Φίλοι

Θά'μαστε φίλοι;
μπορώ να σου απαριθμήσω πολλόυς λόγους για τους οποίους δεν θά'πρεπε
Θα'μαστε φίλοι;
Είναι φορές που είμαι ευέξαπτη και άλλες ευαίσθητη
Θά'μαστε φίλοι;

Θυμώνω με τις ερωτήσεις, δεν απαντώ στα μηνύματα
θά'μαστε φίλοι;
Κλαίω πολύ σαν κρεμμύδια να καθάρισα και γελάω δυνατά σαν να έκανα το ίδιο με αυγά
Θα 'μαστε φίλοι
Είμαι ονειροπόλα και πολλές φορές ανοργάνωτη
Θά'μαστε φίλοι;
Στα ραντεβού πάντα άργώ και αν αργήσεις θυμώνω
Θα ΄μαστε φίλοι;
Είναι στιγμές που μιλάω πολύ κι 'αλλες που βυθίζομαι στην σιωπή
Θα 'μαστε φίλοι;
Ξεχνάω τα γεννέθλιά σου και τα δώρα που σου δίνω είναι χωρίς αξία χρηματική
Θα 'μαστε φίλοι;
δεν σου έκανα ποτέ το τραπέζι με σπιτικό φαί μόνο με ντιλίβερι
Θα μαστε φίλοι;
δεν έχω πολλά να σου δώσω μόνο ότι θα σε προσέχω και θα σ'αγαπω και όταν θες μπορείς στον ώμο μου να κλαψεις
ακόμα κι όταν βλέπουμε μαζί ταινία ελληνική
θα μαστε φίλοι;
θα σε σηκώσω όταν πέσεις και θα σου πώ αστεία να γελάσουμε, θα σε ταξιδέψω με την σκέψη
Θα μαστε φίλοι;
εύχομαι και προσευχομαι για σένα να έχεις πάντα στην ζωή το καλύτερο.
Κι αν ακομα δεν θες
εγώ θα σε προσέχω με την σκέψη μου

Αφιερωμένο για όλους όσους αγαπώ
Αν και ειναι διασκευή το έγραψα απο καρδιάς για να σας ευχηθώ ότι καλυτερο σε όλους τους τομεις τις ζωή σας για κάθε χρόνο από δω και μπρος.

f

Υπάρχουν στιγμές πρωινά, που εισχωρεί στ' άδυτα του μυαλού μου σαν ν' ανακαλύπτω εικόνες και ήχους στο διάνυσμα του χρόνου μου..Το λευκό κεχριμπάρι που την ψυχή μου φώτιζε στις ασημένιες πρωινές αντανακλάσεις αναχωρήσεων . Αιχμαλωτίζει την ουσία της ευτυχίας ακουμπά σε μνήμες αγάπης τρυφερής κι αέρινης...Το άρωμα της ανασαιμιάς που λάτρεψα, ντυμένο κόκκινο ,που αμίλητα περιμένω σήμερα το χρώμα της αυγής να εξαϋλώσει αναπνοές κι ονειρικά περάσματα την μοναξιά σ' αγάπης πέλαγο βαθύ και μέσα του..να χάνομαι.

Είναι η κρυφή δίψα..να ξεδιψάσω από τις μνήμες, μνήμες που αλυχτούν σε ώρες και σκέψεις που χτυπούν την πόρτα της καρδιάς μέρες και νύχτες, για όλα εκείνα που έζησα και την θεμελίωσαν..,που αναβλύζει και φιλτράρει το υγρό πυρ της ψυχής μου.. Να μην χαθεί η κυρά Θαλασσινή η θαλασσινή μνήμη, που εκεί βίωσα την δική μου παιδικότητα ως την ενηλικίωση ,κάτι πολύ πιό δικό μου,ανθρώπινο,
κάτι το "ανείπωτο", ειπωμένο με αποστομωτική ειλικρίνεια..την δική μου αλήθεια...
κι απόψε ξανά στήθηκε, με αισθήσεις τυλιγμένες , στο άρωμα που τότε την έλουσε....

Άρωμα μνήμης

Άρωμα μνήμης.....μέσα στην ερημιά του απογευματος.....

αγαπημένη Σταχτοσουσουράδα

foto de mi amigo capitan - Viajero

 

De Capitan Viajero

Μου χαμογέλασε από το μολυβένιο σύννεφο
που η μέρα κρέμασε αντικρύ μου
και που θα φέρει τις πρώτες λευκές νιφάδες χιονιού
μοναχική αγαπημένη………………….
...
Μίλησέ μου μικρή αγαπημένη Σταχτοσουσουράδα
για τους πονεμένους,
που φώτισες την ελπίδα τους,
πες μου για όσους αγάπησαν
κι άκουσαν το τιτίβισμα του τραγουδιού σου
να κατεβαίνει απ’ τα φυλλώματα
στο λευκό χιόνι
και ν’ αναβλύζει στην καρδιά τους.
Άκουσα του φτερουγίσματός σου το θόρυβο
μες στο απαλό θρόισμα του χιονιού
αντίκρυ της θάλασσας…

Καλός τον μου……τον Χειμώνα………………..

 

Ανασυνθέτοντας περασμένες αναπολήσεις ..κοιτώ από το ανοιχτό παράθυρο ψυχής και νου …πέρα στον ορίζοντα τα πορτοκαλί με λευκά πανιά ονείρων…να φουσκώνουν στον άνεμο.. σκέψεις που σήμερα ξενυχτούν και πίνουν στην υγειά του προσδοκώμενου….