Φίλοι

Θά'μαστε φίλοι;
μπορώ να σου απαριθμήσω πολλόυς λόγους για τους οποίους δεν θά'πρεπε
Θα'μαστε φίλοι;
Είναι φορές που είμαι ευέξαπτη και άλλες ευαίσθητη
Θά'μαστε φίλοι;

Θυμώνω με τις ερωτήσεις, δεν απαντώ στα μηνύματα
θά'μαστε φίλοι;
Κλαίω πολύ σαν κρεμμύδια να καθάρισα και γελάω δυνατά σαν να έκανα το ίδιο με αυγά
Θα 'μαστε φίλοι
Είμαι ονειροπόλα και πολλές φορές ανοργάνωτη
Θά'μαστε φίλοι;
Στα ραντεβού πάντα άργώ και αν αργήσεις θυμώνω
Θα ΄μαστε φίλοι;
Είναι στιγμές που μιλάω πολύ κι 'αλλες που βυθίζομαι στην σιωπή
Θα 'μαστε φίλοι;
Ξεχνάω τα γεννέθλιά σου και τα δώρα που σου δίνω είναι χωρίς αξία χρηματική
Θα 'μαστε φίλοι;
δεν σου έκανα ποτέ το τραπέζι με σπιτικό φαί μόνο με ντιλίβερι
Θα μαστε φίλοι;
δεν έχω πολλά να σου δώσω μόνο ότι θα σε προσέχω και θα σ'αγαπω και όταν θες μπορείς στον ώμο μου να κλαψεις
ακόμα κι όταν βλέπουμε μαζί ταινία ελληνική
θα μαστε φίλοι;
θα σε σηκώσω όταν πέσεις και θα σου πώ αστεία να γελάσουμε, θα σε ταξιδέψω με την σκέψη
Θα μαστε φίλοι;
εύχομαι και προσευχομαι για σένα να έχεις πάντα στην ζωή το καλύτερο.
Κι αν ακομα δεν θες
εγώ θα σε προσέχω με την σκέψη μου

Αφιερωμένο για όλους όσους αγαπώ
Αν και ειναι διασκευή το έγραψα απο καρδιάς για να σας ευχηθώ ότι καλυτερο σε όλους τους τομεις τις ζωή σας για κάθε χρόνο από δω και μπρος.

f

Υπάρχουν στιγμές πρωινά, που εισχωρεί στ' άδυτα του μυαλού μου σαν ν' ανακαλύπτω εικόνες και ήχους στο διάνυσμα του χρόνου μου..Το λευκό κεχριμπάρι που την ψυχή μου φώτιζε στις ασημένιες πρωινές αντανακλάσεις αναχωρήσεων . Αιχμαλωτίζει την ουσία της ευτυχίας ακουμπά σε μνήμες αγάπης τρυφερής κι αέρινης...Το άρωμα της ανασαιμιάς που λάτρεψα, ντυμένο κόκκινο ,που αμίλητα περιμένω σήμερα το χρώμα της αυγής να εξαϋλώσει αναπνοές κι ονειρικά περάσματα την μοναξιά σ' αγάπης πέλαγο βαθύ και μέσα του..να χάνομαι.

Είναι η κρυφή δίψα..να ξεδιψάσω από τις μνήμες, μνήμες που αλυχτούν σε ώρες και σκέψεις που χτυπούν την πόρτα της καρδιάς μέρες και νύχτες, για όλα εκείνα που έζησα και την θεμελίωσαν..,που αναβλύζει και φιλτράρει το υγρό πυρ της ψυχής μου.. Να μην χαθεί η κυρά Θαλασσινή η θαλασσινή μνήμη, που εκεί βίωσα την δική μου παιδικότητα ως την ενηλικίωση ,κάτι πολύ πιό δικό μου,ανθρώπινο,
κάτι το "ανείπωτο", ειπωμένο με αποστομωτική ειλικρίνεια..την δική μου αλήθεια...
κι απόψε ξανά στήθηκε, με αισθήσεις τυλιγμένες , στο άρωμα που τότε την έλουσε....

Άρωμα μνήμης

Άρωμα μνήμης.....μέσα στην ερημιά του απογευματος.....

αγαπημένη Σταχτοσουσουράδα

foto de mi amigo capitan - Viajero

 

De Capitan Viajero

Μου χαμογέλασε από το μολυβένιο σύννεφο
που η μέρα κρέμασε αντικρύ μου
και που θα φέρει τις πρώτες λευκές νιφάδες χιονιού
μοναχική αγαπημένη………………….
...
Μίλησέ μου μικρή αγαπημένη Σταχτοσουσουράδα
για τους πονεμένους,
που φώτισες την ελπίδα τους,
πες μου για όσους αγάπησαν
κι άκουσαν το τιτίβισμα του τραγουδιού σου
να κατεβαίνει απ’ τα φυλλώματα
στο λευκό χιόνι
και ν’ αναβλύζει στην καρδιά τους.
Άκουσα του φτερουγίσματός σου το θόρυβο
μες στο απαλό θρόισμα του χιονιού
αντίκρυ της θάλασσας…

Καλός τον μου……τον Χειμώνα………………..

 

Ανασυνθέτοντας περασμένες αναπολήσεις ..κοιτώ από το ανοιχτό παράθυρο ψυχής και νου …πέρα στον ορίζοντα τα πορτοκαλί με λευκά πανιά ονείρων…να φουσκώνουν στον άνεμο.. σκέψεις που σήμερα ξενυχτούν και πίνουν στην υγειά του προσδοκώμενου….

