.....κι όταν η άνοιξη... σφραγίσει το πέρασμα της...
θα να ‘μαι εκεί... και θα κρατώ... το πρώτο της λουλούδι...
με ρίζες που θα στάζουν...τον Μάρτη , Απρίλη... ζεστά χρώματα...
την πρώτη τους ανάσα... θα την κρατώ...
από ένα χαμόγελο...ανοιξιάτικης μέρας .
θα να ‘μαι εκεί... και θα κρατώ... το πρώτο της λουλούδι...
με ρίζες που θα στάζουν...τον Μάρτη , Απρίλη... ζεστά χρώματα...
την πρώτη τους ανάσα... θα την κρατώ...
από ένα χαμόγελο...ανοιξιάτικης μέρας .
με μιαν ανάσα...
φωτογράφισα...την μέρα
για να θυμάμαι όταν θα έχουμε...
στην αγκαλιά μας...
το όνειρο.....
"...ποιά μέρα άραγε της δημιουργίας είναι αυτή; ".......Χάραξε...
πριν ο πόθος κεντήσει... μια άλλη εποχή... που επαιτεί... στην ψυχή...
την άνοιξη...το αύριο.
"...ποιά μέρα άραγε της δημιουργίας είναι αυτή; ".......που χάραξε..και
ξεκρέμασε απ' τον ουρανό... το όνειρο... στο κέντρο της γήινης ύπαρξης ... αγγίζοντας το...μονό με μια ματιά
τρυφερά σαν χάδι...
ξεκρέμασε απ' τον ουρανό... το όνειρο... στο κέντρο της γήινης ύπαρξης ... αγγίζοντας το...μονό με μια ματιά
τρυφερά σαν χάδι...
Ένα διάλειμμα...στον λήθαργο...της μέρας χάραξε προορισμό...
στην σημαία της αύρας... μιας κρυμμένης ανάσας... ότι στα χέρια μου κρατώ ταξίδια... στην καρδιά μου τα κλειδιά που δεν χάρισα... σκούπισε τα δακρυσμένα μάτια... πότισε γλείφοντας τα στεγνά χείλη...αγναντεύοντας τον Σαρωνικό
κούρδισε αδύναμους χτύπους... στην εγκαταλειμμένη καρδιά... χάρισε χαμόγελα...στην θολή Αίγινα.... στην ρίζα της μοναξιάς...
Τόσο μακριά και τόσο κοντά η αλήθεια της φύσης , μέσα στα ..μοναχά και τα αταίριαστα ..τα αναμιγνύει και φτιάχνει τέτοιες εικόνες ...ποιά μέρα άραγε της δημιουργίας είναι αυτή;
Χάραξε...
πριν ο πόθος...
κεντήσει...
μια άλλη εποχή...
που επαιτεί...
στην ψυχή...
την άνοιξη...
πριν ο πόθος...
κεντήσει...
μια άλλη εποχή...
που επαιτεί...
στην ψυχή...
την άνοιξη...
Παράνομες νότες... βραχνές φωνές...
κι ένα δάκρυ...
ανακατεύτηκαν με την άλμη...ακροθαλασσιάς
εκεί κάπου σε συναντώ...
μα το χαμόγελο στο αύριο γυρνά...
ρουφώ βελούδινες ανταύγειες...ήλιου φως θάλασσας γης ..χρώματα,
πλέκω έναν άλλο ουρανό...στην σκέψη..
κι ένα δάκρυ...
ανακατεύτηκαν με την άλμη...ακροθαλασσιάς
εκεί κάπου σε συναντώ...
μα το χαμόγελο στο αύριο γυρνά...
ρουφώ βελούδινες ανταύγειες...ήλιου φως θάλασσας γης ..χρώματα,
πλέκω έναν άλλο ουρανό...στην σκέψη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου