Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

el mundo es un pañuelo

Πόσο μικρός "παίζει" που λέει και η κόρη μου να είναι ο κόσμος; Να μη το γνωρίζω άραγε;
  Σε μένα κάνει εντύπωση; Οι φίλοι μου οι Ισπανόφωνοι λένε ότι el mundo es un pañuelo
Είναι ένα μαντίλι ο κόσμος , ενίοτε λευκό αποχαιρετισμού που σίεται στα χέρια αυτών που μένουν για αυτούς που φεύγουν.
Αλλά αυτά ήδη τα έχει πεί άλλος πολύ πρίν από μένα δεν άνακάλυψα δα και την πυρίτιδα.
 Μαζευει φαίνεται το κουβαράκι, γυρνώ προς τα πίσω, εδώ και κάμποσο καιρό, Ευχαριστώ για ότι μου προσφέρθηκε με ανιδιοτέλεια, ευχαριστώ για τα μικρά και τα μεγάλα για το μεγαλείο της ψυχής που μακάρι να σας έχει ο Θεός καλά και οι αύρες απ τα πέλαγα να δροσίζουν την ζωή σας

1 σχόλιο:

Γιάννης Ζαζάνης είπε...

Διαβάζοντάς Σε…….
Είναι σαν να έχω ξυπνήσει από ένα ύπνο διαφορετικό από όλους τους άλλους .
Ναι είχε δίκιο εκείνη η γυναίκα ,η κυρά θαλασσινή ,
που μέσα στου κύματος την ζάλη ,κάθε νύχτα μου φώναζε θυμωμένα ,
ότι δεν της άφηνα χώρο να ανασάνει και ότι της είχα αρπάξει το σώμα και την ψυχή ,για να γερνούν δίπλα της άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ερωτευτούν
με τον τρόπο που αυτή ήθελε……..
και αυτή η ανάγκη να το πώ τώρα … ειναι γραμμένη ακόμα και σε αυτά τα κύτταρα Μου
πριν ακόμα ταξιδέψουν μέσα στους αιώνες.