Funámbulo

Πάλι ακροβατούμε στο χρόνο ,

πάνω από το ψέμα μας

αιωρούμαστε ,

στις αλήθειες μας κολυμπάμε...

Το δίχτυ!

Το δίχτυ που θα μας σώσει....

Το δίχτυ μας τυλίγει.

Ισορροπείς στο φανταστικό,

-------------------------------------

Καρφώμενο το βλέμμα στο περιτύλιγμα, ρουφάς,

δίνεις μιά ,χοροπηδάς από ζωή σε ζωή , αρπάζεις,

πάνω από το κενό νομίζεις πως ισορροπείς

δεν κατάφερες ούτε μισό μέτρο να σηκωθείς.

Το χειροκρότημα , ελπίζεις , αποζητάς

Ένα βήμα ακόμα και μια κίνηση

να σου κλέψω ,λίγα, απ΄όσα μου χρωστάς.

λευκό

Πέθανε έτσι θαρρούσα, μα ακόμα είναι εδώ’

Μια ψυχή που δεν έφυγε

Γυρίζει , συνεχίζει ...

τη ζωή ....Της ζωής .... στης ζωή ...

Να αντικατοπτρίζει ότι πιό πολύ ποθεί

Στον καθρέφτη της θάλασσας,

Δανεικός χρόνος ,δανεικιά ζωή ,

Μα σήμερα .

Τότε και τώρα....

μόνο ένα λευκό ...

αγνό....είναι δικό μου ΠΙΑ

Μοναξιά

Μοναξιά


Η μοναξιά, είναι σαν μια βροχή.

Από την θάλασσα προς τα βράδια ανεβαίνει,

Από κάμπους που μακρινοί ʽναι και χαμένοι

Πάει προς τον ουρανό, όπου κατοικεί πάντα.

Κι από τον ουρανό, στην πόλη σα βροχή πέφτει.

Μες στις αβέβαιες ώρες, προς το πρωί

Τα σοκάκια όλα γυρίζουν ,

Κι όταν τα σώματα, που δε βρήκανε τίποτα τίποτα ,

Χωρίζουν θλιμμένα κι απογοητευμένα κι ακόμη,

όταν οι άνθρωποι, που ο ένας τον άλλο μισούνε,

πρέπει, στο ίδιο κρεββάτι, κʼ οι δυό , να κοιμηθούνε :

πάει, τότε η μοναξιά, όπου πάν κʼ οι ποταμοί….

Rainer Maria Rilke

της θύμησης το νέκταρ

28 Μαρτίου 2011

…αν και η μέρα σφαδάζει...σε ιστό…....
της θύμησης το νέκταρ... από ένα λουλουδάκι ... μια στάλα...
μια ανάσα... ένα χάδι...γέμισαν το πρωινό που γεννήθηκε ...
αγγίζοντας το κέντρο μιας γης...
που φυτέψαμε όνειρα...

 

20 Μαρτίου 2011

...και κάπου εκεί...

γευόταν το άβατο της ζωής...
κάλπαζε στο νήμα της νίκης...
πάνω σε ροδοπέταλα...
στον πυρήνα των διαδρομών Της...

 

...στο κοινό μονοπάτι της ζωής...βαδίζουν μαζί...αλυσοδένονται τρυφερά...
η παράξενη χροιά της φωνής τους ,δυο πέρδικες...πλέκονται στον δρόμο προς στις Καβοκολόνες που αγναντεύουν το πέλαγος...στον τελευταίο κύκλο της αναζήτησης...

 

Ακλουθώντας και... ξαπλώνοντας σε ανασαιμιές θαλασσινές ...
ξετυλίγοντας σαν χαρτάκια τα όνειρα...χρωματίζοντας την μέρα...
ξυπνούν μνήμες...για ένα άγγιγμα...ν’ αλμυρό φιλί...στην ύπαρξη της ζωής ...
εκεί που ψιθυρίζω κάθε στιγμή...τα αμέτρητα άτια της αγάπης...
για Σένα...Ψυχή ...

11 Μαρτίου 2011

Ο Αρτηκας π’ ανθίζει αυτήν την εποχή ένα ουδέτερο που είναι πάντα θηλυκό
κυοφορεί στον μύθο του Προμηθέα, που έφερε την φωτιά στους ανθρώπους
χαρτογραφεί ιστορίες δίπλα στην θάλασσα.. σε μέρα ηλιόλουστη ...
ενώ ποτέ δεν παύει μέσα μου να μην υπάρχει...σαν πυρσός όπως την αρχαιότητα....

http://youtu.be/d3Uckc842kk

Αδυναμια μου Μεγαλη Μανωλης Λυδακης !

