σε θαλασσινά περάσματα

…κι αν μέρα τη μέρα ταξιδέψε...σε θαλασσινά περάσματα σε ρότα πλοίων φλογισμένη...σε ώρες..σε χρόνο.. το αδύνατο έσμιγε με το δυνατό... σαν παράπονο...που δεν μετατοπίστηκε στο απροσδόκητο μιας ελπίδας....ότι δεν θέλησα να πάρει ο άνεμος την ανέγγιχτη στιγμή μου ...στη κόχη των δικών μου παλμών....

Σε κόκκινα σεντόνια ξάπλωσε...η Κ α λ η μ έ ρ α
εκεί σκόρπισαν τα γράμματά Της...στον τόπο Μου τρυφερά λες κι ήταν ...
το όνειρο...που ονειρεύτηκα κι αποκοιμήθηκε μες το δικό μου...14 Ιουλίου 2011