Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Δεν κλαίω


Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος Μουσική: Μάριος Τόκας

Σε βρήκα για μια νύχτα μόνη
και πότε θα σε ξαναβρώ
η θύμησή σου με σταυρώνει
σ' ένα κατάφωτο σταυρό
η θύμησή σου με σταυρώνει
σ' ένα κατάφωτο σταυρό

Δεν κλαίω για αυτά που μου 'χεις πάρει
για αυτά που μου 'χεις αρνηθεί
μου 'χεις χαρίσει ένα φεγγάρι
γαλάζιο, ανείπωτο, βαθύ.
Δεν κλαίω για αυτά που μου 'χεις πάρει.

Στη τρυφερή σου την παλάμη
κουρνιάζουν τα χρυσά πουλιά
ποιαν αμαρτία να 'χω κάνει
και μου χουν λείψει τα φιλιά
ποιαν αμαρτία να 'χω κάνει
και μου χουν λείψει τα φιλιά

Δεν κλαίω για αυτά που μου 'χεις πάρει
για αυτά που μου 'χεις αρνηθεί
μου 'χεις χαρίσει ένα φεγγάρι
γαλάζιο, ανείπωτο, βαθύ.
Δεν κλαίω για αυτά που μου 'χεις πάρει.
            
   ^_^  ^_^  ^_^  ^_^  ^_^  ^_^ 


Μη ψάχνεις άλλο κάθετι έχει την όψη σου, το λόγο σου, την μυρωδιά σου







30/05/11…η μοναξιά έγινε φως και ταξιδεύει σ’ άλλη ρότα τη σκέψη  μια νότα σιωπής ,
θύμηση στην αντανάκλαση φως φαναριού  και στα σκόρπια είδωλα των ματιών μου....
είδα τον Δον Κιχώτη να κυνηγά κύματα  και τον ζήλεψα....…
η μοναξιά έγινε φως και ταξιδεύει στο άπειρο της σκέψης με αύρα που φυσά νοτισμένη απ’ τη υγρή μέρα…. και με όνειρα που ντύνω εσαεί… με τον παφλασμό που θα έκανε νερό θαλασσινό..αν υπήρχε….
27 Μαΐου 2011

 

 

..η… θάλασσα λαμπυρίζει ..μεσημέρι, το κύμα σκάει λίγο πιο πέρα απαράλλαχτα αιώνες τώρα, στιγμή όπου αγγίζεται η τρυφερή επιφάνεια ..λίγο πριν λίγο μετά …σε σερνάμενα στοιχεία ονείρων μιας εικόνας εσταυρωμένου πλεούμενου…. αίμα χτυπάει, πάνω στο νερό που δεν υπάρχει.. γέρνοντας σε μια καμπύλη ρότα.. ανάμνησης… ότι αισθάνθηκα…..
 
25 Μαΐου 2011 μια στάλα φως...
έναν κόκκο...
στο σκοτεινό μισοφέγγαρο...
σε μια εύθραυστη στιγμή...
χωρίς υποσχέσεις... ...

χωρίς όρκους...
χωρίς δεσμεύσεις..
που παραακολουθεί ασφυκτικά την ζωή μου...
 
25 Μαΐου 2011

 
Τώρα που ξεκινά για τα καλά το καλοκαίρι… ακόμα κι αν πλέον δίπλα μου δεν έχω εκείνους που αποζητούσα…. αποφάσισα έστω και μια φορά την εβδομάδα να ξαναγίνομαι Ναυαγός και Αγναντεύοντας να φωλιάζω σε τούτη εδώ τη γωνιά…
 
 23 Μαΐου 2011
 
...σαν τη λάμψη του κεριού όταν τρεμόπαιζε της νυχτιάς ο αγέρας αναμνήσεις σκηνοθετούσε το μυαλό Σκηνές στης ατέρμονης μοναξιάς τη σιωπή…Ατελείωτα όνειρα παρέσερνε το απαλό αεράκι .Τώρα που το φως κι ο αγέρας ζητά την ψυχή μας να την αποθέσει στους ορίζοντες μιας νησιώτικης ανοιχτωσιάς…Και τώρα, που το «τώρα» μας νικάει,με τι ν’ αντιπαλαίψεις το σκοτάδι;
Κυριακή 22 Μαΐου 2011  10:55μ.μ

 
 
Δυο σταγόνες θάλασσας έκλεψα με τον νου χωρίς να περπατήσω στο γαλάζιο της
χωρίς να αγγίξω καν τον βυθό της....
Aγγιξα χείλη αλμυρά ...στην άκρη της ακτής...σφράγισα τα μάτια και μέθυσα...
απολαμβάνοντας ένα ίχνος αίσθησης...
κι αν η ύλη... ...

ταξίδευε απ' τη επιθυμία...
αποβάλλοντας νωπούς πόθους...
πλάθοντας ανεξέλεγκτες φαντασιώσεις...
σταμάτησα...
έκλεψε δυο σταγόνες...
χωρίς να αγγίξω καν τον βυθό της....
 
22 Μαΐου 2011
 
 
Τι να στερήσω απ' το άπειρο της... που αναπαράγεται στην απεραντοσύνη...
τι να χορτάσω απ' το ελάχιστο...που έσβησε στο τελευταίο χαμόγελο...
της δύσης...
κι η θύμηση θα βασανίζεται...απ' την συνάντηση...
της στιγμής......

Αύριο...
θα έχουν χαθεί...τα αποτυπώματα μου...
που χάραξα...
καθώς πλησίαζα...
την ζωή......
 
13 Μαΐου 2011


με όνειρα ντύνω το πρωινό
χαμογελώ στη μέρα που υπάρχει...
χαμογελώ με τον παφλασμό που θα έκανε
το νερό θαλασσινό αν υπήρχε….
 
9 Μαΐου 2011
 
Αγκαλιάζοντας...την μορφή της ,μέσα μου... ανατέλλω...
με μια Κ α λ η μ έ ρ α
στην ψυχή μου...
Φιλώντας...έντονα τις ακτές...σκέψεων απ' τα μάτια...
σκουπίζω... ...

την γεύση...αλμυρή
στα χείλη...
υγρή...
ανάσα...
8 Μαΐου 2011
 
ο μέσα μου ο χρόνος….ανάμεσα στα πλήκτρα computer και τον χρόνο…
....μια θάλασσα….
που τα μάτια μου ακόμα κοιτάζουν το πέλαγος...
Θάλασσα νησιώτικου λιμανιού σε θωριά γλυκιάς θύμησης…
στην ψυχή μου..
ο άνεμος λιγωμένος από τα δικά της στα δικά μου στήθη…. γυρεύει να βρεί ανάσα στα δάκρυα τ’ ουρανού, κι ανάσανα βαθιά, σε ρότα πυρωμένη….Πόρο Τσελεβίνια … τι χρώμα αποκτά ο ουρανός στα μάτια εκείνου που ελπίζει ; αφήνοντας κάθε αγωνία, κάθε δισταγμό….

Δεν υπάρχουν σχόλια: