 |
| mysteryMigrants-Charley Harper |
Εδώ Μπονογκίλα,
στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών.
Τέρμα απελπισίας
αφετηρία ελπίδας. στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών.
Τέρμα απελπισίας
Τα πόδια δεν πατούν σταθερά
θαρρείς ακόμα πως βρίσκεσαι στο καράβι
που σ’έφερε σε τούτη τη γη.
Αρχή εκπαίδευσης, μαθαίνεις να πίνεις τσάι με γάλα,
το ξακουστό- κάπ α τι-
μοιάζει σα να κατούρησε γάϊδαρος
στο μαστέλο της μπουγάδας.
Σε χαιρετούν ή σε βρίζουν, δεν ξέρεις,
εσύ χαμογελάς,
τα πέντε Αγγλικά που έμαθες
δεν αρκούν να καταλάβεις.
Μετά το πρωϊνό τσάι, μάθημα Αγγλικής.
«Ιτς ε λονγκ γουέι του Τιπερέρι και...
Γουώλσινγκ Ματίλντα.»
Σίγουρος τρόπος να μάθει κανείς Αγγλικά.
Σίγουρος τρόπος να σου εμπνεύσουν
το αυστραλιανό εθνικό συναίσθημα.
Εδώ Μπονεγκίλα ,
στάση μιζέριας, αφετηρία ελπίδας.
Εδώ σταματά το παρελθόν,
ξεχνιούνται όλα.
Στόχος, η εκπλήρωση πόθων.
Στέκομαι παράμερα σε μια γωνιά...
προσπαθώ να ταξινομήσω τις σκέψεις μου,
τα όνειρά μου. Από πού ν’αρχίσω;
Μια φωνή δίπλα μου, διακόπτει τις σκέψεις μου.
Γυρνώ το βλέμμα.
Αντικρύζω μια γέρικη σιλουέττα
μ’ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη.
Νιώθω πως θέλει να μ’αγκαλιάσει, όμως διστάζει.
Η φωνή του ακούγεται σαν από μακρυά
κι ας είναι δίπλα μου.
-Ρωμιός;
Μια χαρά φτερουγίζει μέσα μου.
-Ναι!
Η φωνή συνέχισε,
-Όταν φύγεις από δω και πας εκεί,
ξέρεις... έξω, στον κόσμο
θάψε εδώ την ψυχή σου,
θάψε ό,τι πολύτιμο έχεις.
Γονιούς, πατρίδα, αδέλφια, φίλους.
Έτσι μόνο θα πετύχεις.
Είναι μεγάλο το βάρος,
θα σε γονατίσει.
Έφυγε σέρνοντας τα βήματά του.
Έμεινα ακίνητος για ώρες,
σαν ξερό δεντρί.
Εκεί στην Μπονεγκίλα, πριν λίγες ώρες
έπλαθα τα όνειρά μου.
Διαλύθηκαν σε λίγα λεπτά.
...........................................................
Για χρόνια τώρα σέρνω το μεγάλο βάρος.
Αν άκουγα εκείνον τον παράξενο γέρο!...
Ίσως να έλεγα κι εγώ...
«Στην Μπονεγκίλα τελικά
δεν ήταν και τόσο άσχημα!»
Ποιητική συλλογή "Πορφυρή Ραψωδία"