βραδιά της απουσίας

 

 

Επαφή δίχως σκέψη… Φανάρι εικόνα, προσμονή, ανάσα, στεναγμός...
Μ’ αναλαμπές σαν άνοιξης μικροί ανθοί..
αχνό τιτίβισμα από μικρό θαλασσοπούλι
ζεστάνουν βλέμμα και σκέψη σ'ενα συναπάντημα..
τούτη την βραδιά της απουσίας….15 Νοεμβρίου 2010

ώρες της αλήθειας

..και σα να μην φτάνουν οι ώρες της αλήθειας….τα μάτια μου κλείνω σε μια χούφτα κόκκους άμμο πυρωμένη θαλασσινή… που όλη τη μέρα φυλάκιζε τη ζέστα του ήλιου
βράδια και άγουρα πρωινά ανατριχίλα από τον κτύπο των κυμάτων την βουή της...και τώρα..μια ώρα τέτοια με βασανίζει ,αγωνιά προσμένοντας…το αύριο περιμένοντας το σήμερα περιμένοντας….

Η αφή μιας Πεταλούδα

 

foto y letras de Viajero

 

Η αφή μιας Πεταλούδας…Που με κοιτάζει κατευθεία σε μένα, κατευθείαν στα μάτια μου μέσα. Με μια γλύκα που δεν είχα ποτέ μου νιώσει…Κάθισε στ’ ακροδάχτυλά μου και της μιλούσα...μιλούσα...μιλούσα.... που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να της τα πω.

 

B.D. Foxmoor & Prohja - Στα μεγάλα σκοτάδια (Live @ Ονειρολόγιο)

νοσταλγός ταξιδευτής

μαι ανάμεσα στο βογγητό μιας θαλασσοδαρμένης ακτής.Και μες στα χέρια μου κρατώ ήχους βραχιάς μοναξιάς που το χτυπούν η ορμή κυμάτων της που χορεύουν μ’ έναν νοσταλγό ταξιδευτή λόγο…..

24 Οκτωβρίου 2010 10:38

Αλμυρό αέρα συναντούν τα χείλη μου από κραυγές προσευχών κυμάτων Κραυγές για τις πίκρες της θάλασσας, Είναι η θλίψης της θάλασσας Η θάλασσα, η θάλασσα καθώς κύματα φουσκώνουν του βοριά θύμησες κολυμπώντας σε αναμνήσεις…

Δεν είναι τιμωρία να θυμάσαι αυτά που αγαπάς.
....Τιμωρία είναι να τα ξεχάσεις....

foto nautilia.gr

Είναι Οκτωβρης

Είναι Οκτωβρης, ο δέκατος,θυμασαι;
Οκτώβρης ο μήνας των πεσμένος φύλλων
πόσα κρυβουν μυστικά ζωής;
στην άκρη του δρόμου, περιμενουν
Είναι Οκτωβρης και απο μέσα του μας κλεινει τό μάτι ένας Μάης.
δεν έχεις λόγια,
εχειςέργα

M,Θ

Τρίτη, Σεπτέμβριος 14, 2010
Παγωνιά τριγύρω
και μιά σκιά
η σκιά μου
πλανιέται στο σκοτάδι
ψάχνωντας το φως
που όμως αργεί να ρθεί
Μ.Θ (1993)a bordo North Viscountess

Xrhstos Thivaios - Sevax o Thalassinos

Νέμο - Πρώτη μέρα στο σχολείο

el mundo es un pañuelo

Πόσο μικρός "παίζει" που λέει και η κόρη μου να είναι ο κόσμος; Να μη το γνωρίζω άραγε;

  Σε μένα κάνει εντύπωση; Οι φίλοι μου οι Ισπανόφωνοι λένε ότι el mundo es un pañuelo

Είναι ένα μαντίλι ο κόσμος , ενίοτε λευκό αποχαιρετισμού που σίεται στα χέρια αυτών που μένουν για αυτούς που φεύγουν.

Αλλά αυτά ήδη τα έχει πεί άλλος πολύ πρίν από μένα δεν άνακάλυψα δα και την πυρίτιδα.

 Μαζευει φαίνεται το κουβαράκι, γυρνώ προς τα πίσω, εδώ και κάμποσο καιρό, Ευχαριστώ για ότι μου προσφέρθηκε με ανιδιοτέλεια, ευχαριστώ για τα μικρά και τα μεγάλα για το μεγαλείο της ψυχής που μακάρι να σας έχει ο Θεός καλά και οι αύρες απ τα πέλαγα να δροσίζουν την ζωή σας

Φεστιβαλ ΛΕΑ ποιητική βραδιά

Φεστιβαλ ΛΕΑ ποιητική βραδιά
Για 2η χρονια φέτος στην Τεχνόπολη στο Γκάζι θα γίνει το 2ο φεστιβάλ Ιβηρικής Αμερικής Λογοτεχνία Εν ΑΘήναις από τις 29 Σεπτεμβρίου ως τις 3 Οκτωβρίου.

Την Κυριακή 3 Οκτωβρίου στις 18:30-19:00 οι Αλεξάνδρα Δογκάκη και Κωνσταντίνος Βαδραχάνης θα διαβάσουν ποιήματα από την δίγλωσση (ελληνικά-ισπανικά) ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου με τίτλο Tabula rasa, εκδόσεις Andy's Publishers σε ισπανική μετάφραση της Αλεξάνδρας και του ίδιου του ποιητή

