«Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ...»
Η θάλασσα κι εσύ μαζί πληθυντικός καθρέφτης,
κορμός αργός, νωθρότατος η θάλασσά τους, όντας
... στη θάλασσα, και κολυμπά για ’κείνη διψασμένος:
γεννιέται και πεθαίνει, σαν θα ρθεί μια σκέψη-κλέφτης.
Η θάλασσα κι εσύ μαζί, μιά θάλασσα-καθρέφτης:
σα βράχος σκαρφαλώνει αργά στη θάλασσα και όντας
πυλώνας άλατος, που κατεβαίνει διψασμένος,
στη δίψα και στο πηγαινέλα εγίνη σκέψη-κλέφτης.
Απ’ το άθροισμα στιγμών που σου εγγυώνται την ευμάρεια
κι από τους κύκλους των εικόνων ολοκλήρου του έτους
εγώ έκοψα ένα μήνα ολόγιομο με αφρούς και ψάρια
από ουρανούς αργούς κασσίτερου, άγριους και καθέτους:
το σώμα σου που μες στο φως γιαλούς καλούς ανοίγει
με μαύρα κύματα της μέρας, και ολονέν με πνίγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου