Leer en Navidad

En la siguiente página está el ¨cuento de Navidad de Charles Dickens cuento de Navidad de Charles Dickens
http://www.bibliotecaspublicas.es/donbenito/imagenes/Charles_Dickens_-_Cuento_de_Navidad_-_v1.0.pdf
además en el siguiente sitio gratis libros hay varios libros gratis en formato zip y con instrucciones para bajarlos .
Un beso a todos
http://www.gratislibros.com.ar/LIBROS008.htm

Από πλανήτη μακρινό στο σύμπαν της μνήμης σε ένα ακαθόριστο χρόνο και εξακολουθητικό περιφέρονται λέξεις , αγαπημένες, μυρωδιές σταγόνες ροδοόνερου και πικραμύγδαλου «Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά δε γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει»

΄Προορισμός Καλά Χριστούγεννα

 

 

Το δέντρο μου που διάλεξα σε ό,τι αφήνει η θάλασσα και το όνειρο, ό,τι μένει στα βλέφαρά μου από το  άπειρο που μού’ταζες.. αρμενίζει στο γιαλό με  ευχές του κόσμου να διασχίζουν τη γαλάζια γραμμή των Οριζόντων

Ζητάτε να σας πω

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα΄ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό ν
α πιω εγώ φαρμάκι
μ΄ ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ΄ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ΄ τη φύση
καρδιά για ν΄ αγαπήσει
Αχ, δεν είν΄ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι

Δανάη - ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ

Στίχοι-Μουσική: Αττίκ


Τον καιρό που μ’ αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωί
στην κουβέντα μας επάνω τ’ είναι άραγε η ζωή
τότε γύρισα και σού ’πα γι’ άλλους είναι το κρασί
γι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύ

Τώρα που άλλαξε η καρδιά σου κι έναν άλλο αγαπάς
απορείς μου λεν ακόμη η δική μου πως χτυπά
μήπως τάχα σαν κι εμένα δεν είν’ άνθρωποι πολλοί
από μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοί

 

Μέσα στο βαθύ σκοτάδι της χειμωνιάτικης νύχτας άκουσα τον ήχο, σας ορκίζομαι

Κοίταξα κατά κει που έρχόταν το κάλεσμα , τον είδα , σας μιλώ ειλικρινά

Εντάξει δεν ήταν πεντακάθαρα ούτε χρώμα είχε, ήταν σαν ένα σύννεφο

Σαν ένα σχήμα από καπνό λευκό ,

ίσως λιγάκι γκρίζο ίσως σας αστερόσκονη

κι ήμουνα 19 ετών , Μα τον είδα σας λέω

Πέρασε βιαστικά στον ουρανό σε ένα άρμα πάνω,

δεν πρόλαβα να δω αν είχε γένια αν ήτανε χοντρός

Άφησε πίσω μια γραμμή που άργησε πολύ να σβήσει

Ύστερα άνοιξα το παραθύρι να μπεί ο χρόνος ο καλός

Ήρθε μέσα και τρύπωσε ένα καναρινάκι κίτρινο ,

πού βρέθηκε μεσάνυχτα παραμονή του χρόνου ;

Κι ύστερα τον έβλεπα κάθε χρονιά  την ίδια πάντα ώρα

δώρα ακριβά δεν έφερνε, μου κάρφωνε χαμόγελο στα μάτια μοναχά

πέρασαν οι καιροί κι ερχότανε , χάρισα μου χάρισε

κι ύστερα τα δώρα πήγανε σε ξένα χέρια

ποιείς , sτολίζεις  τα σαλόνια , τις πλατείες σου , φωτίζεις τα μπαλκόνια σου,

Όνειρα καις στο τζάκι σου  , άλήθεια τί όμορφο που τό καψες και  εφέτος

τα όμορφα δέντρα όμορφα καίγονται κάπου το είδα αυτό γραμμένο

ξεπήδησαν τα στολίδια απ΄τις σελίδες του art et decoracion

Τώρα που οι μέρες πλησιάζουνε , κοιτάζω τον καθρέφτη

Στα μάτια τίποτα δεν υπάρχει πιά , ούτε στα χειλη τραγούδι

 Ούτε στο σκούρο του ουρανού θα δώ ,στον τοίχο είναι το μόνο μου λευκό.

-έλεγα χθες στο γιοκα μου πως εγώ τον έχω δεί τον Αη Βασίλη

Ναι; Με ρώτησε  Ναι!

Με κοίταξε και μου είπε : εγώ δεν τον έχω δει ,

Θα τον δεις , πάντα έρχεται ακόμα και μεσοπέλαγα,

 Ναι;

βέβαια  μια χρονιά ήρθε στον Κόλπο του Μεξικού  να δεις π΄ως ακουγόταν τα καμπανάκια του!!, μια άλλη στο Νότιο Ειρηνικό και μια άλλη στο Αιγαίο μάλλον όχι στο Αιγαίο γενικά ,αλλά στου Αιγαίου τα γαλανά νερά δυο μίλια όξω από τη Σκύρο.

 

 

 

Πήρε ένα κομμάτι χαρτί κι έγραψε «Πάνω στον τόπο αυτό  ακουμπώ την ψυχή μου..» φόρεσε το πανωφόρι του, έγινε άνεμος... πιο πέρα κι απ' τη θάλασσα…

Εκείνη περπατούσε καθημερινά μπροστά στις βιτρίνες και χάζευε τα μπιχλιμπίδια,

γέμιζε τις χαρτινες σακούλες και επέστρεφε σπίτι να τα τοποθετήσει στις γωνιές του.

Μα ήταν όλα Κυριακής χαράς Δευτέρας λύπης , κι ύστερα ξανάβγαινε κι αγόραζε άλλα εξίσου λαμπερά και ομοίως ψεύτικα. Ένα πρωινό στάθηκε μπροστά στη βιτρίνα του καταστήματος ηλεκτρονικών ειδών όπου διαφημιζαν την νέα συσκευή που τα κάνει όλα.

Άρχισε να πιέζει τα δάχτυλα στο σημείο Delete , delete , delete ,delete,κάποιοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια ,  ύστερα .....δεν χάραξε , ποτέ.

H άνοιξη της Πάργας

Μια σειρά φανταστικές εικόνες και νότες
στιγμές που διεκδικούσαν το πέρασμα στην αιωνιότητα
μέσα στην ταινία μιας κασσέτας , σαν σε σκηνή θεάτρου ,
που δίνουν παράσταση το βράδυ οι θεατρίνοι, σ’ ένα κοινό φανταστικό
Ένας- ένας αποχωρεί , μουσικές και στίχοι
για τριάντα χρόνια συντροφιά σε κάθε βήμα, με ταξίδευαν με όριζαν
απ΄την Πέργαμο και την Μπαστιά , σε μια ταινία που έφτασε μακριά, στο φαιό νταμάρι της Αττικής , Πατησίων και Παραμυθιού γωνία,μέσα στη ζάλη της αγάπης μπαρκαρισμένος στην πιρόγα , ή σ' ένα εξπρές στους σκονισμένους δρόμους αυτής της μαγικής πόλης . Τις Κυριακές του πασατέμπου σεργιανώντας στο αγαπημένο πάρκο ,με μια πεταλούδα να χαμογελάει στη γωνιά.

ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

VIII

Έζησα τ' όνομα το αγαπημένο
Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς

Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας.

Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια
Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη
Στο κατώφλι της έρχονται χλωρά κορίτσια
Τα χείλια τους κατάγονται από την αυγή
Τα μαλλιά τους ξετυλίγονται βαθιά στο μέλλον.