Bebe - Como Los Olivos

Όνειρα που γεννιούνται και πεθαίνουντην ίδια στιγμή της γέννησής τους.
Ελπίδες που ανθίζουν και αναπνέουν μέσα μου..σαν μουσική που πάντα με έκανε να ταξιδεύω με την φαντασία,το μυαλό να γλιστρά σε μια εντελώς διαφορετική διάσταση και να με κάνει να νιώθω καλύτερα….
Αυτό έγινε και σήμερα….
Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει τη μνήμηκαι το μυαλό…
Που σαν Δόρυ κάνουν το βλέμμα φεύγει απ’ το χέρι γλιστρ...ώντας. Κάπου εκεί στο ακροδάχτυλο όμως δειλιάζει, κοιτάζει πίσω. Φοβάται. Θέλει να καρφωθεί στο χώμα της μνήμης αλλά είναι τόσο φρέσκο που μόνο πληγή θα του αφήσει. Και τούτο δεν είναι το επιθυμητό. Και τούτο δεν είναι το πρέπον. Αρχίζει να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πίσω. Αλλά το επόμενο βλέμμα είναι ήδη εκεί. Την θέση του έτσι δεν μπορεί να βρει πια. Κι μένει λοιπόν κάπου εκεί ανάμεσα στα δάχτυλα. Μένει εκεί τρέμοντας σε μια θέση ανάρμοστης, ακαθόριστης διαμονής, ανάθεμα 21 Αυγούστου 2010

Ξερολιθιές….και…Θάλασσα, από αναμνήσεις ποτισμένες .Ταξίδια που με γυρίζουν , εικόνες χθεσινές και τωρινές ,η μια συμπλήρωμα της άλλης ,κομμάτια που απλόχερα αφήνω στο γαλάζιο Μου χρόνο και όλες μαζί …μια κουκίδα στο χάρτη…! Ένας κόκκος της άμμου κάπου εκεί ….Μάκαρες με Μουτσούνα... Μια σταγόνα αλμύρας…Ένα δάκρυ γα...λάζιο της θάλασσας ,στο σκούρο δέρμα του καλοκαιριού.Αυτό είναι το λίγο μου. Μοιάζει μ’ εφήμερο μα είναι το παντοτινό. Το λίγο μου είναι πολύ ,πιάνει πολύ χώρο μέσα μου.... Κάποια “ασήμαντη” στιγμή Όπως τότε…Ξερολιθιές….και…Θάλασσα, από αναμνήσεις ποτισμένες …!!!2 Σεπτεμβρίου 2010

23 Αυγούστου 2010

ΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΖΑΛΑΣ... Καρπίζουν οι αγάπες, στις ξερολιθιές,μικρές νεράιδες κόβουν, φτιάχνουν αρμαθιές.Ο ήλιος τις μεστώνει, και η θάλασσα,στην αγκαλιά τις κλείνει, τον Αι Δημήτρη.Μελτέμια τον δροσίζουν, Αυγουστιάτικα,και πρωινά τον λούζουν, Κυριακάτικα.Στους ίσκιο του… κρύβει, αγριόκρινα,Ασπαρθιές Θυμάρια τον στολίζουν, μ’ άνθη μοβο κόκκινα. Τις νύχτες ξεθαρρεύουν, κι αλητεύουνε,κι άμα τα συναντήσεις, σε μαγεύουνε.Κλέβουν τις αναμνήσεις, οι βραχιές και σ’ ορίζουνε,παίρνουνε τα πανιά σου, κι αρμενίζουνε.Αι Δημήτρη, συγχώρεσε με, το ’παθα κι εώ,Χίλιες μετάνοιες κάνω, βόηθα με να βγω.Το λογισμό μου καίνε, καν' το θαύμα σου!……………………..

Όνειρα που γεννιούνται και πεθαίνουντην ίδια στιγμή της γέννησής τους.
Ελπίδες που ανθίζουν και αναπνέουν μέσα μου..σαν μουσική που πάντα με έκανε να ταξιδεύω με την φαντασία,το μυαλό να γλιστρά σε μια εντελώς διαφορετική διάσταση και να με κάνει να νιώθω καλύτερα….
Αυτό έγινε και σήμερα….
Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει τη μνήμηκαι το μυαλό…
Που σαν Δόρυ κάνουν το βλέμμα φεύγει απ’ το χέρι γλιστρ...ώντας. Κάπου εκεί στο ακροδάχτυλο όμως δειλιάζει, κοιτάζει πίσω. Φοβάται. Θέλει να καρφωθεί στο χώμα της μνήμης αλλά είναι τόσο φρέσκο που μόνο πληγή θα του αφήσει. Και τούτο δεν είναι το επιθυμητό. Και τούτο δεν είναι το πρέπον. Αρχίζει να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πίσω. Αλλά το επόμενο βλέμμα είναι ήδη εκεί. Την θέση του έτσι δεν μπορεί να βρει πια. Κι μένει λοιπόν κάπου εκεί ανάμεσα στα δάχτυλα. Μένει εκεί τρέμοντας σε μια θέση ανάρμοστης, ακαθόριστης διαμονής, ανάθεμα το…………………
Είναι φορές που όταν τρέμει η σκέψη...γράφω…. ζωγραφίζω... κι αν πετύχει ;
τα χέρια μου τρέμουν , κι αναρωτιέμαι…!!
Θεέ μου, πόσα σφηνωμένα βλέμματα άραγε να έχουν μέσα τους ;21 Αυγούστου 2010

 

18 Αυγούστου 2010

Αλαργινή…λευκή πλακόστρωτη…Απείρανθο, ποια αγρύπνια ξύπνια σε κρατά ; Μεγάλωσες, τρανή αλήθεια έγινες μέσα στην μοναξιά….Είσαι Νεράιδα, είσαι ξωτικό!
Έγινες κοτζάμ κοπελιά, Λούζεσαι και χτενίζεσαι σε κάθ’ ακρογιάλι
μόλις φανεί το πρωινό, το φως, Μόλις δεις άνθρωπο γίνεσαι αερικό, μακριά του πετάς
σημείο των καιρών, του τόπου…με τραούδια και ήχους βιολιού.Ποιος έχει τα μάτια για να σε δει;ποιος μ...πορεί να ακούσει τους ήχους Σου ;όταν περήφανα κοιτάς τον κατσηφόρα …να σκεπάζει την ουράνια μοναξιά
Καταχνιά καλύπτει τα όνειρα που έπλασες , στων προγόνων τα χρόνια
η αλήθεια σφυροκοπά, το μαχαίρι πονά …..
και βρίσκεις παρηγοριά σε ακρογιάλια σιωπηλά , Αι Δημήτρη, Αζαλά Μουτσούνα ,Λιαρήδια , Κανάκη ,Κλειδός , Πανέρμος ,στο κύμα Της , τραγουδάς κι’ Ανθίζουν τα Πουντιά τα Δώματα, με τον δενδρολίβανο ,βασιλικό και δυόσμος στις γλάστρεςοι ήχοι τραουδιών Σου, άλογα ξεσέλωτα ,καλπάζουν, τρέχουν
σε μνήμες αλαργινές που θυμίζουν την καταγωγή, τη Παράδοση …..ζωγραφισμένη στις ειτωνιές…στα πέτρινα στενοσόκαδα Σου
Πινελιές έρημων ζωγράφων , χρώματα μοναχικών ανθρώπων…
Η τιμή παραμένει τιμή… !Εκεί σε προσμένει η αιώνια ψυχή , λεύτερη ,ζωντανή ….
να περιπλανιέται μέσα στην αιωνιότητα στους πρόποδες του Φαναριούκάπου κεί…ορεινά….

 

17 Αυγούστου 2010

Παίρνω χρώματα του μυαλού και τα ρίχνω με μανία στο χαρτί. Γίνονται εικόνες. Εικόνες ήρεμες για να χαθώ. Μέσα τους. Να σωθώ. Βουτώ τα χέρια μου στα χρώματα και αγγίζω το ζεστό λευκό χαρτί. Προσπαθώ. Να στρώσω την άμμο. Να γεμίσω την θάλασσα. Να βάλω ένα άσπρο καραβάκι πάνω της και να του φυσήξω τα πανιά απαλά. Να κρεμάσω έναν ήλιο. Να χυθεί ένα λινό άσπρο πανωφόρι πάνω σε ένα κορμί,που θα πιάσει το Βιολι με σκοπούς του τόπου..... Να ξεφύγει ένα γέλιο και να χαθεί μέσα σ’ ένα κοχύλι. Να σχηματίσω ένα εγώ αρμονικό με όλα αυτά. Να χτίσω μια θάλασσα γύρω μου και να χαθώ εκεί… και Ε κ ε ί μένω..........

8 Αυγούστου 2010

Τώρα που π’ αρχίνισε να μπαίνει ια τα καλά ο Αύγουστος… ακόμα κι αν πλέον δίπλα μου έχω όλους εκείνους π’ από χρόνια αποζητούσα…. αποφάσισα έστω, στο κάθα τόσο…αν και δεν είμαι ταξιδιώτης…είμαι ένας ναυαγός με αποσκευές και μια πιθανή ημερομηνία λήξης , να φωλιάζω σε τούτη εδώ τη γωνιά…με κάτι τι δικό Μου….!!!!

8 Αυγούστου 2010

Να ταξιδεύουν πια ,
ποιός ξέρει πού...
μονάχα με τον νού...!!

3 Σεπτεμβρίου 2010

<<αν και δεν είμαι ταξιδιώτης…είμαι ένας ναυαγός με αποσκευές και μια πιθανή ημερομηνία λήξης,φωλιάζω και πάλι σε τούτη εδώ τη γωνιά…με κάτι τι δικό Μου!>>
.............................................................................................................
Στάζοντας αρμύρα ο απλωμένος χάρτη στον ήλιο ,
η ανάσα μου εκρήγνυται….προσθέτοντας , λίγη Θ ά λ α σ σ α στη σκέψη μου…ταξιδεύω - εκεί... - που με ορίζω...γράφοντας ,
χρονομετρώντας την πορεία Μου ,
στη ζωή. ……Σε κάποια Θάλασσα…….. Έχω ήδη θυσιάσει τόσα, δεν θα μπορούσα να κάνω πίσω ! Και αυτό με κάνει να… ακροβατώ στο σχοινί του χτες ,αναπλάθω στιγμές … για να στηρίξω το τώρα και να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά Μου , για το α ύ ρ ι ο …!!! Στο λαιμό κατακάθι…. λόγια από σκέψεις , βουβοί πίνακες οι πλοιαρχίες.... εικόνες θαλασσινές , που για μια στιγμή κοσμούν τον Νου , για να μου θυμίζουν … πως μπορώ να υπάρξω και αλλιώς……..

 

 

Της ανάμνησης Ρούλα Σκούταρη
Ψήθηκα με την αρμύρα
Μ' αλαργέψανε τα κύματα
Ζωγραφιά το Αιγαίο στα μάτια μου
Κι αναμνήσεις έρωτα περασμένου.
Κι αν την ψυχή μου
για μια στιγμή στο Αιγαίο ακούμπησα
Η λαχτάρα κι η έγνοια μου
παντοτινά σε συντροφεύουν
Καθώς οι φάροι στο λιμάνι μας
τα καράβια που νύχτα ταξιδεύουν.
--------------------------------
Viajero

Ψήθηκε με την αρμύρα...
τον αλαργέψανε τα κύματα,
ζωγραφιά το Αιγαίο στα μάτια Του ,
μα η λαχτάρα κι η έγνοια του σε βραχιές τόπου νησιότικου
παντοτινά τον συντροφεύουν,...
όπως οι φάροι στα λιμάνια
για καράβια που νύχτα ταξιδεύουν…..
Ίσως τα αισθήματα να `ναι πολύ βαθιά
ώστε να μη μπορεί κανείς να τα ξεριζώσει....
Ίσως να γίνονται ένα με την καρδιά....
Άνεμος μες το λήθαργο των κυμάτων
Θάλασσα απέραντη, βαθιά ,
παράθυρο στον ουρανό ,
πανσέληνο μες τη νυχτιά….. στη νύχτα ν' αρμενίσει ,
στου ήλιου λάμψη πέρασμα ν' αφήσει
και ταξίδι λυρικό….
να ξεκινήσει , με την Ζωή...
Αιώνια εγκαρτέρηση της ελπίδας ….
γεννήθηκε Ταξιδευτής…..!

 

H οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής - Μέρος 1 / 12

Silvio Rodriguez - Ojalá (mano a mano)

OJALÁ
(Letra y música, Silvio Rodríguez)

Ojalá que las hojas no te toquen el cuerpo cuando caigan
para que no las puedas convertir en cristal.
Ojalá que la lluvia deje de ser milagro que baja por tu cuerpo.
Ojalá que la luna pueda salir sin ti.
Ojalá que la tierra no te bese los pasos.

Ojalá se te acabe la mirada constante,
la palabra precisa, la sonrisa perfecta.
Ojalá pase algo que te borre de pronto:
una luz cegadora, un disparo de nieve,
ojalá por lo menos que me lleve la muerte,
para no verte tanto, para no verte siempre
en todos los segundos, en todas las visiones:
ojalá que no pueda tocarte ni en canciones.

Ojalá que la aurora no dé gritos que caigan en mi espalda.
Ojalá que tu nombre se le olvide a esa voz.
Ojalá las paredes no retengan tu ruido de camino cansado.
Ojalá que el deseo se vaya tras de ti,
a tu viejo gobierno de difuntos y flores.

Ο καθηγητης JOSÉ LUIS NAVARRO

Η συνεντευξη είναι παλιά αλλά εγώ τώρα την βρηκα .Ο καλός μας δασκαλος στο πανεπιστημιο που μας εκανε να εκτιμησουμε περισσότερο τον θησαυρό του πολιτισμού μας.
ελπιζω να ειναι καλά και να συνεχιζει το έργο του με τον εξαιρετικο του τροπο.
Los burócratas de la educación son los sofistas del siglo XXI
JOSÉ LUIS NAVARRO. Catedrático de Griego


Nació en Madrid en 1949, de padre aragonés y madre riojana, los dos funcionarios del Instituto de Estadística. Estudió con los Marianistas, y luego Filología en la Complutense con dos “grandes”: Martín Rupérez y Adrados. En el colegio se cruzó con don Abilio, que le daba latín y griego. El día que vio las letras del alfabeto griego en la pizarra supo que allí nacía una pasión. Fue profesor en Valdepeñas, donde además fundó el centro de la UNED. A finales de los setenta llegó al Instituto de Secundaria Carlos III, en el barrio madrileño de San Blas. Fundó con alumnos el grupo de teatro clásico Selene, que ha cumplido veintiocho años de montajes.


Dice Daniel Pennac en “Mal de escuela” que se debe hacer una antología de los buenos maestros. Me pongo a la tarea. Llego a Navarro a través de algún alumno que me dice que hay profesores que cambian la vida de los alumnos: transmiten pasión, contagian la sed de conocer, traen a los clásicos a nuestro mundo. Nunca se fueron. Siguen ahí. La vida se puede ver con los ojos sabios de Sófocles, o a través de la risa de Aristófanes. Eurípides juega al fútbol en un solar de este barrio obrero de San Blas. Sus alumnos forman el grupo teatral Selene. Sus ex alumnos tienen grupo propio: Helios Teatro.

-Dos pasiones, el griego y el teatro. ¿De dónde viene la segunda?
Mi madre era muy aficionada al teatro, y mi padre era muy artista, cantaba y tocaba instrumentos musicales. De pequeño hacíamos mucho teatro leído que es un ejercicio extraordinario. Y tuve un buen profesor de literatura con el que montamos Las hijas del Cid, de Marquina


-¿Y por qué añadir a la clase el teatro y no otras disciplinas?
Porque el teatro griego es el teatro total. Necesitas actores, un coro, la voz y la danza. Abarca la totalidad de un grupo de alumnos.


-¿Y los alumnos lo sienten cercano?
Sí, porque los griegos en el teatro trataron temas universales: hablan de la familia, del individuo y la sociedad. La obra siempre dice mucho más de lo que podríamos decir en clase.


-¿Y cuál es su secreto para apasionar a los alumnos?
Hay que dejar que hablen los griegos. Cuando hablan, nosotros no tenemos nada que decir. Los clásicos son la vida misma. Hay que saber hacerles hablar fuera de su propia época. Yo lo único que hago es presentarles a algunos amigos griegos.


-¿Y sus alumnos son capaces de sentir los personajes?
Los montajes duran dos o tres temporadas. Los alumnos lloran cuando se despiden de los personajes. Son chavales de barrio que sienten que una etapa de su vida se cierra.


-Ejemplos. Dígame una obra griega para alumnos de Educación para la Ciudadanía
Antígona. Ahí están las relaciones familiares, y las relaciones entre el individuo y la sociedad. Para esa asignatura es perfecta.


-Otra para alumnos de Ética.
Edipo Rey. En medio de un bosque de irresponsables, el único responsable y coherente es Edipo. Los demás se lavan las manos.


