Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών στο Αγρίνιο

Μιά εβδομαδιαία εκδρομή στο Αγρίνιο , με έφερε μπροστα στο 12ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών.
Ομολογώ ότι δεν είχα ξαναπαρακολουθήσει το εν λόγω φεστιβάλ μιας και εδω και πολλά χρόνια είμαι μόνιμη κάτοικος Αθήνας και πότε δεν έτυχε να βρίσκομαι στην γεννέτηρά μου κατά το διάστημα που λαμβάνουν χώρα οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Πνευματικόυ κέντρου του Δήμου Αγρινίου.

Μια τυχαία βόλτα στο Δημοτικό ( Παπαστράτειο )Πάρκο ήταν άρκετή για να κολλήσω μια ολόκληρη εβδομάδα στην πόλη. Τρίτη 24 Αυγούστου και στο Πάρκο είχε στηθεί μια εξέδρα όπου είχαμε την χαρά και την τύχη να απολάυσουμε φολκλορικά συγκροτήματα από τα Βαλκάνια , την υπόλοιπη Ευρώπη- Σερβία,Τσεχία, Σλοβακία ,Γαλλία Ιταλία την Παγωμένη Σιβηρία , την εξωτική Ινδονησία, την μακρινή Νότια Κορέα και την Χιλή που με ένα εκπληκτικό συρτάκι ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους.

Εμένα λόγω και της ιδιαίτερης σχέσης μου με την Λατινοαμερικάνικη κουλτούρα με εντυπωσιάσαν οι Χιλιάνοι, χωρις αυτό να σημαίνει ότι τά άλλα μπαλέτα υστερούσαν. Ειδικά οι Σιβήριοι!!!εκπληκτικοί.

Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς , τις χειροποίητες μάσκες των Κορεατών , με την Παντομίμα τους που διηγούταν ολόκληρη ιστορία με μοναχούς λιοντάρια και ερωτευμένους; Τους Ρώσους από την Καμτσάκα με τις βαριές δερμάτινες στολές τους και τις αλέπουδίτσες τους, τους υπέροχους πρωτόγνωρους για εμάς χορούς που ξεκινούσαν με πειράγματα στις γυναίκες και κατέληγαν σε μια ένωση γλυκιά και τρυφερή πίσω από το δερμάτινο "ταψί" που κρατούσαν . Τους Σέρβους με τα ακορντεόν και τα βιολιά τους τους Σλοβάκους με τα "ποδοβολιτά τους¨" και τις πολύ γρήγορές κινήσεις τους , τους Τσέχους με τις χρωματιστές στολές και τις φωνές των κοριτσιών που στριφογύριζαν αδιάκοπα σηκώνοντας τα χρωματιστά φορέματά τους. Τους Ινδονησιάνους με τα χρυσαφιά τους αξεσουάρ , που και αυτοί σαν τους άλλους ασιάτες Ρώσους και Κόρεάτες αφηγούνταν ολόκληρες ιστορίες πάνω στην σκηνή με τον χορό τους.

Η αλήθεια όμως είναι 'ότι το Φολκλορικό μπαλέτο της Χιλής ΒΑΦΟΤΣΙ Balletfolclorico de Chile απέσπασε και τα περισσότερα χειροκροτήματα και νομίζω ότι είχαν αυτό το κάτι που ξεσήκωσαν τον κόσμο.
Χοροί και τελετουργίες από τα νησιά του Πασχα με τους άνδρες να χορεύουν με τα αγαλματένια ζωγραφισμένα σωματά τους , και με πυρσούς αναμένους στα χέρια, τα κορίτσια με λουλούδια στα μαλλιά και την περιφέρειά τους. Μετά χόρεψαν χορούς "Ουάσος" της Κεντρικής Χιλής, χορούς των πολιτισμών "Αιμάρα". Λαών που ζούν σε όλη την περιοχή που περιλαμβάνει μέρος της Χιλής, του Περού
Την τελευταία ημέρα , χθές χόρεψαν και " έπαιξαν" χορούς και παιχνίδια παιδικά βασισμένα πάνω στην ποιήση της Νομπελίστα Γκαμπριέλα Μιστράλ.

Στο τέλος όλα τα μπαλλέτα "σηκωσαν την σκόνη τους στην σκηνή"

Μπράβο και στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου, που βέβαια έχω μια ένσταση, σαν επισκέπτης που βρέθηκα τυχαία στο χώρο των εκδηλώσεων , δεν είδα πουθενά σε κανένα σημείο της πόλης κάποια ανακοίνωση για τις εκδηλωσεις.

Μόνο στην κεντρική πλατεία "γιαπί από το Πάσχα" είδα μια σειρά υψωμένες σημαίες και υποψιάστικά ότι κάτι "τρέχει" πέρασα έξω από το Δημαρχείο και δεν έιδα κάτι.
Ισως να υπήρχαν κάπου αλλού ανακοινώσεις και εγώ να μην το πρόσεξα. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν στο Δημοτικό Πάρκο μα όυτε εκεί είδα κάτι , μόνο την Τρίτη το απόγευμα κατά τις 7 πέρασε για μια στιγμή ο "τελάλης" που είπε κάτι , στα γρήγορα.
Είναι κρίμα τέτοιες εκδηλώσεις να μην προβάλλονται έντονα.

Ένα ακόμη παράπονο όταν λέμε ότι η εκδηλωση αρχίζει 21;00 ας αρχίζει τουλάχιστο στην ώρα της . Την Τρίτη και το Σάββατο μέρες έναρξης και λήξης των χορών η εκδήλωση άρχισε 21:30 δεν ξέρω το λόγο, μα λίγο πρίν τις και μισή πήρε το μάτι μου μια κυρία που ανήκει στο Δημοτικό συμβούλιο να κατεβαίνει τα σκαλιά του Πάρκου "στολισμένη "και "φωντωτή καμαρωτή" και μετά να αρχίζει η γιορτή .
Είναι κρίμα περισσότερο για τα παιδιά των ομίλων που περιμένουν την σειρά τους για να μας παρουσιάσουν την ψυχή τους.
Το Σάββατο με την καθυστέρηση που υπήρξε, το ελληνικό γκρούπ δεν έκανε ολοκληρωμένη παρουσίαση και πολύς κόσμος μέσα σε αυτούς κι εγώ μιας και τα μικρά μου τα είχε πάρει ο ύπνος, έφυγαν πρίν δούν την απονομή των βραβείων . Τα βεγγαλικά τα είδαμε από το μπαλκόνι μας.
Μα τα παιδιά από το γκρουπ της Χιλής και της Κορέας είχαν καθήσει στο τραπέζι όπου θα δίνοταν το δέιπνο και στο τραπέζι υπήρχε μόνο νερό αν και η ώρα είχε πάει 12 τα μεσάνυχτα και τα φουκαρίαρικά περίμεναν. Δεν ξέρω τί λέει το πρωτόκολλο και δεν μπορώ να θίξω , μα ίσως η μισή ώρα καθυστέρησης να έιναι και αυτή σημαντική.
Αλλιώς όλα ήταν πολύ πολύ όμορφα για εμας τους "απλούς θεατές

Theodore the tugboat

Θα ήταν δεν θα ήταν η κόρη μου 3 ετών όταν ταξιδεύαμε με το καράβι στην αμέρικάνική ήπειρο. Πολλές φορές όταν φτάναμε στο λιμάνι βγαίναμε και γνωρίζαμε τα διάφορα μέρη. όταν όμως η απόσταση δεν επέτρεπε έξοδο παίζαμε , χαζεύαμε και βλέπαμε τηλεόραση, ζωγραφίζαμε στον υπολογιστή στο πρόγραμμα του Μίκυ. Στην τηλεόραση υπήρχε μια πολύ όμορφη παιδική σειρά βασισμένη σε μια ιδέα ενός ανθρώπου που του αρεσε να χαζεύει τα καράβια στο λιμάνι του Χάλιφαξ. Αυτός ο κύριος λοιπόν έπλαθε ιστορίες με πρωταγωνιστή ένα ρυμουλκάκι εν ονόματι Θοδωρής theodorethetugboat και τις διηγούταν στον γιό του. Αργότερα αυτές οι ιστορίες αποτέλεσαν την μαγιά για την παιδική σειρά .
Μας άρεσε πάρα πολύ η εκπομπή και περιμένα με πως και πως να την δούμε. Περιέγραφε πολύ ζωντανά την ζωή στο λιμάνι, έδεινε περιβαλλοντικά μηνύματα στα παιδάκια ,παραδείγματα αλληλεγύης , φιλιάς και σεβασμού.
Η εκπομπή αυτή έχει ήδη από το 1998 σταματήσει να παράγει νέα επισόδεια αλλά προβάλεται στην Βορεια αμερική. Στο δε Χάλιφαξ έφτιαξαν ένα ρυμουλκό όμοιο με το ρυμουλκάκι της σειράς που πραγματοποιεί εκδρομές μέσα στο λιμάνι για πολλόυς μικρούς και μεγάλους φίλους του Θιουντορ.
Σήμερα ψάχνωντας στο ιντερνετ έπεσα πάνω στην σελίδα του και σκεφτόμουν ότι πολλές φορές όταν κάποιος θέλει κάνει όμορφα π΄ραγματα για τα παιδιά , άμα όμως ο σκοπός του είναι να συμβάλλει στην ανάπτυξη του βίαιου χαρακτήρα των ατόμων θα κάνει τα γνωστα βιντεο γκαίεμς που μόνο αγροίκους παράγουν.
Πολλές φορές πάρκάρουμε τα παιδάκια μας μπροστά στην "νταντά" τηλεόραση, τουλάχιστο όταν αυτό συμβαίνει ας επιλέγουμε τί ακριβώς θα δούνε τα βλαστάρια μας.

Ο Θοδωράκης Ρυμουλκάκης είχε φίλες φίλους, άλλα ρυμουλκά , περίμεναν όλοι μαζί τα μέγάλα βαπόρια που τα οδηγούσε στο λιμάνι ο πιλότος , είχαν φίλους τους γλάρους , έσωζαν ναυαγούς και γενικά μέσα από ένα μαγευτικό σκηνικό τα παιδιά μάθαιναν τους καιρούς τους κανόνες ναυσιπλοίας τηνπροστασία της θάλασσας την λειτουργία των οργανισμών λιμένος και άλλα.