Έρχονται χελιδόνια τα μωρά του ανέμου
Πίνουν πετούν να πάει μπροστά η ζωή
Το φόβητρο του ονείρου γίνεται όνειρο
Η οδύνη στρίβει το καλό ακρωτήρι
Καμιά φωνή δεν πάει χαμένη στους κόρφους τ' ουρανού.

Ω αμάραντο πέλαγο τι ψιθυρίζεις πες μου

Από νωρίς είμαι στο πρωινό σου στόμα
Στην κορυφήν όπου προβάλλ' η αγάπη σου
Βλέπω τη θέληση της νύχτας να ξεχύνει τ' άστρα
Τη θέληση της μέρας να κορφολογάει τη γη.

Σπέρνω στους κάμπους της ζωής χίλια μπλαβάκια
Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλοσύνη
Και ξέρουν ν' ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες
Όταν η μουσική ανεβάζει τα νησιά.
Χάραξα τ' όνομα το αγαπημένο
Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς
Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας

La pluie (subtitulada español)

TALLER DE PIÑATAS ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ “Piñatas”

Queridos padres,  Αγαπητοί γονείς,

 Os enviamos información en nuestro blog sobre el Taller de piñatas y la Fiesta Navideña Iberoamericana que tendrán lugar el día 15 de diciembre en nuestro Instituto.

Σας στέλνουμε  πληροφορίες από το blog μας για το εργαστήρι του “Piñatas” και την Ιβεροαμερικανική Χριστουγεννιάτικη γιορτή που θα πραγματοποιηθεί στις 15 Δεκεμβρίου στο Ινστιτούτο μας.

 TALLER DE PIÑATAS (Biblioteca Juan Carlos Onetti, de 11 a 12.30) / ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ του “Piñatas” (Βιβλιοθήκη Juan Carlos Onetti, από 11 έως 12.30)

 http://atenas.blogs.cervantes.es/2012/12/04/taller-infantil-de-pinatas/

 

Plazas limitadas: 16 niños y niñas de 4 a 7 años, acompañados de un adulto: inscripción (bibate1@cervantes.es) por estricto orden de llegada. El personal le confirmará su inscripción por correo electrónico. Por favor, no se presente el día de la actividad si no ha contactado antes con la biblioteca. Muchas gracias por su comprensión.

 

Περιορισμένες θέσεις: 16 παιδιά από 4 έως 7 ετών που θα συνοδεύονται από ένα ενήλικα. Εγγραφή (bibate1@cervantes.es) με αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Το προσωπικό θα επιβεβαιώσει την εγγραφή σας μέσω e-mail.  Σας παρακαλούμε να μην προσέλθετε την ημέρα της δραστηριότητας αν δεν έχετε προηγουμένως επικοινωνήσει με τη βιβλιοθήκη. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.

 FIESTA NAVIDEÑA IBEROAMERICANA (para todos) / Ιβεροαμερικανική Χριστουγεννιάτικη γιορτή (για όλους)

 http://atenas.blogs.cervantes.es/2012/12/04/fiesta-navidena-iberoamericana/

 Saludos cordiales, Χαιρετισμούς

 Ana Roca Gadea

Jefa de Biblioteca

Biblioteca Juan Carlos Onetti

Instituto Cervantes de Atenas

Mitropóleos, 23 10557 Atenas (Grecia)

Tel. +30 2103634117 Fax +30 2103647233

http://atenas.cervantes.es

http://atenas.blogs.cervantes.es/

Γιώργος Σεφέρης - Οι Γάτες τ᾿ Αι-Νικόλα

 

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,
οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