-Una obra para que la representen los habitantes de Gran hermano
Pluto de Aristófanes, donde se burla de la búsqueda de la riqueza a toda costa. Y para los departamentos de educación Las Nubes del mismo autor. Los burócratas de la educación son los sofistas del siglo XXI.


-Para la Economía.
Las Aves, siempre de Aristófanes. Las aves son los que se van de Atenas porque no quieren pagar impuestos. El Estado ya funcionaba mal en la Grecia del siglo V a.c.


-Usted además organiza viajes a Grecia, con los alumnos.
Un año hicimos una ruta por los estadios, otro año recorrimos los teatros, desde el más grande al más pequeño. Y en 2005 fuimos de Atenas a Troya, por la ruta que hicieron los griegos, mientras leíamos La Ilíada.


-Fascinante. ¿Encontraron algo nuevo?
Nos dimos cuenta de que en La Ilíada suceden pocas cosas. Los griegos son grandes conversadores más que hombres de acción.


-¿Cuáles son los dioses de nuestro tiempo?
Los dioses de moda ahora son la bella y la bestia: Afrodita y Ares. Para los griegos esa era una mezcla terrible, maldita.


-¿Su credo?
Creo en la juventud, creo en la enseñanza, creo en el teatro, creo en Grecia.


Entrevista realizada por Alfredo Urdaci, publicada el 14 OCT 2008 en La Gaceta de Los Negocios

Maná - Vivir sin aire

रेगात्ता Μεγαλων Ιστιοφορων στο Λαυριο

ΡEGATTA ΜΕGΑΛOΝ ΙSΤΙΟFΟΡOΝ 2010
(ORGANIZED BY SAIL TRAINING INTERNATIONAL)

ΠΡΟGΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛOSΕOΝ
===============================================================
ΠΑΡΑSΚΕΥΗ 04 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
===============================
ΑFΙΞΗ ΙSΤΙΟFΟΡOΝ
------------------------------------------------------
1730 – 1930 -- ΕΠΙSΚΕΨΕΙS ΚΟΙΝΟΥ SΤΑ ΠΛΟΙΑ
1930 -- ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗS

SΑΒΒΑΤΟ 05 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
===============================
0930 – 1330 -- ΕΠΙSΚΕΨΕΙS ΚΟΙΝΟΥ SΤΑ ΠΛΟΙΑ
1730 – 1900 -- ΕΠΙSΚΕΨΕΙS ΚΟΙΝΟΥ SΤΑ ΠΛΟΙΑ
1000 – 1400 -- ΑTΛΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡOΜΑΤOΝ
2000 -- ΠΑΡΕΛΑSΗ ΠΛΗΡOΜΑΤOΝ
2130 -- ΠΑΡΤΥ ΠΛΗΡOΜΑΤOΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 06 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
==================================
0930 – 1330 -- ΕΠΙSΚΕΨΕΙS ΚΟΙΝΟΥ SΤΑ ΠΛΟΙΑ
1800 – 2100 -- ΕΠΙSΚΕΨΕΙS ΚΟΙΝΟΥ SΤΑ ΠΛΟΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 07 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
==================================
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑSΙΑ ΑΝΑΧOΡΗSΗS
------------------------------------------------------
1430 -- ΑΠΟΠΛΟΥS
1600 -- ΕΝΑΡΞΗ ΠΑΡΕΛΑSΗS ΠΛΟΙOΝ


ΕΙSΟΔΟS ΕΛΕΥTΕΡΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝOΝΙΑS : 2292 0 28021 – 2292 0 60774
====================================================================================

ΤΑ ΠΛΟΙΑ
==================================================
01. ADONIS GREECE
02. ALEXANDER VON HUMBOLDT GERMANY
03. AKELA RUSSIA
04. AQUARELLE FRANCE
05. BODRUM TURKEY
06. CRISTIANNA V GREECE
07. DAR MLODZIEZY POLAND
08. DEWARUCI INDONESIA
09. GLAROS K GREECE
10. HANSA SPAIN
11. IDEA DUE ITALY
12. IDEEFIXE FRANCE
13. KALIAKRA BULGARIA
14. MAREA REP. MOLDOVA
15. MATI CROATIA
16. MAYBE U.K
17. MIR RUSSIA
18. MYTHOS GREECE
19. SHABAB OMAN OMAN
20. TAMARA UKRAINE
21. TECLA NETHERLANDS
22. TENACIOUS U.K

Exterminador - El Dia que me muera

To ισπανόφωνο
El dia que me muera yo quiero un mariachi
para que me toque y una buena banda

Quiero que me entierren alla
en mi pueblito en medio del kiosco que tiene la plaza
que mi cruz me la hagan de un mesquite verde
quiero que mi caja me la hagan de palma
yo no quiero flores que sean de colores
quiero matas verdes que sean marihuana

No quiero rosarios alla en mi velorio
quiero que el mariachi me cante canciones
junto con la banda y toda la gente
que canten corridos de hombres valientes

En 1911 les voy a explicar muy bien mataron a dos hermanos y aun primo hermano tambien

No quiero que hombres carguen con mi caja quiero que la arrastren caballos ligeros mi nariz de a gramo junto al canelo tambien la maruca mi yegua que quiero yo se que las hembras me van a llorar pero a la que siento solo es a mi madre porque estoy seguro que ella si me quiso las demas mujeres solo dios lo sabe


Por ultimo quiero que sobre mi tumba con balas escriban un letrero grande en donde diga que yace un valiente que en juegos de asares nunca fue cobarde

Στρατος Παγιουμτζης - Οταν πεθανω θαφτε με

Κοινές ιστοριες γιαι ένα ελληνικό ρεμπέτικο και ένα ισπανόφωνο prohibido.
ο έλληνας δημιουργός λέει όταν πεθάνω βάλτε
Όταν πεθάνω βάλτε με
σε μία γωνιά μονάχο
Και δίπλα το μπουζούκι μου - αμάν, αμάν
παρηγοριά μου να 'χω.

Κανείς δε θέλω για να 'ρθει - βρ' αμάν, αμάν
καντήλι να μ' ανάψει
ούτε κι αυτή που αγαπώ - αμάν, αμάν
για μένανε να κλάψει.

Βάλτε μου δύο κανναβουριές - αμάν, αμάν
τον ίσκιο τους να ρίχνουν,
όταν φυσάει ο άνεμος - αμάν, αμάν
γλυκά να με δροσίζουν.

Βάλτε μου δύο κανναβουριές
να κάνουν κανναβούρια,
για να 'ρχονται οι φίλοι μας - κι οι γκόμενες
να γίνονται μαστούρια.
y el mexicano

,Cuando me muera levanten
una cruz de marijuana,
con diez botellas de vino
y cien barajas clavadas,
al fin ¿qué fue mi destino?
Andar en las sendas malas.

En mi caja de la fina
mis metrallas de tesoro.
Gocé todito en la vida:
joyas mujeres y oro.
Yo soy narcotraficante,
sé la rifa por el polvo.

Sobre mi tumba levanten
una cruz de marijuana.
No quiero llanto ni rezo,
tampoco tierra sagrada,
que me entierren en la sierra
con leones de mi manada.

(¡Y ahí me voy compa'!)

Que esa cruz de marijuana
la rieguen finos licores
siete días a la semana,
y que me toquen mis sones;
con la música norteña,
ahí canten mis canciones.

Que mi memoria la escriban
con llanto de amapola,
y que con balas se diga
la forma de mi pistola,
para gallos en mi tierra,
la sierra fue nuestra gloria.

Sobre mi tumba levanten
una cruz de marijuana.
No quiero llanto ni rezo,
tampoco tierra sagrada,
que me entierren en la sierra
con leones de mi manada.

Luz Casal - HISTORIA DE UN AMOR (Greek Subtitles) 2009

Bajo Fondo Tango Clubfeat. Andriana Varela - Perfume

Perfume
Perseguiré
los Rastros De Este Afán
como Busca El Agua A La Sed
la Estela De Tu Perfume

me Atravesó
tu Suave Vendaval
rumbo A Tu Recuerdo Seguí
la Senda De Tu Perfume

(...Del Eco De Tu Perfume)

no Hay Soledad
que Aguante El Envión
el Impulso Antiguo Y Sutil
del Eco De Tu Perfume

(Perseguiré...)
(Perseguiré...)
(...La Senda De Tu Perfume)

me Atravesó
tu Suave Vendaval
rumbo A Tu Recuerdo Seguí
la Senda De Tu Perfume

no Hay Soledad
que Aguante El Envión
el Impulso Antiguo Y Sutil
del Eco De Tu Perfume

(...Del Eco De Tu Perfume)

(Regresarás...)

(...La Senda De Tu Perfume)

(Regresarás...)

perseguiré Los Rastros De Este Afán... Seguí
perseguiré Los Rastros De Este Afán... Seguí
perseguiré Los Rastros De Este Afán... Seguí

...La Estela De Tu Perfume

H οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής - Μέρος 2 / 12

Blogging VS manipulation

Η Ισπανική γλώσσα διδάσκεται στα σχολεία!

Η Ισπανική γλώσσα διδάσκεται στα σχολεία!



Μπορείς κι εσύ να επιλέξεις τα Ισπανικά

στο Γυμνάσιο και το Λύκειο!



Η Ισπανική γλώσσα από το Σεπτέμβριο του 2009 έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών της Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και διδάσκεται ήδη σε πολλά σχολεία, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται διαρκώς.


Στις πρώτες προτιμήσεις των Ελλήνων λόγω της ευκολίας στην εκμάθησή της, μέσο προσέγγισης του ισπανόφωνου κόσμου και του πολιτισμού του, η Ισπανική είναι μια από τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια από τις πιο διαδεδομένες γλώσσες διεθνώς, καθώς είναι η επίσημη γλώσσα 21 χωρών (Ισπανία και χώρες Λατινικής Αμερικής) και η δεύτερη επίσημη στη Βραζιλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.


Στην εποχή μας, η αυξανόμενη ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών και των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών με τα ισπανόφωνα κράτη, καθιστά τα Ισπανικά αναγκαίο επαγγελματικό εφόδιο!



Μάθε Ισπανικά στο Σχολείο σου!



Σύλλογοι Καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας

Πληροφορίες: aplifhi@yahoo.gr, aspegr@otenet.gr, estudiantes.isp@gmail.com, licenciados.isp@gmail.com.

Τηλ.Επικοινωνίας: 6943701085 – 6986166596 – 6974673887

Ciudad de Rosario, Santa Fe, Argentina

Bebo & Cigala - Se me olvidó que te olvidé

SE ME OLVIDO QUE TE OLVIDE



Yo te recuerdo cariño,
mucho fuiste para mi,
siempre te regalé mi encanto,
siempre te lleve mi vida,
hoy tu nombre se me olvida.

Se me olvidó que te olvidé,
se me olvidó que te dejé,
lejos mu lejos de mi vida,
se me olvidó que ya no estás,
que ya ni me recordarás,
y me volvió a sangrar la herida.

Se me olvidó que te olvidé,
y como nunca te encontré,
entre las sombras escondía,
y la verdad no se porqué,
se me olvidó que te olvidé,
aunque nada se me olvida.

Yo te recuerdo cariño,
mucho fuiste para mi,
siempre te regalé mi encanto,
siempre te lleve mi vida,
hoy tu nombre se me olvida.