…και εγένετο Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας ΠΕ

…και εγένετο Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας ΠΕ

στους κόλπους της σκέψης

 

19 Μαρτίου 2011

.....ξαπλώνουν κι ονειρεύονται ,ταξιδεύουν στους κόλπους της σκέψης που αγναντεύει την πολύχρωμη δύση...διαβαίνοντας κάθε ημέρα...στο κρυφό νησί των αισθήσεων..

 

..οι υποσχέσεις αλυσοδένονται τρυφερά... στο κοινό μονοπάτι της ζωής... που βαδίζουν μαζί...η ημέρα με την νύχτα... στον τελευταίο κύκλο της αναζήτησης...

20 Μαρτίου 2011 2:47

.....οι άκρες των δαχτύλων βυθίζονται...στις καρδιάς τους διαδρόμους...
αναχαιτίζουν τους παλμούς...στους πυρσούς του προμηθέα που στόλιζαν την χαίτη της σκέψης...με σχεδόν ένα μικρό δασός εκεί προς το Σούνιο.....

 

 

 

20 Μαρτίου 2011

....και σε βράχους παγίδεψα λέξεις...στο οροπέδιο της σκέψης...
αιχμάλωτα γράμματα...στις ακτές των ματιών...στα μονοπάτια των χειλιών...
αγναντεύοντας την κυρά Θαλασσινή....σαν αλλοτινός Αιγαίας...

ν πυρήνα των διαδρομών Μας...αφήσαμε πάντα εκεί τις ζωές μας...
στο όνειρο...στην αγάπη...γευόμενοι το άβατο της ζωής...
σε ροδοπέταλα...δειλινών
σε στιγμές κοντά Της....

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - Μάνα μ' ήρτεν η Άνοιξη

Xαρουλης Γιαννης- Παντα Θλιμμενη χαραυγη

ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

στην πεδιάδα του γαλάζιου...

16 Μαρτίου 2011

..στην πεδιάδα του γαλάζιου...και στην σκληρή την γη μας κι ομορφη
ενας Απός ...φυτό σαν τον ασπάλανθο,ταξιδεύει την σκέψη αγναντεύοντας ...
και διαβαίνοντας κάθε ημέρα...στο κρυφό νησί των αισθήσεων...σε μια γαλανή εταζέρα ...

 

17 Μαρτίου 2011

στον καμβά απ' το όνειρο... ένα σημάδι...
αυτό χάραξα
αποθηκεύοντας έντονα μέσα μου...
την αίγλη της μορφής μιας ζωης
που ποτέ δεν είχα... .-

 

κιτρίνισε ο τόπος

Γέμισε  ο τόπος  από αυτά τα  φυτά που νόμιζα  ότι είναι άγριος μάραθος,ψάχνωντας ανακάλυψα ότι τελικά ονομαζεται νάρθηκας ή άρτηκας.. στο μπλογκ  flora attica μιά εξερευνηση στην πόλη που καταστρέφουμε   παρουσιάζει τους τόπους της Αττικής όπου φύεται ,σε μια διαδρομή  μέσα στο Μαρτιάτικο ήλιο, γεμίζοντας  το μάτι ομορφιά και ευωδιές.
Μαρτάκι βάλαμε φέτος;

Tάσος Λειβαδίτης - Μια γυναίκα

Χαρουλης Γιαννης-Αποψε θελω να μεθυσω

Una Palabra - Carlos Varela

Una palabra no dice nada
y al mismo tiempo lo esconde todo
igual que el viento que esconde el agua
como las flores que esconde el lodo.

Una mirada no dice nada
y al mismo tiempo lo dice todo
como la lluvia sobre tu cara
o el viejo mapa de algún tesoro.

Una verdad no dice nada
y al mismo tiempo lo esconde todo
como una hoguera que no se apaga
como una piedra que nace polvo.

Si un día me faltas no seré nada
y al mismo tiempo lo seré todo
porque en tus ojos están mis alas
y está la orilla donde me ahogo,
porque en tus ojos están mis alas
y está la orilla donde me ahogo.