«Φαίνεται ο Κάβο-Γάτa», μου είπε ο καπετάνιος δείχνοντας ένα χαμηλό γιαλό μέσα στο πούσι τ' άδειο ακρογιάλι ανήμερα Χριστούγεννα, «και κατά τον Πουνέντε αλάργα το κύμα γέννησε την Αφροδίτη. λένε τον τόπο Πέτρα του Ρωμιού. Τρία καρτίνια αριστερά!» Είχε τα μάτια της Σαλώμης η γάτα που έχασα τον άλλο χρόνο κι ο Ραμαζάν πώς κοίταζε κατάματα το θάνατο, μέρες ολόκληρες μέσα στο χιόνι της Ανατολής στον παγωμένον ήλιο κατάματα μέρες ολόκληρες ο μικρός εφέστιος θεός. Μη σταθείς ταξιδιώτη. «Τρία καρτίνια αριστερά» μουρμούρισε ο τιμονιέρης. ...ίσως ο φίλος μου να κοντοστέκουνταν, ξέμπαρκος τώρα κλειστός σ' ένα μικρό σπίτι με εικόνες γυρεύοντας παράθυρα πίσω απ' τα κάδρα. Χτύπησε η καμπάνα του καραβιού σαν τη μονέδα πολιτείας που χάθηκε κι ήρθε να ζωντανέψει πέφτοντας αλλοτινές ελεημοσύνες. «Παράξενο», ξανάειπε ο καπετάνιος. «Τούτη η καμπάνα-μέρα που είναι- μου θύμισε την άλλη εκείνη, τη μοναστηρίσια. Διηγότανε την ιστορία ένας καλόγερος ένας μισότρελος, ένας ονειροπόλος. »Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας, -σαράντα χρόνια αναβροχιά- ρημάχτηκε όλο το νησί. πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια. Μιλιούνια φίδια τούτο τ' ακρωτήρι, χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου και φαρμακερά. Το μοναστήρι τ' ΄Αι-Νικόλα το είχαν τότε Αγιοβασιλείτες καλογέροι κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή. τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν. Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη. Όλη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι. Απόδειπνα πάλι η καμπάνα και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας. Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε, άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι. Ετσι με τέσσερεις καμπάνες την ημέρα πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί. Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος χαθήκανε. δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι. Ωσάν καράβι καταποντισμένο τίποτε δεν άφησαν στον αφρό μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα. Γραμμή! Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα το αίμα το φαρμακερό των ερπετών. Αιώνες φαρμάκι. γενιές φαρμάκι». «Γραμμή!» αντιλάλησε αδιάφορος ο τιμονιέρης. Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969   Του Αη Νικόλα σήμερα , της γης και του πελάγου Ο Γιώργος Σεφέρης, πέρασε από το  Κάβο Γάτα της Κύπρου,  το 1952 άκουσε από κάποιο μοναχό την ιστορία : Κάποτε έπεσε ανομβρία στο νησί για πολλά χρόνια και γέμισε ο τόπος φίδια. Τότε οι μοναχοί ανέθρεψαν γάτες τις έστελναν έξω από το μοναστήρι να κυνηγήσουν τα φίδια. Η μάχη αυτή των φιδιών με τις γάτες κράτησε χρόνια, στο τέλος εξολόθρευσαν τα φίδια αλλά και οι ίδιες χάθηκαν αφού δεν άντεξαν το δηλητήριο . Εγραψε λοιπόν αυτό το ποιήμα το οποίο  θεωρήθηκε συμβολικό  σχετικά με την δικτατορία ,  φέρνωντας στη μνήμη τις γάτες του μοναστηριού στην Κύπρο που κυνήγησαν το κακό καταστράφηκαν κι αυτές Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα το αίμα το φαρμακερό των ερπετών Αιώνες φαρμάκι· γενιές φαρμάκι.

πριν έρθει το χάραμα ,

χορεύοντας ο άνεμος η βροχή σκόρπισαν τα γράμματά της...

μεσ' στα στενά του χθες ,μια μέρα, μια στιγμή,

ο χρόνος, ….ο χρόνος μου ,κεντά ,ότι το κύμα, τείνει να σβήσει ,

λυτρώνει το μυαλό ,

καθώς γλιστρά από τ’ ανοιχτό παραθύρι

foto: Tomas Marral