οικοτουριστικος οδηγος Τριχωνιδας

ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ AE
Το αρχειο είναι παλιό αλλά εγώ σήμερα το βρήκα ψάχνωντας για καποιο άλλο θέμα βρεθηκα μπροστά στην όμορφη παρουσίαση της αγαπημένης μας λίμνης.
Η φωτογραφία είναι από το Πανοραμιο

Καλή Ανάσταση

Καλή Ανάσταση σε όλους , σε όσους είναι κοντα και σε όσους είναι μακριά , με αγάπη , υπομονή ηρεμία και συγχώρεση για τον διπλανό μας. Να μην χάσουμε την ομορφία από τα μάτια μας ούτε και την Ελπίδα ότι όλα θα είναι πίο λαμπερά σύντομα. Μακάρι το Αναστάσιμο Φως να φωτίσει τις καρδιές μας

EL GENIO DEL DUB - LOS FABULOSOS CADILLACS EN VIVO (SUBTIT)

Diego Maradona - Matador - Fabulosos Cadillacs

chayanne pienso en ti

Pienso En Ti 'Chayanne
Cuando las cosas del todo no van bien
Cuando me siento vencido por caer
Te necesito a mi lado

Cuando se quiebra en pedazos mi alegría
Y está de cuestas treparme por la vida
Te necesito a mi lado

Cuando conmigo estoy tan solo
Y no encuentro otro modo de seguir

Pienso en ti y lo demás está de más
Entonces vuelvo a comenzar
Cuando pienos en ti te juro que gano la batalla
Pienso en ti y lo demás está de más
Entonces vuelvo a respirar
Cuando pienso en ti mi cuerpo recupera el alma

Cuando decido de pronto que voy a partir
Cuando me alejo en secreto del todo de más
Te necesito a mi lado.

Cuando derrumbo mis sueños y los doy perdidos
Cuando después de intentar se cierran mis caminos
Te necesitos a mi lado

Cuando conmigo estoy tan solo
Y no encuentro otro modo de seguir...
Pienso en ti y lo demás está de más

la lengua castellana es machista?

esa es la pregunta de Mafalda vamos a ver? tiene razón la niña

Zorro = Héroe justiciero
Zorra = Puta

Perro = Mejor amigo del hombre
Perra = Puta

Aventurero = Osado, valiente, arriesgado.
Aventurera = Puta

Cualquier = Fulano, Mengano, Zutano
Cualquiera = Puta

Callejero = De la calle, urbano.
Callejera = Puta

Hombrezuelo = Hombrecillo, mínimo, pequeño
Mujerzuela = Puta

Hombre público = Personaje prominente. Funcionario público.
Mujer pública = Puta

Hombre de la vida = Hombre de gran experiencia.
Mujer de la vida = Puta







Puto = donjuan
Puta = puta


HEROE = Ídolo.
HEROÍNA = Droga
ATREVIDO = Osado, valiente.
ATREVIDA = Insolente, mal educada.

SOLTERO = Codiciado, inteligente, hábil.
SOLTERA = Quedada, lenta, ya se le fue el tren.

DIOS = Creador del universo y cuya divinidad se transmitió a su Hijo varón por línea paterna.
DIOSA = Ser mitológico de culturas supersticiosas, obsoletas y olvidadas.

SUEGRO = Padre político.
SUEGRA = Bruja, metiche, etc.

MACHISTA = Hombre macho.
FEMINISTA = Lesbiana.

DON JUAN = Hombre en todo su sentido.
DOÑA JUANA = La mujer de la limpieza

El Barrio

Pa' Madrid


Te voy a contar una historia
todo un cuento sin hadas
bastaron dos copiras y una simple mirada
deseo de escapada se palpaba el ambiente
pasabamos tres kilos del decir de la gente
pensamos en voz alta una locura indescente
tener una aventura que no entrara en la mente
le dimos tantas vueltas a una ruta inventada
pusimos la directa rumbo a la madrugada

Estribillo:
Nos fuimos "pa" Madrid y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para comernos a besos
si, si Madrid
y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para unir nuestros cuerpos.

Recuerdo quellos labios susurrando al oido
llevame de tu mano donde duerma el olvido
presentame tu cuerpo que las ansias me ahogan
pongamos esta noche, sirva como testigo
levantame el pellizco que entra por el ombligo
y come de mi cuerpo sin pagar el tributo
y trepa por mi espalda hasta el ultimo minuto.
Letras de canciones
Estribillo:
Nos fuimos "pa" Madrid y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para comernos a besos
si, si Madrid
y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para unir nuestros cuerpos.

Y va muriendo la noche cuando va despuntando el dia
eran mis ganas con tus ansias en silencio las mas sutiles melodias

Te voy a contar una historia
todo un sueño encantado
yo soy del que se muere sin tener alguien al lado
me pierdo en la aventura en la pasion de unos besos
en las adversidades solo soy contrapeso
me considero facil de manitas muy largas
aunque un buen dulcesito nunca a nadie le amarga
te conoci en el sitio a la hora precisa
ven come de mi cuerpo despacito y sin prisa.

Estribillo:
Nos fuimos "pa" Madrid y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para comernos a besos
si, si Madrid
y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para unir nuestros cuerpos.

Enseñame el abismo que tiene la locura
prometo ir despacio al tocar tu cintura
soy de los que sacian con la simple caricia
hoy voy hacer de ti portada de una noticia.

Estribillo:
Nos fuimos "pa" Madrid y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para comernos a besos
si, si Madrid
y sin remordimiento
como un deseo infantil buscamos una pension
para unir nuestros cuerpos.
From Letras Mania

Lyrics | Luis Miguel lyrics - No Se Tu lyrics