Nα μιλώ,θέλω , δεν μπορώ
Να νιώθω ,θέλω , δεν μπορώ
Να σκέφτομαι,θέλω , προσπαθώ.
θες να με δεις να κλαίω;
Χωροφύλακας του νου μου ,
Χρόνια τώρα....
Οριοθετείς , υπαγορεύεις ....
Κάθε ανεπαίσθητη κίνηση ελέγχεις.
Μαριονέτα....θά ΄πρεπε να λέγομαι.....
Πού να μιλήσω; Σε ποιόν ουρανό,
Δεν μου μένει τίποτ’ άλλο μόνο η σκέψη.
Μη μου τη φυλακίζεις
όνειρα θέλω να κάνω μη μου τα στερείς,
απέχουν απ' την πραγματικότητα....
1 σχόλιο:
το σκίτσο αυτό το έκανα μια μέρα μάλλον νύχτα ήταν παραμονή Χριστουγέννων κάπου στην Καραϊβική, δεν πρόκειται για έργο τέχνης μα για μέναν ένιωθα και νιώθω ότι με αντιπροσωπεύει αυτή η φάτσα με το κλειστό στόμα και τις ιδέες που ξεπηδούν κάθε τόσο σαν κλαδιά απ το μυαλό μου ιδιαίτερα σαν ακούω μουσική τίποτε άλλο.
Δημοσίευση σχολίου