Σε καιρό πολέμου ένα ποιήμα ελπίδας
MASA
Πλήθος
Al fin de la batalla,
Στο τέλος της μάχης,
y muerto ya el combatiente, vino hacia él un hombre
και καθώς ο μαχητής έχει ήδη πεθάνει, ένας άνδρας το πλησίασε
y le dijo: "No mueras, te amo tanto!"
και του είπε¨:" Μην πεθάνεις , σε αγαπώ τόσο"
Pero el cadáver ¡ay! siguió muriendo.
Αλλά το πτώμα συνέχισε να είναι νεκρό.
Se le acercaron dos y repitiéronle:
Τον πλησίασαν δυο και επανέλαβαν:
"No nos dejes! ¡Valor! ¡Vuelve a la vida!"
"Μην μας αφήνεις "Θάρρος" Ξαναζωντάνεψε"
Pero el cadáver ¡ay! siguió muriendo.
Αλλά το πτώμα συνέχισε να είναι νεκρό.
Acudieron a él veinte, cien, mil, quinientos mil,
Hρθαν κοντά του είκοσι, εκατό, χίλιοι, πεντακόσιες χιλιάδες,
clamando: "¡Tanto amor y no poder nada contra la muerte!"
φωνάζοντας " Τόση αγάπη και δεν μπορεί να νικήσει το θάνατο"
Pero el cadáver ¡ay! siguió muriendo.
Αλλά το πτώμα συνέχισε να είναι νεκρό.
Le rodearon millones de individuos,
ήρθαν γύρω του εκατομμύρια ,
con un ruego común: "¡Quédate, hermano!"
και με μια κοινή παράκληση φώναξαν
"Μείνε Αδερφέ "
Pero el cadáver ¡ay! siguió muriendo.
Αλλά το πτώμα συνέχισε να είναι νεκρό.
Entonces, todos los hombres de la tierra
Και τότε όλοι οι άνθρωποι της γης
le rodearon; les vió el cadáver triste, emocionado;
το κύκλωσαν ΄τους είδε το πτώμα λυπημένο και συγκινημένο ,
incorporóse lentamente,
σηκώθηκε αργά ,
abrazó al primer hombre; echóse a andar...
αγκάλιασε τον πρώτο άνθρωπο΄και άρχισε να περπατάει.
César Vallejo
España, aparta de mí este cáliz [1937]